LETHAL WEAPON : Ποτέ σου δεν θα σαι ‘too Old’ για αυτή την Buddy Cop εργάρα !

by Αντρέι Κοτσεργκίν

‘You’re not trying to draw a psycho pension! You really are crazy ! ‘

Ο βετεράνος Αρχιφύλακας Roger Murtaugh έντρομος συνειδητοποιεί μια σκληρή αλήθεια γύρω από τον άντρα που έχει απέναντι του :

Ο νέος του συνεργάτης, Martin Riggs , είναι ένας ριψοκίνδυνος παρανοϊκός με αυτοκτονικές τάσεις !

Εμείς πάλι ως θεατές είχαμε διακρίνει την ίδια ακριβώς αλήθεια αρκετές στιγμές πιο πριν ενώ παρακολουθούσαμε τον Riggs να χώνει το υπηρεσιακό του περίστροφο στο στόμα του…

O άντρας αυτός υποφέρει από το τραύμα μιας σκληρής και άδικης απώλειας την οποία βίωσε στο πρόσφατο παρελθόν. Ένα τραύμα που απλά αδυνατεί να το αποδεχτεί και να το ξεπεράσει με αποτέλεσμα να το εκδηλώνει μέσω μιας ‘φονικής επιθυμίας’ που φαντάζει εξίσου επικίνδυνη τόσο για τον ίδιο όσο και για τον συνεργάτη του. To γεγονός ότι παράλληλα υποφέρει και από ένα μετατραυματικό σύνδρομο το οποίο ‘κονόμησε‘ στο Βιετνάμ σίγουρα δεν βοηθά την όλη φάση…

Στο LETHAL WEAPON ο σκηνοθέτης Richard Donner κάνει team-up με τον , ανερχόμενο τότε, σεναριογράφο Shane Black και μαζί συνθέτουν ένα από τα πιο στιβαρά, ψυχαγωγικά αλλά και επιδραστικά Buddy Cop φιλμ των 80s.

Στον αντίποδα οι πρωταγωνιστές Mel Gibson και Danny Glover παίρνουν ο καθένας την ‘διαφορετικότητα‘ του , ο πρώτος το αστείρευτο machsimo του και την εξίσου ανεξάντλητη, τόσο καλλιτεχνική όσο και προσωπική, τρέλα του, ενώ ο δεύτερος την καλοσυνάτη αλλά και ‘καθημερινή‘ του γοητεία, και μαζί σφυρηλατούν ένα ‘Φονικό Όπλο’ που μέχρι τότε ο ACTION σινεμάς δεν το είχε ξαναδεί να πυροβολεί τόσο θεαματικά !

Και ναι οι Buddy Cop ταινίες υπήρχαν στο κινηματογραφικό πανί από τα τέλη των 40s και το STRAY DOG του τεράστιου Akira Kurosawa όμως μέσω του Φονικού Όπλου τους οι Donner και Black προσέδωσαν στο είδος ένα παντελώς νέο ‘βρώμικο‘ και macho ύφος…

Οι Murtaugh και Riggs καλούνται εδώ να συνεργαστούν ώστε να λύσουν μια υπόθεση που περιστρέφεται γύρω από την ‘αυτοκτονία‘ της κόρης ενός φίλου του πρώτου με τον οποίο πολέμησαν μαζί στο Βιετνάμ.

Όμως για να μπορέσουν να έχουν μια ελπίδα ώστε να ξετυλίξουν το νήμα αυτής της ‘αυτοκτονίας‘ οι δυο μπάτσοι θα πρέπει πρώτα να επιλύσουν τις μεταξύ τους διαφορές. Διαφορές που δεν οφείλονται στο διαφορετικό χρώμα του δέρματος τους αλλά συναντώνται μέσα στους χαρακτήρες και τις επιθυμίες τους.

Ο Riggs με το που κάνει την εμφάνιση του στην οθόνη φαντάζει εξαρχής ως ένας ριψοκίνδυνος Μαλάκας που λειτουργεί ως μόνιμη πηγή κινδύνου για τους ανθρώπους γύρω του. Ο πληγωμένος και οργισμένος άντρας ορίζει την δουλεία του ως το ‘κίνητρο‘ που θα τον κρατήσει ζωντανό όμως από την άλλη αν ακριβώς η ίδια δουλεία τον φέρει αντιμέτωπο με τον θάνατο ένα τέτοιο ενδεχόμενο φαντάζει εξαιρετικά ‘ευπρόσδεκτο‘ για εκείνον…

Αντίθετα με τον μοναχικό και ολότελα προβληματικό Riggs ο συνεργάτης του φαντάζει σαν μια όαση σύνεσης και λογικής. Έχοντας μόλις κλείσει τα πενήντα του ο Murtaugh το μόνο που επιθυμεί είναι να τελειώσει την καριέρα του δίχως ρίσκα, με το κεφάλι του ψηλά και να μπορεί να περνά περισσότερο χρόνο με την οικογένεια του. Να όμως που η απρόσμενη εμφάνιση του Riggs στην ζωή του έρχεται να θέσει σε κίνδυνο όλα αυτά τα σχέδια.

Καθώς εκτυλίσσεται η συνεργασία τους οι δυο μπάτσοι θα αρχίσουν να γνωρίζουν καλύτερα ο ένας τον άλλον και θα ξεκινήσουν να αναπτύσσουν μια σχέση η οποία θα περάσει μέσα από μυριάδες κύματα. Ο Murtaugh θα κληθεί να αποφασίσει αν μπορεί ή όχι να εμπιστευτεί τον συνεργάτη του Riggs και αυτή η απόφαση θα καθορίσει και την έκβαση της υπόθεσης που έχουν αναλάβει να φέρουν εις πέρας…

‘Ένα αστικό γουέστερν που θα αντλεί την έμπνευση του από το DIRTY HARRY.’

Κάπως έτσι οραματίζονταν ο Shane Black την ιστορία του LETHAL WEAPON και ακριβώς αυτό παρέδωσε μέσω του σεναρίου του. Ο σεναριογράφος ήθελε να δημιουργήσει την ιστορία ‘ δυο αντρών που περιπολούν το Λος Άντζελες αναζητώντας έναν ευγενή σκοπό, όπως είναι η δικαιοσύνη, παρά το γεγονός ότι είναι απλά δυο τύποι που φορούν ξεφτισμένες στολές και μοχθούν για ένα μεροκάματο’.

Πάντως στο προσχέδιο του σεναρίου του ο Black ακολουθούσε ένα σαφώς πιο υπερβολικό και γραφικό ύφος καθώς στο αρχικό φινάλε θα είχαμε μια καταδίωξη με ελικόπτερα αλλά και ένα βυτιοφόρο γεμάτο κοκαΐνη το οποίο αφού ανατινάζονταν ολοσχερώς στην συνέχεια θα κάλυπτε με το εμπόρευμα του την περίφημη ταμπέλα του HOLLYWOOD !

Τελικά ο Black άφησε τέτοιες εξτραβαγκάντζες στην άκρη με αποτέλεσμα το φιλμ του να μην λειτουργεί ως προκάτοχος ταινιών όπως το TANGO & CASH…

Σε αντίθεση με το TANGO & CASH το LETHAL WEAPON ποτέ του δεν παραδίνεται ολοκληρωτικά στο machismo και την υπερβολή του. Εδώ οι Donner και Black βρίσκουν την χρυσή τομή ανάμεσα στην δράση, το μαύρο χιούμορ αλλά και το δράμα.

Επίσης σε σχέση με το TANGO & CASH το Φονικό Όπλο δεν υποκύπτει ούτε στον κρυφό ομοερωτισμό που διέκρινε τον 80s και 90s ACTION κινηματογράφο και ας είχε όλα τα εφόδια για να το κάνει !

Σε αυτό το φιλμ βλέπουμε τον γυμνό και χλωμό πισινό του Mel Gibson να κόβει βόλτες μέσα σε ένα τροχόσπιτο και τον σκούρο πισινό του Glover να μουλιάζει μέσα σε μια καυτή μπανιέρα. Οι δυο μπάτσοι συνεχώς ανταλλάσσουν προσβολές και πάνε για σκοποβολή ώστε να δείξουν ο ένας στον άλλο πόσο ‘άντρες‘ είναι. Μάλιστα σε μια φάση ένας βρεγμένος Mel πετάει την ατάκα ‘What are ya, a fag? ‘ και αργότερα βγάζει την μπλούζα του και αρχίζει να παλεύει με την εκφυλόφατσα τον Gary Busey, και προσπαθεί κυριολεκτικά να τον πνίξει με τα σκέλια του…

Και όμως το 80s και 90s ACTION ‘Gaydar‘ δεν χτυπάει ποτέ κόκκινο εδώ !

Donner και Black φροντίζουν να χτίσουν έναν απόλυτα straight δεσμό ανάμεσα στους δυο μπάτσους που διακρίνεται από σεβασμό , αφοσίωση και φιλία. Όλα αυτά χτίζονται σταδιακά και μεθοδικά μέσα από διάφορα εμπόδια τα οποία συναντώνται όχι μονάχα μέσα στην υπόθεση που αναλαμβάνουν αλλά και μέσα στους ίδιους.

Όμως μαζί με την έξτρα υπερβολή ο σεναριογράφος έσβησε και αρκετά από τα πιο σκοτεινά σημεία της ιστορίας του. Στην αρχική εκδοχή υποτίθεται ότι μέσα από flashbacks αλλά και εφιάλτες οι Riggs και Murtaugh θα μας αποκάλυπταν ψήγματα της φρίκης που βίωσαν κατά την διάρκεια της θητείας τους στο Βιετνάμ. Ο πρώτος θα θυμούνταν τα ‘κατορθώματα‘ του ως εκτελεστής της CIA , κατορθώματα που τον έκαναν τότε να αισθάνεται σημαντικός και προσέδιδαν έναν σκοπό στην ύπαρξη του. Από την άλλη ο Murtaugh θα βασανίζονταν από το ‘φάντασμα‘ ενός άντρα τον οποίο σκότωσε με τα γυμνά του χέρια…

To αιματηρό και σκληρό παρελθόν των δυο μπάτσων τελικά διαγράφηκε ύστερα από απόφαση του σκηνοθέτη Richard Donner καθώς εκείνος το έκρινε υπερβολικά ‘σκοτεινό‘. Πάντως παρά το γεγονός ότι ο Donner επιθυμούσε να προσδώσει στην ιστορία ένα σαφώς πιο ACTION ύφος και να αφήσει στην άκρη την ‘βαριά φιλοσοφία’ το τελικό αποτέλεσμα μονάχα ως πεζό και κοινότοπο δεν μπορεί να κριθεί.

Το LETHAL WEAPON μέσα από την δράση και την macho αισθητική του μπορεί να έθεσε τα θεμέλια επάνω στα οποία θα πατούσαν οι μετέπειτα Buddy Cop ταινίες όμως το ίδιο παραμένει πάντα ένα άψογο παράδειγμα γύρω από το πως συνδυάζεις αποτελεσματικά την στιβαρή δράση με το πετυχημένο μαύρο χιούμορ αλλά και το γνήσιο δράμα.

Το δραματικό στοιχείο εδώ πηγάζει σχεδόν αποκλειστικά μέσα από την διαταραγμένη και θανάσιμη περσόνα του Martin Riggs…

Ο Riggs είναι ένας βετεράνος του Βιετνάμ με εξαιρετικές σκοπευτικές δυνατότητες και άριστος γνώστης των πολεμικών τεχνών. Καπνίζει τσιγάρα Winston, ζει σε ένα τροχόσπιτο που το έχει παρκάρει σε μια παραλία και έχει έναν φοβερό σκύλο. Φοράει μπλου τζιν παντελόνι και καρό ξυλοκοπικό πουκάμισο το οποίο συνδυάζει με ένα τζιν μπουφάν. Επίσης έχει και ένα μαλλί χαίτη το οποίο θα ζήλευε ακόμη και ο Βαμβακούλας. Διάολε τώρα που το σκέφτομαι μόνο τυχαίο δεν είναι ότι αν στα τέλη των 80s ρώταγες δέκα άντρες Έλληνες ‘ποίος είναι ο αγαπημένος σου ηθοποιός?’ οι οχτώ θα σου έλεγαν τον Mel Gibson. O Martin Riggs ζούσε την ζωή που θα θέλαμε να ζούμε όλοι μας στα 80s. Διάολε ακόμα και σήμερα αυτή την ζωή θέλουμε !

Και όμως ο Marin Riggs όχι μόνο ΔΕΝ ήταν καθόλου ευχαριστημένος με την ζωή του αλλά υπέφερε από τόσο μεγάλη κατάθλιψη που άρχισε να επιζητεί τον θάνατο …

O Murtaugh πάλι είναι το ακριβώς αντίθετο του Riggs. 

Ένας νηφάλιος, ήσυχος, οικογενειάρχης που το μόνο που θέλει είναι να κάνει ήρεμα και σωστά την δουλειά του και να πάρει με αξιοπρέπεια την σύνταξη του ώστε να αράζει όλη μέρα στο γιοτ του. Όταν όμως Riggs και Murtaugh εξαναγκάζονται να γίνουν συνεργάτες ο δεύτερος καταλαβαίνει αμέσως  ότι ο Riggs είναι ένας τεράστιος μπελάς.  Ο Murtaugh δεν γουστάρει καθόλου τον Riggs πολύ απλά επειδή ο ίδιος είναι ‘too Old for This Shit’ και το τελευταίο πράγμα που θέλει από την ζωή του είναι να δουλεύει μαζί με ένα ‘Φονικό Όπλο’ .

Όπως είναι λογικό με τέτοια αντιμετώπιση το συναδελφικό κλίμα μεταξύ των δυο μπάτσων μόνο υγιές και εορταστικό δεν το χαρακτηρίζεις και ας εκτυλίσσεται η συνεργασία τους την περίοδο των Χριστουγέννων…

Ω ναι το Φονικό Όπλο λειτουργεί υπέροχα και ως μια ‘Χριστουγεννιάτικη Ιστορία’ ! Διάολε αυτή η ταινία ξεκινάει υπό τους ήχους του εορταστικού άσματος ‘Jingle Bell Rock ‘ και με μια κοπέλα να σνιφάρει πρώτα κοκαΐνη και στην συνέχεια να πηδάει στο κενό !

Λίγες στιγμές αργότερα ο Mel Gibson, αντλώντας έμπνευση κατευθείαν μέσα από τον ‘βρώμικο’ Harry Callahan του Clint Eastwood, δίνει στην πόλη των ‘Αγγέλων‘ τον ‘Άγιο Βασίλη’ που της αξίζει…

Εδώ πέραν του machismo του ο Riggs μας κάνει ξεκάθαρες για ακόμη μια φορά τις αυτοκτονικές του τάσεις ενώ χτυπά και το καμπανάκι του κινδύνου στον νέο του συνεργάτη. Στην συνέχεια οι δυο μπάτσοι καλούνται να εξαρθρώσουν μια σπείρα που εμπορεύεται ναρκωτικά και η οποία απαρτίζεται από Βετεράνους του Βιετνάμ οι οποίοι αυτοαποκαλούνται ‘Shadow Company‘ .

‘Πρωτοπαλίκαρο‘ αυτής της οργάνωσης Καθαρμάτων είναι η φάτσα ο Gary Busey που με την συμμετοχή του σε αυτό το φιλμ ανέστησε την καριέρα του καθώς μέχρι τότε είχε παρατήσει για μερικά χρόνια την υποκριτική. Ο Donner τον επέλεξε για τον ρόλο του Villain λόγω της σωματικής του διάπλασης που σε έπειθε ότι μπορούσε να τα βάλει στα ίσα με τον Mel. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο Busey θα ενσάρκωνε έναν κινηματογραφικό Κακό σίγουρα όμως όχι και η τελευταία μιας και έχτισε την μετέπειτα καριέρα του επάνω σε παρόμοιους ρόλους.

Μιας και το LETHAL WEAPON γυρίστηκε κατά την διάρκεια της προεδρίας του Ρόναλντ Ρήγκαν ήταν απλά αναπόφευκτο η ιστορία του να περιστρέφεται γύρω από το εμπόριο ντρόγκας και αιμοδιψείς πρώην φαντάρους. Και όμως να που πίσω από τις σφαίρες και τα μοχθηρά Καθάρματα η ταινία αυτή μας δίνει και μια δυνατή ιστορία φιλίας και λύτρωσης !

Μέσα από όλες τις κακουχίες και τους Μπάσταρδους που συναντούν μπροστά τους οι δυο συνεργάτες κατορθώνουν να κατανοήσουν καλύτερα ο ένας τον άλλον. Η πιο κρίσιμη συνειδητοποίηση έρχεται εκ μεριάς του Murtaugh καθώς όντας και ο ίδιος βετεράνος του Βιετνάμ καταφέρνει να αντιληφθεί τα βίαια κατάλοιπα που άφησε ο πόλεμος στον άντρα απέναντι του και πως αυτά δεν του επιτρέπουν να ξεπεράσει την προσωπική του τραγωδία. Ο Murtaugh στο φινάλε διακρίνει την αξία και την ηθική ενός άντρα που εξωτερικά εκπέμπει τρέλα και θάνατο και τολμά να προσκαλέσει αυτόν τον άντρα μέσα στον οικογενειακό του παράδεισο ανταποδίδοντας του με αυτόν τον τρόπο το γεγονός ότι στα δύσκολα στάθηκε στο πλευρό του . Μια κίνηση που μπορεί να αποτελεί ρίσκο όμως είναι ένα ρίσκο που ο Murtaugh είναι πρόθυμος να το πάρει.

Roger Murtaugh: Riggs, if you think I’m gonna eat the world’s lousiest Christmas turkey by myself, you’re crazy.

Martin Riggs: Well, I got news for you, Rog: I’m not crazy.

Roger Murtaugh: I know.

Martin Riggs: Well, good. Let’s eat.

Στο φινάλε ο Murtaugh προσκαλεί ένα ‘Φονικό Όπλο’ μέσα στο ίδιο του το σπίτι και δίνει σε αυτό το ‘όπλο’ την πολύτιμη αίσθηση να νιώσει ξανά άνθρωπος και δίνοντας του μια δεύτερη ευκαιρία στην ζωή.

Το φινάλε του LETHAL WEAPON δεν είναι σχετικά με δυο μπάτσους που γιορτάζουν την μεγάλη τους νίκη ενάντια στα Καθάρματα της Shadow Company. Όχι. Το φινάλε του Φονικού Όπλου είναι ο ταλαιπωρημένος, αυτοκτονικός Martin Riggs που ξαναβρίσκει νόημα στην ζωή του μέσα από έναν φίλο, μέσα από μια νέα οικογένεια.

Πέρα από μια ‘όμορφη‘ και γαμάτη ‘Χριστουγεννιάτικη Ιστορία’ και μια απόλυτα στιβαρή ACTION ταινία το Φονικό Όπλο των Donner και Black αποτέλεσε ένα ‘Diverse φιλμ’ και μάλιστα μέσα σε μια εποχή όπου οι δημιουργοί δεν ένιωθαν αναγκασμένοι να μοστράρουν τέτοιες ταμπέλες.

Το κατόρθωμα αυτό εντοπίζεται τόσο στο ευρηματικό σενάριο του Black και στην απεικόνιση που κάνει στον χαρακτήρα ενός Αφροαμερικανού μπάτσου όσο και στον τρόπο με τον οποίο τον υποδύθηκε ο Danny Glover.

Οι Glover και Black αποτινάσσουν από τον χαρακτήρα του Murtaugh τα παραδοσιακά στερεότυπα και κλισέ που συνόδευαν, και εξακολουθούν καμία φορά να συνοδεύουν, τους μαύρους χαρακτήρες και μας συστήνουν σε έναν μπάτσο που ενώ από την μια φαντάζει ευάλωτος , πράος και θνητός από την άλλη θα σε κερδίσει με το πείσμα, την ηθική και την αφοσίωση του.

Στον αντίποδα ο Mel Gibson μας χαρίζει έναν από τους πιο κυκλοθυμικούς και εκρηκτικούς Action ήρωες της δεκαετίας ! Στην σκηνή όπου ο Riggs ‘καταπίνει‘ το περίστροφο ο Mel επέμενε να υπάρχει ένα αληθινό άσφαιρο μέσα στον γεμιστήρα ώστε ‘να πιάσει το συναίσθημα ρεαλισμού και δράματος’…

Και να φανταστεί κανείς ότι ο Mel εκείνη την εποχή δεν αποτελούσε καν τον βασικό υποψήφιο για τον ρόλο του Riggs μιας και αυτός είχε αρχικά προταθεί στον συνάδελφο του Bruce Willis ! Τελικά ο Bruce τον απέρριψε ώστε να παίξει σε μια άλλη Χριστουγεννιάτικη εργάρα.

Η αυθεντική τρέλα του Gibson ανέκαθεν σιγοντάριζε και εκείνη την δημιουργική του ! Τουλάχιστον για το μεγαλύτερο διάστημα της καριέρας του…

Όπως προείπαμε το LETHAL WEAPON σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε το πρώτο Buddy Cop φιλμ της σινε-πιάτσας όμως η ταινία των Donner και Black έδωσε στο είδος την γερή και απαραίτητη ώθηση ώστε να επιβιώσει και να περάσει στο επόμενο συναρπαστικό επίπεδο.

Αυτή η ταινία υπήρξε τόσο επιδραστική πίσω στα 80s που μέχρι και τα κλισέ της αποτέλεσαν την αφορμή ώστε να ‘γεννηθούν‘ και άλλες ταινίες του είδους ! Στα χρόνια που ακολούθησαν οι επίδοξοι μιμητές υπήρξαν πολλοί ενώ και το ίδιο το LETHAL WEAPON πέρασε από την ‘αναγκαία‘ διαδικασία των sequels τρεις φορές. Όμως με 120 εκατομμύρια σε εισπράξεις στο Box Office κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο και αναπόφευκτο. Επίσης αυτή ήταν και η πρώτη μεγάλη συγγραφική επιτυχία του Shane Black και μέχρι και σήμερα, μαζί με το Kiss Kiss Bang Bang, εξακολουθεί να αποτελεί την κορυφαία του δημιουργία.

Εδώ ο Black αποκαλύπτει για πρώτη φορά την φοβερή του ικανότητα στο να στήνει δεσμούς αφοσίωσης και φιλίας ανάμεσα σε υπέρμετρα σκληρούς και macho άντρες αλλά και στο να σκαρφίζεται ευρηματικούς διαλόγους και γαμάτες ατάκες.

Ιδού μερικά αλησμόνητα παραδείγματα :

Roger Murtaugh:
See how easy that was? Boom, still alive. Now we question him. You know why we question him? Because I got him in the leg. I didn’t shoot him full of holes or try to jump off a building with him.

Martin Riggs:
Hey, that’s not fair. The building guy lived.

Roger Murtaugh:
Have you ever met anybody you didn’t kill?

Martin Riggs:
Well, I haven’t killed you yet.

• All dressed up and no one to blow. ( Ο Murtaugh ενώ απευθύνεται σε μια πόρνη…)

• Get that shit off my lawn! (Ο Murtaugh ενώ ένας νεκρός Gary Busey κείτεται στην αυλή του σπιτιού του !)

Και όμως όσα χρόνια και αν περάσουν και όσοι ‘σφετεριστές‘ και αν ξεπηδήσουν επάνω στο κινηματογραφικό πανί στο τέλος βλέποντας αυτό το πρώτο φιλμ απλά ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να αναφωνήσεις :

Το 1978 o Richard Donner μας έκανε να πιστέψουμε ότι ένας άντρας μπορεί να πετάξει…

Και να που σχεδόν δέκα χρόνια μετά ο ίδιος σκηνοθέτης μας έκανε να πιστέψουμε ότι δυο εντελώς διαφορετικοί μπάτσοι παρακινούμενοι από μια παρόμοια αίσθηση αφοσίωσης και τιμής μπορούν να βρουν έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας και αλληλοεκτίμησης και μαζί να παλέψουν ώστε να επιφέρουν μια ‘αλλαγή‘ μέσα στην πολύπαθη και γεμάτη μίσος κοινωνία μας.

Στο τέλος ίσως το μεγαλύτερο κατόρθωμα του LETHAL WEAPON και των συντελεστών του είναι ότι ενώ ρίχνει έναν λευκό μπάτσο παρέα με έναν μαύρο μέσα σε ένα περιπολικό ποτέ του δεν κάθεται να σου θυμίζει και να σου τονίζει τις φυλετικές και κοινωνικές τους διαφορές ώστε να σου πουλήσει το παραμύθι μιας ‘σημαντικής και γεμάτης νοήματα ταινίας’. Αντίθετα βάζοντας τους να συνεργαστούν μεταξύ τους ως γνήσιοι άντρες που το μόνο που έχουν να χωρίσουν είναι οι προσωπικές τους φιλοδοξίες και τα όνειρα / εφιάλτες τους σου λέει όλα όσα πρέπει να σου πει για εκείνους με μια σταράτη και σπάνια πλέον ειλικρίνεια.