ANTIVIRAL : O David Cronenberg περνάει την “αρρώστια” στον γιο του…

By Αντρέι Κοτσεργκίν

Μπορεί η σκηνοθεσία να λειτουργεί ως “μικρόβιο”?

Με το ANTIVIRAL ο Brandon Cronenberg, γιος του “μάστορα” David, μας δείχνει ότι κόλλησε την “Body Horror” (και όχι μόνο…) “αρρώστια” την οποία κουβαλούσε επί τρεις ολόκληρες δεκαετίες ο πατέρας του.

Το φιλμ αυτό επίσης θεματολογικά περιστρέφεται γύρω από μια “αρρώστια” :

Την ψύχωση που τρέφουν εκατομμύρια συμπολίτες μας με τους, κάθε λογής, σελεμπριτις.

Ο σκηνοθέτης πάρα το γεγονός ότι επιστρατεύει sci~fi στοιχεία δεν μας ταξιδεύει σε κάποια μακρινή δυστοπία. Αντίθετα η ιστορία του εκτυλίσσεται στο “σήμερα“. Πιο συγκεκριμένα στο έτος 2011, όταν και γυρίστηκε αυτό το φιλμ.

Ο Syd εργάζεται ως πωλητής στην κλινική LUCAS. Ουσιαστικά πρόκειται για μια εταιρεία που πουλάει σε ένθερμους φανς διάφορες αρρώστιες που προέρχονται κατευθείαν μέσα από τον οργανισμό των αγαπημένων τους αστέρων.

Πχ αν επιθυμείς να κολλήσεις τον ερπη της “Κιμ Καρτνασιαν” ώστε να νιώσεις “πιο κοντά της” το THE LUCAS CLINIC είναι το μέρος που θα κάνει το όνειρο σου πραγματικότητα, με το κατάλληλο αντίτιμο προφανώς…

Η κλινική / εταιρεία έχει ανακαλύψει μια μέθοδο ώστε να αποτρέπει τις αρρώστιες / προϊόντα της να διαδίδονται. Έτσι εξασφαλίζει το μονοπώλιο. Όμως καθώς αυτή η μόδα εξαπλώνεται ολοένα και περισσότερο μαζί της στήνεται και ένα ολόκληρο δίκτυο μαύρης αγοράς. Κάπως έτσι ο Syd καταλήγει να περνάει λαθραία, μέσω του σώματος του, τις σελεμπριτι ασθένειες που εμπορεύεται η εταιρεία του ώστε να βγάζει κάνα έξτρα μεροκάματο πλασαροντας τες σε μαυραγοριτες.

Η διαδικασία αυτή όμως δημιουργεί στον Syd έναν εθισμό και σύντομα ο “ήρωας” μας θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια φριχτή υπόθεση…

Η ψύχωση μας με τους σελεμπριτις είναι αρρώστια.

Το μήνυμα του ANTIVIRAL είναι ξεκάθαρο και αποδίδεται εύστοχα με τρόπους που ακροβατουν ανάμεσα στην σάτιρα και την απόλυτη φρίκη.

Ως κοινωνία εδώ και δεκαετίες έχουμε αναπτύξει μια ανθυγιεινή “σχέση” με τα είδωλα μας. Αγοράζουμε και καταναλώνουμε μανιωδώς τα προϊόντα που μας πλασάρουν. Πάρτε ως παράδειγμα τα αθλητικά παπούτσια με το “αίμα” του τάδε καλλιτέχνη που πρόσφατα έγιναν ανάρπαστα. Το προϊόν αυτό με το που βγήκε στην αγορά πούλησε σαν τρελό. Μετά “αποσύρθηκε” ή “εξαντλήθηκε” και πλέον πωλείται έναντι ενός παραλόγου ποσού σε “ορκισμένους φανς” και “συλλέκτες“. Πιο παλιά είχαμε περιστατικά του στιλ “πουλάω την τούφα που άφησε ο τάδε νεκρός ροκ σταρ μέσα στο κομμωτήριο μου!”…

Ο Brandon Cronenberg εδώ μελετά και καυτηριάζει το παραπάνω κοινωνικό φαινόμενο μέσα από κατάμαυρο χιούμορ αλλά και μέσα από εξαιρετικά σοκαριστικες εικόνες και καταστάσεις. Όπως και ο πατέρας του επιστρατεύει άφθονο σωματικό τρόμο όμως παράλληλα επεκτείνεται και σε εγκεφαλικά αλλά και ψυχοσεξουαλικα είδη τρόμου.

Η επιλογή του Caleb L. Jones στον ρόλο του Syd τσονταρει τα μέγιστα ώστε να μεταδοθούν όλα αυτά τα είδη τρόμου στον θεατή. Η καταχλωμη επιδερμίδα του, οι φακίδες που κατακλύζουν το κορμί του, το σχεδόν αιθέριο παρουσιαστικο του (που φαντάζει λες και είναι διασταύρωση του David Bowie με τον Crispin Glover) μας δίνουν την εικόνα ενός ανθρώπου που είναι μονίμως άρρωστος.

Αν είσαι αρρωστοφοβικος και δεν αντέχεις τις ενέσεις το φιλμ αυτό θα σε τρομοκρατησει. Ο Brandon Cronenberg φρόντισε να χρησιμοποιήσει σε κάποιες σκηνές αληθινές βελόνες και αίμα.

Ελπίζω τουλάχιστον να μην εφάρμοσε την ίδια τεχνική και με τα υπόλοιπα αντικείμενα που “χωνονται” μέσα στους χαρακτήρες της ταινίας του…

Στο ANTIVIRAL ο σκηνοθέτης μας παρουσίαζει μια κοινωνία που πέφτει στον πυρετό της φήμης. Δεν θέλει να γιατρευτει από αυτόν αλλά αντίθετα τον επιζητά με κάθε απίθανο τρόπο. Από την πλευρά τους οι εταιρείες εμπορεύονται αυτόν τον πυρετό με όποιον τρόπο μπορούν.

Τα μίντια όλη μέρα παίζουν “ειδήσεις ” που έχουν να κάνουν αποκλειστικά με σελεμπριτις. Αν ένας “σταρ” πάει σε μια κλινική ώστε να κάνει κολονοσκοπηση εξελίσσεται κατευθείαν σε “καυτή είδηση“.

“Κοιταχτε όλοι, ο τάδε σελεμπριτι ΕΧΕΙ ΚΩΛΟΤΡΥΠΙΔΑ!”.

Οι τίτλοι των ειδήσεων στο ANTIVIRAL αν και μοιάζουν γελοίοι και παράλογοι ίσως να μην απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα μας. Αρκεί να κάνει κάποιος μια αναζήτηση στο Instagram ώστε να πειστεί περί αυτού. Μια στρατιά από άντρες και γυναίκες που κάνεις μας δεν ξέρει στην πραγματικότητα τι ρόλο βαράνε μέσα στην κοινωνία. Δεν διακρίνονται από κάποιο ταλέντο, δεν προσφέρουν τίποτε το ουσιώδες ή το χρήσιμο. Και όμως αρκεί να ανεβάσουν μια φωτογραφία τους ώστε να προκαλέσουν έναν μαζικό παροξυσμό…

“Anyone who is famous deserves to be famous. Celebrity is not an accomplishment. Not at all, it’s more like a collaboration that we choose to take part in. Celebrities are not people, they’re group hallucinations.”

Οι σελεμπριτις είναι η θρησκεία της σύγχρονης κοινωνίας.

Ο σκηνοθέτης περνάει το μήνυμα δια στόματος του βετεράνου Malcolm McDowell, που εδώ κάνει μια σύντομη αλλά και καθοριστική εμφάνιση. Ο χαρακτήρας του είναι ένας επιτυχημένος και ιδιοφυής γιατρός. Και όμως ακόμη και εκείνος πέφτει θύμα της λατρείας των νέων “Θεών“. Σε μια σκηνή ανεβάζει το μανίκι από το πουκάμισο του. Επάνω στο χέρι του διακρίνουμε μια σειρά από εμφυτεύματα δέρματος. Τα δέρματα αυτά ανήκουν στους “Θεούς” του και φρόντισε να τα ενσωματώσει επάνω στο δικό του κορμί ώστε να μπορεί να τα αγγίζει και να τα λατρεύει κάθε στιγμή της ημέρας.

Οι μόδες λειτουργούν ακριβώς όπως λειτουργεί ένας ιός. Εξαπλώνονται αλλά και μεταλλασονται. Σύντομα το να κολλήσεις απλά τον ερπη της κάθε “Κιμ Καρτνασιαν” δεν θα είναι αρκετό για τον θαυμαστή / καταναλωτή. Το επόμενο βήμα είναι να “μοιραστείς” το AIDS της ή τον θανατηφόρο ιό που κόλλησε στην Κίνα…

Στο ANTIVIRAL δεν υπάρχει καμία “γιατρειά”. Μπορείς μονάχα να αντικαταστήσεις μια αρρώστια με κάποια μετάλλαξη της.

Το καυτό βίντεο της “Παμελα Άντερσον και του Τομι Λι” εξελίσσεται εδώ σε ένα ψηφιακό “κλουβί“. Μέσα σε αυτό μπορείς να κρατάς φυλακισμένα τα είδωλα σου, στο σαλόνι ή την κρεβατοκαμαρα σου, και να τα κάνεις ότι θέλεις. Μπορείς να τους διατάξεις να γδυθουν ή ακόμη και να βλάψουν τον εαυτό τους και εκείνοι δεν θα σου πουν “όχι“…

Μπορείς ακόμη αν το επιθυμείς να πάρεις κυριολεκτικά μια “γεύση” από τους αγαπημένους σου αστέρες καθώς το DNA τους χρησιμοποιείται για την παραγωγή “μπριζόλας“, την οποία έχεις την δυνατότητα να την απολαύσεις σε κάποιο κυριλέ εστιατόριο. Αν φυσικά το σηκώνει η τσέπη σου…

Στο ANTIVIRAL μέσα από τρομερούς, αποκρουστικους αλλά και απόλυτα ευρηματικους τρόπους ο Brandon Cronenberg εξετάζει την εξάρτηση που έχουμε αναπτύξει ως κοινωνία με τις κάθε λογής μόδες και τους κάθε λογής επιφανειακους ανθρώπους.

Οτιδήποτε έξω από αυτά τα δύο μοιάζει “άνοστο“, “ψεύτικο” και κινείται μέσα σε ασπρόμαυρες αποχρώσεις.

Άραγε αν σήμερα η Κιμ Καρτνασιαν έβγαινε σε μια πλατεία της Νέας Υόρκης και αφού έκοβε ένα κομμάτι από τα ,τόσο διαφημισμενα, Κωλομερια της στην συνέχεια προκαλούσε τον κόσμο γύρω της να έρθει να το κανιβαλισει θα αποδέχονταν έστω και ένας άνθρωπος την πρόσκληση της?

Για τον Brandon Cronenberg η απάντηση είναι “ναι”.

Ίσως οι απαντήσεις του ANTIVIRAL να πηγάζουν μέσα από την υπερβολή της επιστημονικής φαντασίας όμως δείχνουν να κρύβουν και μερικές σταρατες αλήθειες μέσα τους. Μια ματιά στην τηλεόραση σου λειτουργεί ως η απόλυτη υπενθύμιση για την “ανάγκη” που νιώθουμε να “κανιβαλιζουμε” τα είδωλα μας.

Στο ANTIVIRAL ο γιος Cronenberg μοιάζει να έχει καταναλώσει αρκετό από το DNA του πατέρα του. Το στήσιμο και οι λεπτομέρειες της παραγωγής, η επιλογή του cast, τα φουλ πρακτικά εφέ, η σάτιρα και η αλληγορία μέσα από τον τρόμο…

Το φιλμ σεναριακα και σκηνοθετικά θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τις διδαχές που άφησε ο David Cronenberg μέσα από ταινίες όπως είναι τα VIDEODROME, THE BROOD και DEAD RINGERS.

Να όμως που στο τέλος αυτή η “μεταλλαγμένη μπριζόλα” σου αφήνει και μια επιγευση. Μικρή αλλά και απόλυτα αισθητή. Ο Brandon Cronenberg πέρα από άξιος συνεχιστής του πατέρα του μοιάζει έτοιμος να εξελιχθεί σε έναν νέο “μάστορα” του sci~fi / Horror σινεμά.

Εδώ τα συμπτώματα που επιδεικνύει ο σκηνοθέτης είναι τρομακτικά και ενθαρρυντικά ταυτόχρονα.

Βαθμολογία : Το σύνδρομο Cronenberg είναι κληρονομικό και, ευτυχώς, δεν υπάρχει γιατρειά…