ΠΕΣ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ! #2 : Batman V Superman ‘Dawn of Justice’…

by Αντρέι Κοτσεργκίν

Στα τέσσερα και κάτι ψιλά χρόνια της ύπαρξης του το The Bat Country Press έχει ‘θάψει‘ αρκετές ταινίες που μια μεγάλη μερίδα των θεατών τις λάτρεψε και τις εκθείασε…

Και όμως διάολε να που μερικές από αυτές τις ταινίες κατόρθωσαν , με κάποιον ή κάποιους πολύ συγκεκριμένους τρόπους, να κερδίσουν ένα μικρό κομμάτι της εκτίμησης μας μέσα από μια σκηνή ή με κάποιο κομμάτι της θεματολογίας τους.

Μέσα από το ‘Πες…’ θα αναλύουμε λεπτομερώς αυτό το ‘κάτι‘ που στάθηκε ως αμετακίνητο εμπόδιο στην πρόθεση μας να θάψουμε παντελώς μια ταινία.

Απόψε ‘μιλάμε’ για το BATMAN V SUPERMAN : Dawn of Justice του Zack Snyder…

To BvS ως ταινία συμβολίζει μια από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις της ‘σινεφίλ‘ ζωής μου.

Οι λόγοι είναι πραγματικά πολλοί και ΔΕΝ θα τους αναφέρω ξανά μιας και τους έχουμε καταγράψει και μελετήσει εκτενώς στο πρόσφατο παρελθόν. Για μένα η σεναριακή προχειρότητα, η επιτηδευμένη σκηνοθεσία του Snyder, και το γεγονός ότι η θεατρική κόπια αυτής της ταινίας λειτουργεί ως το πιο τρανό και θλιβερό παράδειγμα της παρέμβασης ενός στούντιο στο έργο και το όραμα ενός σκηνοθέτη πάντοτε θα λειτουργούν ως αποτρεπτικοί παράγοντες ώστε να κάτσω και να απολαύσω το Dawn…

Και όμως παρά την απογοήτευση που νιώθω απέναντι σε αυτή την ταινία κάπως κατέληξα να έχω μια σαδομαζοχιστική σχέση μαζί της. Συνολικά παίζει να έχω δει το φιλμ γύρω στις …έξι με εφτά φορές. Δυο φορές την θεατρική εκδοσή και ακόμη περισσότερες το περίφημο ‘Ultimate Edition‘ του σκηνοθέτη της…

Ναι ως θεατής , και αναγνώστης των comics, έχω αναπτύξει μια εμμονή με το BvS η οποία όμως δεν είναι καθόλου ανεξήγητη. Μάλλον κάπου μέσα μου εξακολουθώ να ελπίζω ότι μέσω μιας νέας προβολής θα βρω αυτό το ‘κάτι‘ που θα με αναγκάσει να αναθεωρήσω την άποψη που έχω για αυτή την ταινία. Εντελώς ειρωνικά το αποτέλεσμα είναι το ακριβώς αντίθετο καθώς κάθε φορά που ξαναβλέπω την ταινία του Snyder όχι μόνο αρχίζουν να με ενοχλούν ακόμη περισσότερο όλα εκείνα τα στοιχεία που με ενοχλούσαν ύστερα από την πρώτη προβολή της αλλά παραδόξως ακόμη και εκείνα τα λιγοστά πράγματα που μου άρεσαν αρχίζουν να χάνουν την δυναμική και την γοητεία τους…

Και όμως να που υπάρχει και αυτό το ‘κάτι‘ που όχι μόνο εξακολουθεί να διατηρείται ψηλά στην εκτίμηση μου αλλά και που με το πέρασμα του χρόνου αρχίζω να το απολαμβάνω και να το σέβομαι ακόμη περισσότερο !

Αυτό το ‘κάτι‘ συναντάται στην παρουσία του Ben Affleck που εδώ μας δίνει την ενσάρκωση του ‘Goddamn’ Batman που γνωρίσαμε μέσα από τις σελίδες των comics του Frank Miller…

Στο BvS o Affleck κατορθώνει να βρει την Χρυσή τομή ανάμεσα στον σύνθετο, τραγικό και γαμάτο Batman του ανυπέρβλητου και διαχρονικού THE DARK KNIGHT RETURNS comic και σε εκείνον τον παντελώς γραφικό , ολότελα προβληματικό αλλά και απολαυστικά macho Batman του ALL STAR BATMAN & ROBIN.

Παρά όλες τις ενστάσεις που έχω σχετικά με τους τρόπους που αποδίδει την ιστορία και τους χαρακτήρες του ο Snyder, αλλά και την απέχθεια μου για το σκηνοθετικό του ύφος, οφείλω να παραδεχτώ ότι σε ορισμένα σημεία της ταινίας του ο Snyder εκπληρώνει την ονείρωξη των οπαδών του ήρωα να δουν μια κινηματογραφική μεταφορά του Batman που θα μοιάζει να είναι βγαλμένη κατευθείαν μέσα από τις σελίδες των comics που αγαπήσαμε.

Ναι η ανάπτυξη που κάνει ο σκηνοθέτης στον χαρακτήρα του Bruce Wayne / Batman είναι εξαιρετικά ισχνή. Ποτέ μου δεν μπόρεσα να ταυτιστώ με την συγκεκριμένη απεικόνιση του ήρωα μιας και η οργή και η φονική μανία , η οποία αγγίζει τα όρια της τρέλας, που τον διακρίνουν δεν φαίνεται να εξηγούνται με έναν πειστικό τρόπο…

Ακόμη και η περιβόητη έχθρα του με τον Superman δεν δείχνει να πηγάζει μέσα από κάποια λογική εξήγηση ή αιτία. Είναι απλά το αποτέλεσμα του σχεδίου του Lex Luthor. Ένα σχέδιο που ενώ πασχίζει να φανεί μαεστρικό και πολύπλοκο στην πραγματικότητα είναι εντελώς ηλίθιο και κατά συνέπεια κάνει και τους δυο ήρωες να φαντάζουν ως προβληματικοί και ηλίθιοι χαρακτήρες.

Να όμως που υπάρχουν και μερικές σκόρπιες εικόνες που κατορθώνουν κάπως να μας πείσουν ότι η επιλογή του Bruce Wayne να ‘σπάσει‘ τον περίφημο ‘μην σκοτώνεις‘ κώδικα τιμής και ηθικής του έχει μια βάση. Σκηνές όπως αυτή που ο Bruce κοιτάζει φευγαλέα την βιτρίνα της μεγαλύτερης του αποτυχίας, τον θάνατο (?) ενός Robin, αλλά και η σκηνή όπου μιλάει με τον , πάντοτε πιστό, Alfred και του εκφράζει την πικρία του για το γεγονός ότι μέσα στα είκοσι χρόνια της δράσης του ο Batman ελάχιστες θετικές αλλαγές κατόρθωσε να επιφέρει στην πάντα ταλαίπωρη και προβληματική πόλη του Gotham…

’20 years in Gotham Alfred, we’ve seen what promises are worth, how many good guys are left? How many stay that way ?’

Μπορεί στο BvS o Batman του Affleck να μας συστήθηκε για πρώτη φορά όμως μέσα από μια φράση μας κάνει να καταλάβουμε ότι η σταδιοδρομία του ως Σκοτεινός Ιππότης και προστάτης του Gotham ήταν μια εξαιρετικά επίπονη και απογοητευτική υπόθεση. Όσες φορές και αν αυτός ο άντρας ντυθεί σαν μια νυχτερίδα, όσα γκάτζετ και αν συναρμολογήσει, όσα κεφάλια Καθαρμάτων και ψυχασθενών ανοίξει με τα μπάταρανγκ και τα γυμνά του χέρια στο τέλος ποτέ του δεν θα κατορθώσει να πατάξει ολοκληρωτικά το έγκλημα και την διαφθορά που μαστίζουν την πόλη του.

Αν μη τι άλλο η σκέψη πως όσα και αν κάνεις, όσο μοχθήσεις και ματώσεις, απλά ΔΕΝ αρκούν ώστε να επιφέρουν την αλλαγή για την οποία μάχεσαι με όλο σου το είναι μπορούν εύκολα να βυθίσουν έναν άντρα μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι της ψυχοσύνθεσης του…

Με σκληρό κυνισμό και γνήσια πικρία ο Ben Affleck μετουσιώνει αυτές τις σκέψεις σε εικόνα. Ως θεατής μπορείς να διακρίνεις την πικρία και την απογοήτευση του για αυτή την εξέλιξη αλλά και να νιώσεις την επιμονή / εμμονή που τρέφει για τον σκοπό που όρισε πριν από χρόνια για την ζωή του. Ένας σκοπός που γεννήθηκε μέσα από μια οικογενειακή τραγωδία.

O πόνος αλλά και η οργή που νιώθει ο Batman εκδηλώνονται μέσα από αρκετές σκηνές της ταινίας. Σε κάποιες ο σκηνοθέτης κατορθώνει να βγάλει στο πανί αυτά τα δυο συναισθήματα με στιβαρό τρόπο ενώ σε άλλες πάλι τα αποδίδει με μια ‘ακρότητα‘ που όμως καμία επίδραση δεν είχε επάνω μου μιας και φαντάζει ολότελα επιτηδευμένη. Στην τελική ο Snyder πάντοτε προτιμούσε να βάζει τους χαρακτήρες του να στήνονται σε cool και ηρωικές πόζες παρά να τους επιτρέπει να μας αποκαλύψουν κομμάτια της θνητής ψυχοσύνθεσης τους και τα οποία θα τους βοηθούσαν να αναπτυχθούν με πιο ουσιώδη τρόπο.

Αλλά και ακόμη αυτές οι πόζες έχουν μια ψυχαγωγική αξία καθώς δίνουν ‘ζωή‘ σε ορισμένα από τα σπουδαιότερα πάνελ από τα comics του ήρωα…

Όμως στην τελική εκείνο το συστατικό που κάνει τον Batman του BvS να έχει μια έντονη επίδραση επάνω σου είναι η ερμηνεία αλλά και η γενικότερη παρουσία του Ben Affleck σε αυτό το φιλμ.

Ο Affleck ταιριάζει ιδανικά στην εμβληματική στολή του ήρωα. Βέβαια εδώ οφείλουμε να δώσουμε τα εύσημα και στο τεχνικό επιτελείο που την σχεδίασε έτσι ώστε να μοιάζει ακριβώς με εκείνη την υπέροχη στολή που είχε ο χαρακτήρας στο TDKR comic του Miller !

Σωματικά ο πρωταγωνιστής παρουσιάζεται τόσο θηριώδης που πραγματικά σε πείθει ότι μπορεί να σκαρφαλώνει επάνω σε ουρανοξύστες και να ρίχνει μπουκέτα ακόμη και σε έναν ‘Άντρα από Ατσάλι‘. Η σεκάνς όπου ο Bruce προπονείται μέσα στην Batcave μας φανερώνει έναν άντρα που είναι αποφασισμένος να σπρώξει το κορμί του μέχρι τα όρια ώστε να μπορέσει να είναι αποτελεσματικός στην σταυροφορία του ενάντια στο έγκλημα και την αδικία.

Ταυτόχρονα όμως στο πρόσωπο του Affleck διακρίνουμε και μια φθορά. Μια κούραση σωματική αλλά και ψυχική που δικαιολογείται απόλυτα από το γεγονός ότι εδώ έχουμε έναν γερασμένο άντρα που επί είκοσι ολόκληρα χρόνια, και κάθε νύχτα, θυσιάζει ένα κομμάτι της σωματικής αλλά και ψυχικής του ακεραιότητας στα πλαίσια ενός ανώτερου σκοπού. Οι πράξεις ανιδιοτέλειας του ήρωα έχουν βαρύτατες συνέπειες απέναντι στον ίδιο.

Πολύ συμβολικά και η επιλογή του Ben Affleck να δεχτεί τον ρόλο του Σκοτεινού Ιππότη επέφερε αρκετές συνέπειες και επάνω στην δική του ζωή…

To ‘αμαρτωλό‘ παρελθόν του ηθοποιού ως DAREDEVIL αλλά και ως ‘ο τυπάς που στο ARMAGEDDON του Michael Bay καθόταν και έτρωγε κρακεράκια / ζωάκια από το κορμί της Liv Tyler‘ δεν πέρασε απαρατήρητο από τους οπαδούς του Batman την περίοδο που ανακοινώθηκε ότι ο Ben Affleck θα παίξει τον ήρωα στην ταινία του Zack Snyder.

Το γεγονός ότι ο προκάτοχος του Christian Bale κατόρθωσε να μας δώσει μια στιβαρή Bat-τριλογία σίγουρα δεν βοηθούσε την όλη φάση…

O Ben Affleck βαφτίστηκε χλευαστικά ως ‘Batffleck‘ όμως μετά την πρεμιέρα της ταινίας μπόρεσε και βούλωσε τα στόματα των επικριτών του. Ναι σε πολλούς το BvS δεν άρεσε σαν ταινία όμως ελάχιστοι τόλμησαν να πουν έναν κακό λόγο για την παρουσία του Batffleck σε αυτή. Αν αναλoγιστείς ότι και οι δυο ταινίες στις οποίες έπαιξε σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν τις καλύτερες προσθήκες στο κινηματογραφικό σύμπαν της DC και ότι σε καμία από αυτές δεν είχε τον κεντρικό ρόλο τότε το γεγονός ότι ξεχώριζε και στις δυο από τους υπόλοιπους ήρωες (με εξαίρεση φυσικά την Wonder Woman της Gal Gadot) πιστώνεται ως ένα σημαντικό κατόρθωμα για τον ηθοποιό.

Να που όμως καμιά φορά μια διάκριση δεν έχει και θετικό αντίκτυπο απέναντι στον διακριθέντα. Η μεταμόρφωση του Ben Affleck σε Batman είχε κυρίως αρνητικές επιπτώσεις επάνω του. Οι δυο ταινίες του δίχασαν και επικρίθηκαν ενώ παράλληλα έβαλαν απότομα φρένο στην εξέλιξη του σαν σκηνοθέτης. Μέσα από ταινίες όπως τα THE TOWN και το Οσκαρικό ARGO o Ben Affleck απέδειξε σε κοινό και κριτικούς όχι μόνο ότι μπορούσε να παραδώσει στιβαρές ερμηνείες αλλά ότι είχε και σκηνοθετικό ταλέντο και ικανότητες. Η αφοσίωση του στον ρόλο του Batman του στοίχησε χρόνο και διάθεση τα οποία θα μπορούσε να τα αφιερώσει στα ενδιάμεσα πρότζεκτ του. Ένα από αυτά ήταν το γκαγνκστερικό φιλμ του με τίτλο LIVE BY NIGHT που ενώ ξεκίνησε σαν Passion Project τελικά κατέληξε σε απόλυτο φιάσκο τόσο εμπορικά όσο και σε επίπεδο κριτικών και αποδοχής.

Αντίθετα με τον Bruce Wayne ο Affleck αδυνατούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας διπλής ζωής…

Στην κατρακύλα αυτή συνέβαλλε τα μέγιστα και η προβληματική προσωπική ζωή του ηθοποιού.

Εδώ και χρόνια ο Ben Affleck αντιμετωπίζει προβλήματα αλκοολισμού και τέτοια ζητήματα επηρέαζουν σε τεράστιο βαθμό τόσο το κορμί όσο και την ψυχοσύνθεση αλλά και την δημιουργικότητα ενός ανθρώπου. Τελικά ίσως να μην είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι το LIVE BY NIGHT θεματολογικά περιστρεφόταν γύρω από την ποτοαπαγόρευση που επιβλήθηκε στην Αμερική των 20s και 30s…

O Affleck πάλεψε ενάντια στους δαίμονες και τους εθισμούς του μέσω της τέχνης. Σκηνοθέτησε και έγραψε το LIVE BY NIGHT ενώ ξεκίνησε να γράφει και το σενάριο της πρώτης σόλο Bat-ταινίας του. Και τα δυο αυτά εγχειρήματα έληξαν με άδοξο και απότομο τρόπο. Το πρώτο ναυάγησε στο Box Office ενώ το δεύτερο δεν έμελλε να υλοποιηθεί ποτέ.

Ύστερα από την αποτυχία του JUSTICE LEAGUE φιλμ ο Ben Affleck μπήκε στο ‘ψυγείο‘ και ο Zack Snyder αποχαιρέτησε βίαια το ‘όραμα‘ του εξαιτίας μιας οικογενειακής τραγωδίας. Κανένας από τους δυο δεν φέρει την μεγαλύτερη ευθύνη για το κάζο αυτής της ταινίας όμως το γεγονός ότι και οι δυο τους είχαν συμμετοχή σε αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο. Φυσικά στο τέλος η κοινή τους αποχώρηση συναντάται σε διαφορετικές αιτίες. Ο Snyder επέλεξε να δώσει βάση στην οικογένεια του ενώ ο Affleck διακρίνοντας την αδυναμία του να ολοκληρώσει το σενάριο του BATMAN φιλμ του πήρε την δύσκολη απόφαση να κρεμάσει μια στολή που επί χρόνια αποτελούσε για εκείνον πόθο…

Και παρά όλες μου τις ενστάσεις γύρω από τα BvS και JUSTICE LEAGUE στο τέλος δεν γίνεται παρά να μην εκφράσω την απογοήτευση μου που ποτέ μας δεν μπορέσαμε να δούμε τον Ben Affleck να πρωταγωνιστεί σε μια καθαρή ‘BATMAN‘ ταινία.

Για μένα ο Ben Affleck πάντοτε θα λειτουργεί ως το κρίσιμο και πολύτιμο ‘αντίβαρο‘ σε όλες τις λανθασμένες επιλογές που έκανε ο Snyder στο BvS.

Ο Snyder επέλεξε να μας δώσει τον ‘The Goddamn Batman’ από τα όχι και τόσο καλά comics του Frank Miller έστω και αν οπτικά μας τον παρουσίασε υπό το πιο σύνθετο πρίσμα του THE DARK KNIGHT RETURNS Batman. Και πάλι ο Affleck μπόρεσε να προσδώσει σπιρτάδα, σκοτάδι και τραγικότητα και στις δυο πτυχές του χαρακτήρα του παρά το πενιχρό σενάριο, και την αμφιλεγόμενη καθοδήγηση, που του δόθηκαν σε αυτό το φιλμ.

Ασχέτως αν οι σκηνές του στο BvS είναι λειτουργικές ή όχι ο πρωταγωνιστής φροντίζει να δώσει όλο του το είναι στον ρόλο. Το ξέρει πόσο σημαντικός είναι ο Batman ως φιγούρα και ιδέα για τους εκατομμύρια οπαδούς του , αντιλαμβάνεται απόλυτα το βάρος της ευθύνης που του έχει ανατεθεί και κάνει ότι μπορεί ώστε να ανταποκριθεί σε αυτό.

Το σενάριο του BvS ποτέ του δεν δικαιολογεί την επιλογή του Batman να προβεί σε πράξεις απαράμιλλης βίας όμως από την πλευρά του ο ηθοποιός κάνει ότι μπορεί ώστε να αναδείξει τις σκοτεινές πτυχές και τις συνέπειες μιας τέτοιας μεταστροφής όσον αφορά τον κώδικα της ηθικής του. Τουλάχιστον εδώ ο Snyder στήνει και ορισμένες υπέροχες Action σκηνές ώστε η βία που γεννιέται μέσα από μια τέτοια επιλογή να έχει αντίκτυπο επάνω σου. Μπορεί το περιβόητο ‘Knightmare‘ όραμα του να μην βρήκε ποτέ του τον δρόμο στο πανί όμως σου δίνει απόλυτα την αίσθηση ενός Batman που αναγκάζεται να παραβεί επιτέλους και τις τελευταίες ηθικές αναστολές που του απέμειναν ώστε να έχει μια ευκαιρία να σώσει τον κόσμο του από μια αδιανόητη καταστροφή που θα συμβεί κάποτε και ίσως σε ένα μέλλον…

H δυστοπική αυτή σεκάνς μπορεί να εμφανίστηκε άκομψα και απότομα στην ταινία όμως ο τρόπος με τον οποίο εκτυλίσσεται πραγματικά σε έκανε να ανυπομονείς για την ταινία μέσα στην οποία θα την βλέπαμε επιτέλους να υλοποιείται σε όλο της το τρομερό και επιβλητικό μεγαλείο.

Τουλάχιστον τότε στο έτος 2016 μιας και σήμερα πλέον λειτουργεί μονάχα σαν ένα θλιβερό WHAT IF ?!…

Εξίσου συγκλονιστική ήταν και η σεκάνς με το Bat-ξυλίκι στην αποθήκη…

Όσο και αν με απωθεί το σκηνοθετικό ύφος του Snyder εδώ οφείλω να βγάλω το καπέλο στον δημιουργό !

Η σκηνή αυτή μέχρι και σήμερα ίσως να αποτελεί την πιο γαμάτη αλλά και αμείλικτη ‘I’M BATMAN‘ στιγμή σε ολόκληρη την κινηματογραφική ιστορία του χαρακτήρα. Έστω και αν δεν ακούμε ποτέ τον ήρωα να ξεστομίζει την περίφημη φράση.

Κακά τα ψέματα όσο σπουδαία και αν ήταν τα οράματα των Tim Burton και Christopher Nolan γύρω από την απεικόνιση του χαρακτήρα επάνω στο πανί αλλά και στο στήσιμο της κινηματογραφικής του μυθολογίας κανένας από τους δυο σκηνοθέτες δεν μπόρεσε να μας δώσει Action σκηνές όπως η παραπάνω. Ο Batman των Burton και Keaton ποτέ του δεν έδειχνε πρόθυμος να ‘ιδρώσει‘ κατά την διάρκεια μιας μάχης. Προτιμούσε να επιστρατεύει ‘βρώμικες‘ μεθόδους ενώ δεν δίσταζε ακόμη και να το βάλει …στα πόδια σε ορισμένες περιπτώσεις…

Στον αντίποδα ο Nolan αν και τεχνικά άριστος σκηνοθέτης σε ορισμένες από τις σκηνές δράσης και ξύλου δεν επέδειξε την περίφημη προσήλωση του στις λεπτομέρειες…

…και ΟΧΙ η δικαιολογία ότι ο μπράβος του Bane είδε τον Σκοτεινό Ιππότη και αυτομάτως χέστηκε επάνω του ΔΕΝ ευσταθεί !

Ναι οι Burton και Nolan μας έδωσαν σπουδαίες Bat-ταινίες όμως η σκληρή αλήθεια είναι ότι και οι δυο τους προτίμησαν να επιστρατεύσουν τον χαρακτήρα ως το σύμβολο μέσα από το οποίο θα αναδείξουν τις θεματολογίες τους και κατά συνέπεια αμέλησαν να εστιάσουν την προσοχή τους και στο κομμάτι της δράσης.

Αντίθετα ο Zack Snyder, όντας ένας σκηνοθέτης που αδυνατεί να στήσει στιβαρές θεματολογίες και χαρακτήρες, δεν τράβηξε κανένα ζόρι να ‘λιώσει‘ τα περίφημα ARKHAM Video Games του ήρωα και στην συνέχεια να ξεπατικώσει μαεστρικά και λειτουργικά τις σκηνές ξύλου και των ευρηματικών ‘Predator Takedowns‘ !

Πρόσθεσε στην όλη εξίσωση και το γεγονός ότι ο Ben Affleck κλήθηκε να παίξει τον Batman στα ‘γεράματα‘ του και κάπως έτσι οι χορογραφίες μάχης του BvS αποκτούν μια τεράστια αξία !

Σε αυτό το φιλμ έχουμε επιτέλους έναν Batman που δεν μοιράζει απλόχερα μονάχα ΠΟΝΟ αλλά τον βιώνει κιόλας μέχρι και το τελευταίο κοκαλάκι του κορμιού του.

Στο BvS αντικρύζουμε έναν Bruce Wayne που υποφέρει συνεχώς από την οργή του και έναν Batman που την επιστρατεύει ως την κινητήριο δύναμη του…

Πάντως όσο σπουδαία δουλειά και αν έκανε ο Ben Affleck ως ‘The Goddamn Batman’ στο τέλος αναγκαζόμαστε να μείνουμε στα λόγια που ξεστομίζει ο χαρακτήρας του στο BATMAN V SUPERMAN : Dawn of Justice :

‘They taught me the world only makes sense if you force it to.’

Εδώ οι Snyder και Affleck πασχίζουν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι ο κόσμος που δημιούργησαν έχει κάποιο νόημα. Δεν αποκλείεται οι ίδιοι να το πίστεψαν αυτό όμως στην τελική απέτυχαν να πείσουν την πλειοψηφία των θεατών αλλά και το στούντιο που τους ανέθεσε το χτίσιμο αυτού του κόσμου.

Στο φινάλε ο Ben Affleck εξαιτίας ορισμένων αμφιλεγόμενων επιλογών των συντελεστών του φιλμ αλλά και των δικών του προσωπικών θεμάτων κατέληξε , ειρωνικά αλλά και κάπως συμβολικά, να βιώσει αυτό ακριβώς που έταξε ο Batman του σε έναν ‘Άντρα από Ατσάλι’ τον οποίο για μερικές στιγμές τον θεωρούσε τον πιο επικίνδυνο εχθρό του :

 ‘It’s time you learn what it means to be a man.’

Σήμερα ο Ben Affleck δεν είναι πια ο ‘Batman‘. Ακριβώς όπως οι προκάτοχοι του Val Kilmer και George Clooney αναγκάστηκε να κρεμάσει την κάπα και την μάσκα άδοξα και υπερβολικά νωρίς. Πλέον καλείται να ζήσει σαν ένας ‘κοινός θνητός‘ και να κοιτάξει πως να αντιμετωπίσει τους δικούς του εχθρούς που είναι σαφώς πιο σύνθετοι και επίπονοι από οποιονδήποτε μυθοπλαστικό Villain του σινεμά ή των comics.

Ασχέτως από την εξέλιξη αυτής της ‘μάχης‘ ο Θρύλος του Σκοτεινού Ιππότη της πόλης του Gotham είναι ‘καταδικασμένος‘ να συνεχιστεί. Πλέον ένας άλλος ηθοποιός καλείται να κουβαλήσει την βαριά αυτή κληρονομιά και να αποδείξει σε εκατομμύρια κόσμο αν αξίζει να την φορέσει.

Εξίσου ειρωνικά αλλά και συμβολικά οι πρώτες μέρες του Robert Pattinson, ενός άλλου καλλιτέχνη που έχει χλευαστεί και επικριθεί για τις επιλογές του στο παρελθόν, ξεκινούν με γκρίνια και αμφισβήτηση. Τελικά το έχει οι μοίρα για όσους τολμούν να φέρουν εις πέρας τον συγκεκριμένο ρόλο να αποτελούν αντικείμενα έντονης αμφισβήτησης και αντιπαράθεσης.

Το πως θα εξελιχθεί αυτό το νέο κεφάλαιο της κινηματογραφικής ιστορίας του Batman θα το δείξει μονάχα ο χρόνος. Όπως και να χει το Bat-Signal έχει ανάψει ξανά και περιμένει από εμάς να ανταποκριθούμε για ακόμη μια φορά στο κάλεσμα του !