BLOODSHOT : Η νανοτεχνολογία ΔΕΝ μπορεί να επιδιορθώσει αυτή την ταινία…

by Αντρέι Κοτσεργκίν

Στο BLOOSHOT, του σκηνοθέτη David Wilson, o πρωταγωνιστής Vin Diesel μπαίνει σε…. ‘ Παγκόσμιος Στρατιώτης ΄mode και δίνει την πρώτη του μάχη επάνω στην προσπάθεια της Sony να χτίσει ένα , ακόμη, κινηματογραφικό Superhero σύμπαν που αυτή τη φορά θα είναι βασισμένο επάνω στα comics της εκδοτικής Valiant.

Προφανώς και εξαιτίας της πανδημίας που ξέσπασε αλλά και της καραντίνας που αναπόφευκτα την ακολούθησε η μοίρα αυτού του πρότζεκτ πλέον αποτελεί ένα μεγάλο ερωτηματικό. Μετά το κλείσιμο των κινηματογραφικών αιθουσών το στούντιο πήρε την απόφαση να κάνει την ταινία διαθέσιμη online ώστε να μειώσει κάπως την χασούρα μιας και το BLOODSHOT φλόπαρε , αδυνατώντας να ρεφάρει ένα μπάτζετ της τάξεως των 45 εκατομμυρίων.

Σύμφωνα με πρόσφατες φήμες η Sony εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να ‘ αναγεννήσει ‘ , ξανά…, τον ομώνυμο ήρωα από τα comics της Valiant μέσω ενός, εξαιρετικά προώρου Reboot. Και η κίνηση αυτή προσωπικά για μένα είναι πέρα ως πέρα λογική μιας και βλέποντας το BLOODSHOT ειλικρινά ο τελευταίος στον οποίο θα επέρριπτα ευθύνες για το ΚΑΖΟ αυτής της ταινίας είναι το εξιλαστήριο θύμα με την ονομασία Corona Virus…

To φιλμ του David Wilson με απογοήτευσε σε όλα τα επίπεδα και ας μην είχα τίποτε υψηλές προσδοκίες από αυτό μιας και ελάχιστη επαφή έχω ως αναγνώστης με το χάρτινο σύμπαν της Valiant και τους ήρωες της.

Εδώ ο Vin Diesel υποδύεται έναν στρατιώτη που πεθαίνει και ανασταίνεται, με την χρήση νανοτεχνολογίας, και διαστρεβλώνεται από καλός άντρας σε ένα φονικό όπλο εταιρικών και πολιτικών σκοπιμοτήτων. Σεναριακά έχουμε ένα μπαστάρδεμα του παλιού , μάχιμου και Πασοκικού Universal Soldier του Roland Emmerich με ορισμένες τζούρες από ταινίες τύπου THE MATRIX που όμως αποδίδονται περισσότερο με μια ...RESIDENT EVIL αισθητική…

Ο Wilson αδυνατεί να αποδώσει και να προχωρήσει την ιστορία και τους χαρακτήρες του με μια φυσικότητα και με ροή και έτσι καταφεύγει συνεχώς σε άκομψα και ενοχλητικά Jump Cuts και μας δίνει άπειρα πλάνα μέσα από ‘ κάμερες παρακολούθησης‘ , υπέρυθρες , drones και πάει λέγοντας. Το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι ότι ενώ έχει στα χέρια του τον ορισμό του απλοϊκού σεναρίου να αποτυγχάνει παταγωδώς να το αποτυπώσει στην οθόνη με δυναμικό ή ουσιώδη τρόπο.

Ερμηνευτικά το φιλμ κινείται σε εξίσου κάτω του μετρίου επίπεδα. Πέραν του ταλαντούχου και πάντοτε απόλυτου επαγγελματία Guy Pearce , που εδώ ενσαρκώνει έναν εντελώς κλισέ επιστήμονα, το υπόλοιπο cast φαντάζει εγκληματικά αδιάφορο και αποστειρωμένο. Το πρώτο αυτό κεφάλαιο πέραν του ‘ υπερ-στρατιώτη‘ Bloodshot πασχίζει να μας συστήσει σε διάφορους χαρακτήρες από το, όχι και τόσο δημοφιλές, σύμπαν της Valiant όμως ειλικρινά κανένας τους δεν θα κερδίσει το ενδιαφέρον σου έστω και για λίγο. Ακόμη και το πολλά βαρύ χαρτί του cast, ο δημοφιλέστατος Vin Diesel , εδώ παρουσιάζεται εξαιρετικά αδιάφορος.

Κακά τα ψέματα ο Vin ποτέ του δεν έλεγε και πολλά πράγματα σαν ηθοποιός αλλά έχει τον τρόπο του να κερδίζει το κοινό του με την φυσιογνωμία και την αστείρευτη καγκουριά του.

Επίσης ο Vin έχει αποδείξει , μέσα από ταινίες όπως το PITCH BLACK, ότι μπορεί να παραδώσει στιβαρές ερμηνείες αν έχει το κατάλληλο σενάριο στα χέρια του και έναν σκηνοθέτη που θα λειτουργεί ως έμπειρος και αποτελεσματικός ‘ συνοδηγός ‘ του. Και η αλήθεια είναι ότι τόσο η ιστορία όσο και ο ήρωας του BLOOSDHOT είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα του πρωταγωνιστή.

Ένας macho κομάντο που αφού πεθάνει στην συνέχεια επιστρέφει σαν ένας βλοσυρός και βίαιος Super Soldier και πασχίζει να ανακαλύψει ξανά τον εαυτό του και να γεμίσει το απόλυτο κενό που κουβαλά πλέον μέσα του ?

Διάολε ακριβώς τον ίδιο ήρωα είχε ενσαρκώσει με απόλυτη επιτυχία στο παρελθόν ο τιτάνας JCVD, ένας ηθοποιός που επίσης διακρίνονταν περισσότερο για την φυσιογνωμία και την καγκουριά του παρά για τις υποκριτικές του δυνατότητες…

Όμως στο BLOODSHOT o Vin δεν έχει την τύχη να συνεργάζεται και να καθοδηγείται από έναν σκηνοθέτη που θα είναι μερακλής και λαϊκό μαστόρι στο κομμάτι του Action με αποτέλεσμα να μην έχει ιδέα το πως θα αποδώσει τον χαρακτήρα του. Διστάζει να μπει σε camp mode που θα τον εξελίξει σε μια κάπως απολαυστική και macho καρικατούρα και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τον προσεγγίσει με δραματικό τρόπο. Το αποτέλεσμα αυτής της ταλάντευσης είναι να έχουμε μπροστά μας έναν από τους πιο ‘ άχρωμους‘ κινηματογραφικούς Σούπερ Ήρωες των τελευταίων ετων.

Μιας και πιάσαμε το σκέλος του Action ο σκηνοθέτης αποδίδει τις σεκάνς δράσης του με τρόπους που προσβάλλουν την δική μου αισθητική αλλά που ίσως και να αρέσουν στους θιασώτες σκηνοθετών τύπου Zack Snyder και P.W.S. Anderson.

Το φιλμ αυτό είναι τιγκαρισμένο στο slow motion, το cgi, τα jump cuts και τα δήθεν ‘ σκοτεινά‘ κινηματογραφικά φίλτρα.

Η δράση φαντάζει παντελώς ψεύτικη έστω και αν έχει γίνει μια σχετικά τίμια δουλειά στα εφέ. Αισθητικά ο Wilson θα ήθελε να το παίξει Neil Blomkamp αλλά αποτυγχάνει να στήσει μάχες με εξωσκελετούς και προηγμένη τεχνολογία όπως έκανε ο δεύτερος με θεαματικό και γοητευτικό τρόπο σε ταινίες όπως τα DISTRICT 9 και ELYSIUM.

Εν κατακλείδι το BLOODSHOT απέτυχε να μου δώσει το παραμικρό φρέσκο στοιχείο που θα κεντρίσει κάπως την προσοχή μου επάνω στο σύμπαν και τους χαρακτήρες του. Για μια ταινία που υποτίθεται ότι πασχίζει να στήσει ένα νέο , ακραίο και συναρπαστικό ‘ κινηματογραφικό σύμπαν‘ η αποτυχία αυτή φαντάζει ακόμη πιο θλιβερή.

Στο φινάλε το μόνο που συγκρατώ από ολόκληρη την ταινία είναι η εικόνα ενός ‘ ψυχοπαθή‘ Tobby Kebbell να υποδύεται έναν υπέρμετρα γραφικό Villain που αρέσκεται να χορεύει στους ρυθμούς του PSYCHO KILLER των TALKING HEADS πριν ξεκινήσει να βασανίζει τα υποψήφια θύματα του.

‘ Ένα απόλυτο κινηματογραφικό κλισέ’ όπως περιγράφει την παραπάνω εικόνα ο χαρακτήρας του Guy Pearce που όμως σε σύγκριση με όλα τα υπόλοιπα κλισέ που διακρίνουν το BLOODSHOT, και που είναι παντελώς άνευρα και αποστειρωμένα, τουλάχιστον είχε την πλάκα του.

Αν η Sony προβεί όντως τελικά σε ένα Reboot αυτού του ‘franchise‘ τότε θα έχουμε το μοναδικό ίσως παράδειγμα μιας ομάδας ανθρώπων που ‘ επωφελήθηκε‘ κάπως από την έξαρση της πανδημίας ( για την βιομηχανία του σινεμά αναφέρομαι πάντοτε φυσικά...) που αντιμετωπίζει ο πλανήτης μας. Ένα σπάνιο , ιστορικό κινηματογραφικό παράδοξο !

Βέβαια εκείνο που ίσως αξίζει πραγματικά να εξετάσουμε είναι το πόσες φορές στο παρελθόν το στούντιο της Sony μπόρεσε όντως να ‘ μάθει‘ κάτι από τα λάθη και τις αποτυχίες του και να προχωρήσει σε μια βελτίωση τους…

Βαθμολογία : Η νανοτεχνολογία του BLOODSHOT διακρίνεται από ορισμένα χτυπητά κατασκευαστικά προβλήματα τα οποία απλά αδυνατεί να τα επιδιορθώσει.