Ο Κίτρινος Μπάσταρδος παρουσιάζει…#0 : MORTAL KOMBAT (2021).

By Αντρέι Κοτσεργκίν

ΠΡΟΣΟΧΗ : Ακολουθούν…

Έλα, βγες έξω το ξέρω ότι με παρακολουθείς…

Μα είμαι σαν τις δυνάμεις του Outworld, εισβάλλω όπου και οπότε μου καπνίσει!

Τέρμα αυτά. Σε αντίθεση και με τις τρεις MK ταινίες εδώ πλέον θα ισχύουν κανόνες. Από εδώ και στο εξής έχεις επίσημα την δική σου στήλη!

Καλή φάση! Πως θα την ονομάσουμε?

“Κίτρινος Μπάσταρδος”.

Λογικό και ταιριαστό. Στην τελική είμαι Μπασταρδος…

Και είσαι και Κίτρινος !

Αυτό δεν το είχα προσέξει. Όλα είναι ασπρόμαυρα εδώ μέσα…

Αλλά ας περάσουμε στο ψητό μιας και ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τον Art Lean.

Art… Who?!

Δεν έχεις και άδικο να ρωτάς. Έχω δει το ορίτζιναλ MORTAL KOMBAT πάνω από 30 φορές και ακόμη και εγώ ξεχνάω καμία φορά ότι μέσα στο ροστερ των χαρακτήρων υπήρξε ένας μαχητής με αυτό το όνομα!

Για βοηθά με λίγο μπας και τον θυμηθώ…

Ο Art Lean ήταν ένας πρωτότυπος χαρακτήρας που φτιάχτηκε αποκλειστικά για λογαριασμό της ταινίας. Ήταν ένας Αφροαμερικανος καρατεκα που συμμετείχε σε μόλις δύο σκηνές. Τον είδαμε στις αρχές να τα λέει με τον Johnny Cage, ενώ περίμεναν εκείνο το creepy καράβι του Shang Tsung. Στην συνέχεια (κυριολεκτικά) εξαφανίζεται μόνο και μόνο ώστε να επιστρέψει σε μια (εξαιρετικά σύντομη) αναμέτρηση απέναντι στον Goro…

Να πάρει έχεις δίκαιο… Αλήθεια γιατί να τον χωσουν αυτόν τον τύπο μέσα στην MK μυθολογία?

Φαντάζομαι ότι ίσως έτσι ο σκηνοθέτης W. S. Anderson προσπάθησε να εμπλουτίσει την προϋπάρχουσα και γνώριμη μυθολογία των M. K. Games. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρισουμε τον Art ως έναν “κρυφό χαρακτήρα”, σαν και αυτούς που ξεκλειδώνουμε στα games…

Ναι αλλά μάλλον δεν ισχύει κάτι τέτοιο εδώ, ε?

Μάλλον όχι.

Στην πραγματικότητα ο Art ήταν απλά ένα φτηνό exposition “εργαλείο”. Χώθηκε στην ιστορία μόνο και μόνο ώστε μέσα από το “δέσιμο” του με τον Cage να καταστήσει πιο συμπαθή και προσιτό τον δεύτερο στα μάτια των θεατών αλλά και για να μας δείξει το ποσό τεράστια ΑΠΕΙΛΗ θα αποτελέσει ο Goro για τον λατρεμένο μας Καγκουρα.

Ειλικρινά μου φαίνεται κάπως αχρείαστο όλο αυτό…

Μα είναι.

Ο Linden Ashby έκανε εξαιρετική δουλειά στην απεικόνιση του Cage και δεν χρειαζόταν έναν αναλώσιμο “Sidekick” στο πλευρό του ενώ αρκούσε απλά να ρίξει κάνεις μια ματιά στον θηριώδη Goro ώστε να αντιληφθεί από μόνος του το μέγεθος της απειλής του. Έχω την εντύπωση ότι ο Art ήταν προϊόν των εκτεταμένων reshoots που έκανε ο σκηνοθέτης επειδή οι παραγωγοί έκριναν ότι η ταινία του δεν είχε αρκετό ξύλο.

Οκ καλά όλα αυτά αλλά πες μου ΓΙΑΤΙ πιάσαμε ανάλυση γύρω από αυτόν τον άχρηστο τύπο?

Επειδή μέσα από αυτόν θέλω να αναδείξω το βασικό πρόβλημα του νέου M.K. movie. Βλέπεις στο φιλμ του 1995 ο W.S. αναγνώρισε το γεγονός ότι κανένας θεατής ΔΕΝ θα έδινε την παραμικρή δεκάρα για τον Art και την μοίρα του. Και κάπως έτσι αποφάσισε να τον περιορίσει σε ρόλο κομπάρσου / σύντομου Exposition. Σοφή κίνηση αν αναλογιστείς ότι ακόμη και ύστερα από την επιτυχία που σημείωσε η ταινία κανένα από τα μετέπειτα M. K. Games δεν διανοηθηκε να προσθέσει στο ροστερ τον Art Lean. Ούτε καν ως κρυφό χαρακτήρα. Αντίθετα το reboot του κινηματογραφικου M. K. όχι μόνο μας παρουσίαζει επίσης έναν νέο χαρακτήρα αλλά κάνει το μοιραίο λάθος να τον εξελίξει στον κεντρικό ήρωα της πλοκής…

Ωχ…

Ακριβώς. “Ωχ…”.

Πρωταγωνιστής του νέου M. K. είναι ένας τύπος ονόματι Cole Young που φέρει επάνω του τα περισσότερα κλισέ που συναντάμε σε έναν ήρωα σε ταινία ξύλου. Ο τυπάς είναι ένας έκπτωτος Martial Artist που καταλήγει να πλακωνεται, μάλλον κάπου στην Ταϊλάνδη, ώστε να βγάζει κάνα μεροκάματο για να συντηρεί την οικογένεια του. Είναι ικανός Fighter όμως τελευταία η αυτοπεποίθηση του έχει πέσει στο καναβατσο κάτι που είναι ευδιάκριτο και στο ρινγκ. Μια μέρα ο Cole ανακαλύπτει ότι ανήκει σε μια ομάδα “εκλεκτών” οι οποίοι προορίζονται να λάβουν μέρος σε ένα τουρνουά ώστε να υπερασπιστουν την Γη απέναντι στις σατανικες δυνάμεις μιας άλλης διάστασης. Με λίγα λόγια κάποιος αποπειράθηκε να κάνει “κοπιπαστε” τον χαρακτήρα του Joel Edgerton από το (φοβερό) WARRIOR φιλμ μέσα στο σύμπαν του M. K.

Και τι λέει το arc αυτού του χαρακτήρα?

Τα κλασσικά κλισέ : Να βρει την δύναμη μέσα του ώστε να ξεκλειδώσει τις υπερδυνάμεις του, να νικήσει στο τουρνουά, να σώσει την οικογένεια του και μπλα, μπλα, μπλα…

Τουλάχιστον έχει cool δυνάμεις?

Όχι.

Έχει μια ” σεναριακη πανοπλία” που είναι πιο βολική και γελοία ακόμη και από εκείνη την περιβόητη πανοπλία της τελευταίας σεζόν του Game Of Thrones. Τουλάχιστον στο GOT ο ηθοποιός είχε ένα χάρισμα, μια ξιπασια, ένα τσαγανό βρε αδελφέ. Εδώ πάλι ο τυπάς που παίζει τον Cole είναι παντελώς αδιάφορος και μονοδιάστατος.

Γιατί όμως να ρίξουν το βάρος επάνω του οι δημιουργοί της ταινίας?

Έλα ντε, γιατί?

Ίσως πασχισαν να χτίσουν μια δική τους μυθολογία μέσα στην μυθολογία που γνωρίσαμε στα games. Ίσως ήθελαν να σπρώξουν την ταινία προς τους οπαδούς του UFC. Ίσως απλά να φταίει το γεγονός ότι το σενάριο υπογράφει ένας από τους σεναριογράφους του WONDER WOMAN 1984…

Χμ… Τουλάχιστον πες μου ότι πέτυχαν τους κλασσικούς χαρακτήρες?

Ναι. Κατά το ήμισυ τουλάχιστον.

Πέραν του Cole Young εδώ στο πλευρό του εμφανίζονται οι γνώριμοι χαρακτήρες των Sonya Blade, Jax Briggs, Kano, Liu Kang, Raiden, Scorpion ενώ επιτέλους βλέπουμε και τον θρυλικό Kung Lao. Οι ηθοποιοί που τους ενσαρκώνουν είναι από κομπλέ έως εξαιρετικοί και ταιριάζουν γάντι στους ρόλους τους. Η τύπισσα που παίζει την Sonya δεν είναι ιδιαίτερα ταλαντούχα ηθοποιός όμως βγάζει τσαμπουκά και ξέρει να παίζει ξύλο. Ο Jax ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μας παρουσιάζεται με τον τρόπο που του αρμόζει…

Δηλαδή?

Στο πρώτο M. K. ενώ υπήρχε ο συγκεκριμένος χαρακτήρας και τον υποδύθηκε ένας ηθοποιός που όντως έμοιαζε με Jax για κάποιον, ακατανόητο, λόγο ο W. S. τον “ξέχασε” σε ένα γαμημενο λιμάνι. Η τελευταία φορά που τον είδαμε είναι να ουρλιάζει στην Sonya “καλυπτω τα νώτα σου Sonya!” λίγο πριν την αφήσει να επιβιβαστεί, ολομόναχη, στο ανατριχιαστικο πλοίο ενός πανούργου μάγου… Ειλικρινά ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί αυτός ο Jax δεν πήρε την θέση του Art Lean στο story. Μια, αιματηρή, μάχη με τον Goro θα ήταν η ιδανική ευκαιρία ώστε να αποκτήσει τα σήμα κατατεθέν μεταλλικά του χέρια και κατά συνέπεια ένα origin story … Στο M. K. Annihilation πάλι τον Jax έπαιξε ένας “ραπερ” που σε καμία περίπτωση δεν θύμιζε τον χαρακτήρα που γνωρίσαμε μέσα από τα games και που αποκτά τα μεταλλικά μπράτσα για λόγους… Καγκουριας…

Σε αυτή την εκδοχή τι γίνεται?

Εδώ εξαρχής ο Jax εμφανίζεται ως ένας δυναμικός και Badass κομάντο ο οποίος χάνει τα χέρια του ύστερα από μια, γαματη και Ultraviolent, μάχη με τον αμείλικτο Sub~Zero. Στην συνέχεια επιστρέφει ως “Technomancer” και αποκτά ορισμένα Highlights και έχει να τσονταρει κάτι στην όλη ιστορία! Ίσως η μοναδική ένσταση που έχω γύρω από τον χαρακτήρα είναι ότι στην τελική του μάχη, με τον Reiko, ο Jax δεν του κάνει ένα STAGE FATALITY, ρίχνοντας τον στα κλασσικά παλούκια της “The Pit” πίστας…

Στάσου… Είπες “Reiko”?!

Yeap, εδώ ο Shang Tsung έχει στο πλευρό του μερικά μέλη της “Αδριατικής Λίγκας” των Villains του M. K. σύμπαντος!

Αλλά θα επανέλθουμε σε αυτό αργότερα. Όσον αφορά τον Kano εδώ έχουμε ίσως την μεγαλύτερη έκπληξη αυτής της ταινίας μιας και ο χαρακτήρας του όχι μόνο αποκτά κεντρικό ρόλο αλλά είναι και απίστευτα γαματος!

Αντε ρε!

Ναι, ο τυπάς που τον παίζει “ζεχνει” από ξιπασια, ειρωνεία, προδοσία και μπύρα. Ξεκινάει ως “ήρωας” και comic relief μόνο και μόνο ώστε να καταλήξει στον Kano που λατρέψαμε / σιχαινομασταν! Σε μια από τις πρώτες μάχες του ο Μπάσταρδος ξεριζωνει την καρδιά του (φουλ ερπετικου) Reptile (φυσικά μονάχα ένας Αυστραλός θα το κατάφερνε αυτό!) και στην συνέχεια παίρνει το βλέμμα του απόλυτα ξιπασμενου Μαλακά και με υφακι δηλώνει στην κάμερα :

KANO WINS!

Χεχ!

Γενικότερα το φιλμ αυτό έχει άφθονο meta χιούμορ. Μέσω της σάτιρας του εξυμνεί πολλά καμμένα στοιχεία τα οποία λατρέψαμε μέσα στα Games. Είναι φανερό ότι ο σκηνοθέτης έχει λιώσει τα Video Games και κατανοεί σε μεγάλο βαθμό πως πρέπει να λειτουργεί μια μεταφορά του M. K. στην οθόνη. Για κακή του τύχη δεν έχει στην διάθεσή του έναν σεναριογράφο με παρόμοια αντίληψη. Εδώ έχουμε μια ταινία που μας συστήνει έναν νέο ήρωα, βάζει την Sonya σε μια αναζήτηση δύναμης, δίνει στον Jax ένα origin, χτίζει μια ασβέστη έχθρα ανάμεσα σε δύο νιντζα, μας προετοιμάζει για ένα μαγικό και θανάσιμο τουρνουά… Με λίγα λόγια έχουμε έναν σεναριογράφο που έχει χάσει κάθε συνοχή και μέτρο.

Άκρως αποτελεσματικοι τουλάχιστον είναι οι ηθοποιοί που παίζουν τους αγαπημένους μας χαρακτήρες. Πέραν αυτών που αναφέραμε εδώ έχουμε τον, εξαιρετικά ταλαντούχο και βετεράνο, Tadanobu Asano να ενσαρκώνει τον Lord Raiden. Είναι μακράν ο πιο Video Game accurate Raiden που έχουμε δει μέχρι στιγμής όμως το σενάριο τον αναλώνει σε μια Raiden Ex Machina παρουσία που η μοναδική χρησιμότητα της είναι να τηλεμεταφερει τους ήρωες από δω και κει, όταν βολεύει τον σεναριογράφο. Στον αντίποδα οι Liu Kang και Kung Lao λειτουργούν κάπως καλύτερα. Οι ηθοποιοί που τους παίζουν όχι μόνο κολλάνε φυσιογνωμικα με τους χαρακτήρες αλλά το story τους δίνει μερικές μεγάλες και Θεαματικές στιγμές. Πχ τα κλασσικά FATALITIES τους με τον φλεγόμενο δράκο και το καπέλο / αλυσοπριονο λειτουργούν άνετα ως οι κορυφαίες σκηνές της ταινίας. Ο τυπάς που υποδύεται τον Kung Lao φαντάζει Φουλ ξιπασμενος και Badass ενώ ο Liu Kang εκπέμπει ηρεμία, καλοσύνη και ηρωισμό. Είναι ένας γνήσιος μοναχός / πολεμιστής. Και πάλι ο σεναριογράφος τους περιορίζει σε ρόλο εκπαιδευτών / κομπαρσων…

Με τους Κακούς τι γίνεται?

Εδώ η απεικόνιση που τους γίνεται είναι άνιση και σε κάποιες περιπτώσεις άκρως απογοητευτικη. Τον πανίσχυρο Shang Tsung τον παίζει ο… “Μίστερ Λάο” από το THE DARK KNIGHT και “καίει” τον χαρακτήρα του πιο αποτελεσματικά και από τον Joker, όταν τον έκαψε στην ταινία του Nolan…

Ο τυπάς δεν είναι κακός ηθοποιός αλλά ο ρόλος δεν δείχνει να του ταιριάζει και σίγουρα δεν τον βοηθά το γεγονός ότι ο προκάτοχός του στοίχειωσε την παιδική μας ηλικία μέσα από μια αξέχαστη ερμηνεία…

Στο πλευρό του μάγου συναντάμε κάτι Γ’ Διαλογής χαρακτήρες τύπου Reiko και Nitara. Βέβαια και στα games σχεδόν κανείς μας δεν έδινε δεκάρα για αυτούς τους δύο οπότε ίσως η αδιαφορία που σου προκαλούν και εδώ να αρμόζει στην όλη φάση. Έχουμε επίσης την Milena που δεν με πείθει διότι μέσα σε μια ιστορία που δεν περιλαμβάνει την Kitana δεν έχει κάτι το ουσιώδες να μας δώσει. Και φυσικά έχουμε και τα “τέρατα” που εδώ μεταφραζονται στους Reptile και Goro. Και οι δύο τους είναι φουλ CGI και προσωπικά βρήκα τον σχεδιασμό τους ΑΠΑΙΣΙΟ. Ο πρώτος είναι λες και ανήκει σε B~Movie / ripoff του PREDATOR. Ο δεύτερος πάλι είναι λες και το έσκασε από εκείνη την ανεκδιήγητη ταινία WARCRAFT. Ειλικρινά με έκανε να νοσταλγησω τον Animatronic Goro του 90s M. K. που φάνταζε όντως ρεαλιστικός και σαν ένας θηριώδης πρωταθλητής / δράκος.

Ανάμεσα σε όλους αυτούς έχουμε και το ντεμπούτο του CABAL που ουσιαστικά είναι ένας “Predator” με αστεία προφορά αλλά γενικότερα με μια κομπλέ παρουσία. Όπως και ο Kano λειτουργεί παράλληλα ως comic relief χαρακτήρας και τα καλαμπούρια του πιάνουν τόπο. Σε μια φάση ο Liu Kang τον πυρπολει με εκείνον τον φλεγόμενο δράκο του και λίγο πριν πεθάνει ο Cabal ξεστομίζει την φράση :

“LIU KANG WINS… FATALITY!”

Σε μια άλλη σκηνή ο Shang Tsung ετοιμάζεται να αποτελειώσει τον Kung Laο και ακούμε τον Cabal, ενώ παράλληλα σαπιζει στο ξύλο τον Liu, να δηλώνει ενθουσιασμενος :

“Wow αυτή είναι η στιγμή που θα του ρουφήξει την ψυχή… Την λατρεύω αυτήν την φάση!”

Ουσιαστικά οι Kano και Cabal εκφράζουν τις δικές μας οπαδικες αντιδράσεις απέναντι σε όλα τα παλαβά σκηνικά που συμβαίνουν στην ταινία. Γενικά το φιλμ αυτό είναι φίσκα στην meta σάτιρα, τον αυτοσαρκασμό. Και ναι το χιούμορ πολλές φορές είναι εντελώς Campy αλλά εξίσου Campy ήταν και το χιούμορ των Video Games. Επίσης έχουμε αρκετά ενδιαφέροντα Easter eggs γύρω από την μυθολογία του M. K. τα οποία ταυτόχρονα σεταρουν πιθανά sequels ή prequels.

Με λίγα λόγια τζάμπα το “κατοστάρικο” στην σχισμή, ε?

Όχι δεν θα το λεγα. Το φιλμ διακρίνεται από αρκετά ψεγάδια και το σενάριο είναι τιγκαρισμενο στα κλισέ και παραφορτωμενο…

ΑΛΛΑ.

Για κάθε αρνητικό η ταινία ρεφάρει με κάτι το εξαιρετικά cool! Ναι το CGI χρησιμοποιείται αλόγιστα με αποτέλεσμα μερικά σκηνικά και χαρακτήρες να φαντάζουν παντελώς ψεύτικα ( τουλάχιστον αυτή την φορά δεν έχουμε έναν ολοφάνερα… γυψινο βράχο!) όμως στον αντίποδα φαίνεται ΓΑΜΑΤΟ στα σημεία που μετράνε περισσότερο :

Στα FATALITIES!

Όχι μόνο έχουμε, επιτέλους, ένα M. K. movie με FATALITIES μέσα (Εκτός αν ανήκεις σε εκείνους που αντιλαμβάνονται ως “STAGE FATALITY” την φάση όπου ο Liu Kang εκτοξεύει… έναν κουβά νερό στον Sub~Zero…), όχι μόνο είναι φοβερά σχεδιασμένα αλλά μοιάζουν να έχουν “ξεριζωθει” βίαια κατευθείαν μέσα από την καρδιά των games. Είναι τόσο γαματα που πραγματικά σε αποζημιώνουν ως θεατή που ανεχτηκες όλα τα ψεγάδια της ταινίας!

Με τις μάχες στο σύνολο τους τι γίνεται?

Οι πρώτες μάχες μας δίνονται μεμονωμένα και είναι φουλ απολαυστικές. Είναι βίαιες, αιματηρές και αμείλικτες. Υπάρχει προσήλωση στις λεπτομέρειες εκ μεριάς του σκηνοθέτη. “Ζεχνουν” από την αισθητική του M. K.! Εκεί που μας τα χαλάει ο σκηνοθέτης είναι στο φινάλε. Πάει να στήσει πολλές αναμετρήσεις που εκτυλίσσονται ταυτόχρονα και μέσα σε μικρό διάστημα. Το αποτέλεσμα είναι να αδυνατείς να επικεντρωθείς σε κάποια από αυτές και κατά συνέπεια στερούνται συνοχής και δυναμικής. Από την στιγμή που έχεις στην διάθεση σου ικανότατους ηθοποιούς / Martial artists ε άστους να παίξουν “ξύλο” που να πάρει η οργή! Επίσης οι χαρακτήρες όταν πλακώνονται μεταξύ τους δεν σου δίνουν την αίσθηση ότι δέχονται κάποιο Damage. Διαολε σε μια φάση ο Kano ρίχνει στο κεφάλι της Sonya έναν πελώριο βράχο και αργότερα η τύπισσα βγαίνει από κάτω του σχεδόν ατσαλακωτη… Η όλη έννοια του “Mortal” είναι ότι οι χαρακτήρες αν και Badass είναι ταυτόχρονα ευάλωτοι και θνητοί (όσοι είναι όντως θνητοί τουλάχιστον…) . Εδώ όμως ματωνουν και τσακιζονται μονάχα όταν έρθει η στιγμή να πατήσει κάποιος τον συνδυασμό ενός FATALITY.

Τόση ώρα δεν μου χεις πει τι γίνεται με τους, All ~Time Favorites, Scorpion και Sub~Zero…

Ακριβώς εδώ ήθελα να καταλήξω! Στις προηγούμενες ταινίες ο Sub~Zero φάνταζε ως… “Plain Zero”. Στο φιλμ του W. S. ήταν απλά ένας μπράβος του Shang Tsung ενώ στο ANNIHILATION έκανε ένα, άχρηστο, cameo ο “αδελφός του” μόνο και μόνο για να… χτίσει μια γέφυρα…

Πλέον τον χαρακτήρα ενσαρκώνει ο Joe Taslim , ένας κομπλέ ηθοποιός και δεινός martial artist. Ο τύπος προσδίδει στον Sub~Zero την παρουσία ενός πραγματικά Ψυχρού και ανελέητου Μπασταρδου. Μαζί με τον σκηνοθέτη τον απεικονίζουν λες και είναι κάνας απειλητικός Serial Killer από 80s Slasher ταινία!

Τα πάντα σε αυτόν τον χαρακτήρα, οι κινήσεις, το βλέμμα οι μέθοδοι του μας αποκαλύπτουν έναν ελκυστικό και επιβλητικό Villain. Τον οποίο ο σκηνοθέτης τον “ντύνει” με τους τρόπους που του αρμόζουν. Η στολή / πανοπλία του είναι υπέροχα σχεδιασμένη και θυμίζει εκείνες των τελευταίων games. Οι υπερδυνάμεις του απεικονιζονται με ευρηματικους και γαματους τρόπους. Σε μια φάση παγώνει το αίμα του Scorpion ώστε να τον καρφώσει με αυτό, σαν μαχαίρι, και να τον κάνει να ματώσει ακόμη περισσότερο! Φτιάχνει ένα ξίφος από πάγο! Το FATALITY με το οποίο ξεριζωνει τα χέρια του Jax είναι χάρμα οφθαλμών. Επίσης κάθε φορά που δέχεται ένα χτύπημα βλέπουμε κομματάκια από πάγο να εκτοξεύονται εδώ και κει! Ηθοποιός και σκηνοθέτης χτίζουν εδώ Sub~Zero που πέρα από πάγο και μοχθηρια είναι γεμάτος και με φοβερές λεπτομέρειες.

Όσον αφορά τον Scorpion εδώ έχουμε τόσο το Highlight της ταινίας όσο και την χαμένη ευκαιρία της…

Το M. K. ξεκινάει με μια δεκάλεπτη εισαγωγή η οποία οπτικά είναι επική, επιβλητική και πανέμορφη. Πραγματικά μοιάζει να ανήκει σε εντελώς διαφορετική ταινία. Φαντάσου τον Ang Lee να σκηνοθετεί μια M. K. ταινία! Μέσα σε αυτό το δεκάλεπτο ο σκηνοθέτης κατορθώνει πολλά :

Δίνει στο Scorpion ένα βίαιο και τραγικό origin. Στήνει με μια θεατρικότητα την αιώνια αντιπαλότητα του με τον Sub~Zero και μας χαρίζει μια εκπληκτική σεκάνς ξύλου μέσα από μια εξαιρετική χορογραφία. Τον Scorpion ενσαρκώνει ο Hiroyuki Sanada που είναι μακράν ο πιο ποιοτικός ηθοποιός του cast και επίσης είναι ένας τύπος που γνωρίζει άριστα πως να γυρνάει σεκάνς μάχης και πολεμικών τεχνών. Εδώ ο Sanada αιχμαλωτίζει απόλυτα το πνεύμα του Scorpion που λατρέψαμε καθώς από την μία πλευρά τον απεικονίζει ως έναν θανάσιμο νιντζα και ένα οργισμένο φάντασμα από την άλλη όμως τον κάνει να φαντάζει λες και είναι κάνας τραγικός ήρωας του Ίψεν!

Wow δεν περίμενα τόση βαριά κουλτούρα!

Δυστυχώς δεν κρατάει πολύ όλο αυτό.

Πολύ σύντομα το φιλμ αλλάζει ριζικά ύφος και ο σκηνοθέτης “ξεχνάει” τον Scorpion, κυριολεκτικά, μέσα στην Κόλαση μόνο και μόνο ώστε να τον επαναφέρει, βολικά και από το πουθενά, στην μεγάλη τελική μάχη της ταινίας και στο πλευρό του Cole Young, που εδώ ανακαλύπτουμε ότι είναι… απόγονος του…

Α ναι, το αιώνιο κλισέ…

Ακριβώς. Ο “από μηχανής” Scorpion ενώ θα έπρεπε να παίζει κεντρικό ρόλο στην πλοκή τελικά χαραμίζεται σε fan service χαρακτήρα. Οκ δεν λέω το fan service δείχνει γαματο αλλα μιλάμε για μια τεράστια χαμένη ευκαιρία να μας δώσει η ταινία μια ιστορία που θα συνδύαζε άριστα το θέαμα με την ουσία. Επίσης μπορεί να “ψάχνω βελόνα στα άχυρα” αλλά μου φάνηκε γελοίο ότι στο φινάλε ακούμε τον Scorpion να ξεστομίζει την κλασσική “GET OVER HERE” ατάκα του ενώ υποτίθεται ότι είναι ένας Ιάπωνας πολεμιστής του 1500 που επί τόσα χρόνια βρισκόταν εγκλωβισμένος στις φλόγες της “Κόλασης”…

Καλά αυτό νομίζω είναι το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να σε πειράξει σε αυτή την ταινία!

Ισχύει.

Στο φινάλε η βασική αδυναμία του νέου M. K. εντοπίζεται σε ένα σενάριο που πάει να χώσει πολλούς χαρακτήρες και καταστάσεις μέσα σε μια ιστορία που έχει χτιστεί επάνω σε εντελώς κλισέ βάσεις. Οκ και η μυθολογία των games διαχρονικά ήταν Over The Top και φίσκα στην Campιλα και την υπερβολή αλλά όταν πας να την μεταφέρεις σε ταινία ε τότε οφείλεις να την στρώσεις κάπως ώστε να ταιριάζει στην οθόνη και να λειτουργεί κάπως μέσα σε αυτή.

O Johnny Cage που βρίσκεται μέσα σε όλα αυτά?

Πουθενά. Απλά τον σεταρουν για ένα sequel μέσα από ένα επιτυχημένο Easter egg.

Τελικές σκέψεις γύρω από την ταινία?

Θα λεγα ότι εδώ έχουμε την πιο αυθεντική M. K. ταινία στην ιστορία των μέχρι τώρα M. K. ταινιών. Στο οπτικό κομμάτι τουλάχιστον. Ο σχεδιασμός των χαρακτήρων, η επιλογή των ηθοποιών, τα Fatalities, τα σκηνικά / πίστες, το χιούμορ και η καφρίλα … Όλα τους θυμίζουν πραγματάκια που αγαπήσαμε μέσα στα Video Games. Αλλά στην τελική θα έλεγα ότι προτιμώ την 90s εκδοχή του W. S. επάνω σε αυτό το Ultraviolent και γραφικό σύμπαν και την μυθολογία του. Ναι, δεν είχε FATALITIES αλλά τουλάχιστον ο σκηνοθέτης σου έδινε την εντύπωση ότι χτίζει αποτελεσματικά ένα M. K. σύμπαν. Εδώ πάλι ΔΕΝ έχουμε καν ένα γαμημενο τουρνουά… Μας το φυλάνε για το sequel. Μιλάμε για στυγνή και φτηνή τακτική ενος στούντιο που ξεκάθαρα είχε και δημιουργική παρέμβαση επάνω στο τελικό αποτέλεσμα…

Ρε συ… Το σημαντικότερο παρέλειψες να σχολιάσεις! Τι παίζει με την μουσική της ταινίας?

Με απογοήτευσε.

Όταν βγήκε το κεντρικό theme της ταινίας μαρεσε αρκετά. Ήταν ίσως υπερβολικά Dubstep για τα γούστα μου αλλά άνετα το άκουγα εκείνες τις μέρες στο mp3. Δεν με πωρωσε όπως τα techno 90s “πριόνια” των προηγούμενων ταινιών αλλά δεν είχα μια τόσο παράλογη απαίτηση. Τα soundtracks των δύο πρώτων ταινιών όχι μόνο ήταν κοντά στα ακούσματα μου αλλά με γαλουχησαν κιόλας μιας και έχω δει και τις δύο ταινίες υπερβολικά πολλές φορές και τις έχω αγαπήσει (για διαφορετικούς λόγους την καθεμία…). Το μοναδικό πράγμα που ήθελα από το νέο soundtrack είναι να εξυψώνει την ένταση και την γαματοσυνη στις σεκάνς ξύλου, ακριβώς όπως συνέβαινε στις παλαιότερες ταινίες. Και απέτυχε να το κάνει αυτό. Ήταν απλά μια εκκεντρική μίξη ορχήστρας και “ηλεκτρισμού” που συνόδευε, διακριτικά, το ξυλίκι…

Μάλιστα… Τεσπα επειδή ήρθε η ώρα να επιστρέψω στο Outworld θα βάλεις μια βαθμολογία να τελειώνουμε και με αυτή την ταινία?

Όταν λες “Outworld” αναφέρεσαι στην σκοτεινή γωνία του υποσυνείδητου μου φαντάζομαι…

Ναι.

Αλήθεια πως είναι τα πράγματα εκεί μέσα?

Απλα ας πούμε ότι αν είχα μια ευκαιρία να μετακομίσω στον λάκκο με τα παλούκια της κλασσικής M. K. πίστας θα το έκανα άνετα…

Χεχ! Καλά, καλά αντε ας ξεμπερδέψω, τουλάχιστον για σήμερα μαζί σου!

Βαθμολογία : Το νέο M. K. σε καμία περίπτωση ΔΕΝ λειτουργεί σαν FLAWLESS VICTORY αλλά είναι ένα φιλμ που με τα θετικά και τα στραβά του με διασκέδασε σε μεγάλο βαθμό. Σήμερα την βαθμολογία θα την χωρίσουμε σε δύο γύρους…

ROUND#1 : Ένα FRIENDSHIP στον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς επειδή η (ξεριζωμενη βίαια) καρδιά τους βρίσκεται προς την σωστή κατεύθυνση…

ROUND#2 : Επιτέλους FATALITIES!