PREDATOR “Concrete Jungle” : Κυνηγώντας τα όρια της υπομονής σου…

By Αντρέι Κοτσεργκίν

Καλοκαίρι του 2005 κάνω μια βόλτα μέχρι το βίντεο κλαμπ της γειτονιάς να νοικιάσω κάνα παιχνίδι , για το PlayStation το Δύο. Δεν χρειάστηκα θερμική όραση ώστε να εντοπίσω κατευθείαν τον στόχο μου…

Το PREDATOR : Concrete Jungle βρισκόταν εκεί, ακριβώς μπροστά μου!

Πάρα τον ενθουσιασμό μου διατήρησα μια σχετική ψυχραιμία και αφιέρωσα λίγα δευτερόλεπτα ώστε να τσεκάρω το οπισθόφυλλο της συσκευασίας. Ιδού ένα video game που σου υποσχόταν μια εμπειρία σε φάση κινηματογραφικου PREDATOR #2. Η ευκαιρία σου να μπεις στην πανοπλία ενός εξωγήινου Κυνηγού και να κόβεις βόλτες επάνω στις ταράτσες μιας μεγαλούπολης, αναζητώντας κρανία / “τρόπαια” για την συλλογή σου!

Μία ωρίτσα αργότερα πίσω στο σπίτι (στο οποίο έφτασα τρέχοντας) ιδρωμένος, κουρασμένος και τσαντισμένος μονάχα μια σκέψη μπορούσα να συγκρατησω στο μυαλό μου :

“Θα βρω τα καθίκια που έφτιαξαν αυτό το Game και θα τους γδαρω ζωντανούς…”

Το Concrete Jungle είναι ένα 3d Person βιντεοπαιχνίδι Action , stealth και Μακελειου φτιαγμένο από την Eurocom για λογαριασμό των PlayStation #2 και Xbox. Ο τίτλος είναι παρμένος από ένα PREDATOR comic της εκδοτικής DARK HORSE όμως η πλοκή του game δεν φέρει την παραμικρή σύνδεση με αυτό.

Το “σενάριο” είναι ότι πιο 90s έχω βιώσει παίζοντας video game και ας βγήκε το Concrete Jungle στα ράφια το 2005…

Η ιστορία σε ρίχνει στο 1930 και την πόλη “New Way“. Εκεί ως επίτιμο μέλος της φυλής Yautja aka Predators πασχίζεις να αποδείξεις την αξία σου κάνοντας stalking στον αρχηγό της Ιρλανδέζικη Μαφίας που ακούει στο όνομα… Bruno Borgia!

Ο Κυνηγός κατορθώνει να νικήσει το “λιοντάρι” του όμως καθώς ετοιμάζεται να συλλέξει το πολυπόθητο τρόπαιο σκάει μύτη η γυναίκα του γκάνγκστερ και τον πυροβολεί κατευθείαν μες το μάτι. Το, πράσινο, αίμα λούζει το παιδί τους και ο Κυνηγός μας εκτοξεύεται από ένα παράθυρο…

Έχοντας αποτύχει στο Κυνήγι ο εξωγήινος ενεργοποιεί τον μηχανισμό αυτοκαταστροφης που βρίσκεται στο σκάφος του. Και όμως η μίνι πυρηνική έκρηξη τελικά δεν τον σκοτώνει!

Όντας ατιμασμενος ο Κυνηγός (που δεν έχει όνομα αλλά έμεινε στην ιστορία ως “Scarface“!) παραδίδεται στα λέιζερ της φυλής του. Οι Yautja στέλνουν εξορία τον “Scarface” σε έναν σκονισμένο και εξαιρετικά αφιλόξενο πλανήτη που κατοικείται από κάτι γιγάντια και εξαιρετικά πεινασμένα, αραχνοειδη.

Και θα ξεμείνει εκεί για τα επόμενα εκατό χρόνια…

Η εισαγωγή του Concrete Jungle είναι γαματη! Η πλοκή ξεκινάει ως η Οδύσσεια του ξεριζωμενου Κυνηγού που έχοντας ατιμαστει και στιγματιστει καλείται να διορθώσει τα λάθη του και να ξαναβρεί την τιμή του.

Όμως αμέσως μετά από αυτό το σκαλωτικο intro το σενάριο κάνει ένα time jump, εκατό χρόνια μπροστά, και από κει και ύστερα οτιδήποτε καλό πήγε να χτίσει αυτή η μυθολογία πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων…

Έχοντας εκτίσει την ποινή του ο “Scarface” παίρνει μια ευκαιρία για εξιλέωση. Παρά την έκρηξη που προκάλεσε η τεχνολογία που άφησε πίσω του όχι μόνο δεν καταστράφηκε αλλά κατέληξε στα χέρια των απογόνων του Bruno Borgia. Στα χρόνια που πέρασαν οι Borgias χρησιμοποίησαν αυτή την τεχνολογία ώστε να εξελιχθούν σε “βασιλιάδες” της New Way City, η οποία πλέον ονομάζεται Neonopolis και οι κάτοικοι της την αποκαλούν “Πόλη του Φωτός”.

Μέσα σε ένα φουτουριστικο σκηνικό όπου οι Warriors του Walter Hill συναντούν την δυστοπικη Νέα Υόρκη του “μάστορα” John Carpenter ως παίκτης αναλαμβάνεις τον χειρισμό του “Scarface”. Αποστολή σου είναι να ανακτήσεις την τεχνολογία των Yautja, να πετσοκοψεις ότι συμμορίες βρεθούν στο διάβα σου, να συλλέξει φρέσκα κρανία για την τροπαιοθηκη σου και φυσικά να ξαναβρείς την χαμένη σου τιμή!

Η πλοκή του Concrete Jungle είναι ένα ΧΑΟΤΙΚΟ Μπασταρδεμα από τις ταινίες και τα comics του PREDATOR, του ALIEN αλλά και του μεταξύ τους AvP crossover. Παράλληλα οι δημιουργοί εχωσαν μέσα και όλη τους την καυλα για το Action και Sci~Fi σινεμά περασμένων δεκαετιών.

Σε αυτό το Over The Top και φουλ Campy σύμπαν ξεκινάς την σταδιοδρομία σου σκοτώνοντας μοχθηρα πρεζόνια και… τσαντακηδες και στην πορεία θα αντιμετωπίσεις από Cyborgs και φουλ τεχνολογικά εξοπλισμένους γκάνγκστερς (που λειτουργούν ως οι κυνηγοί του Κυνηγού) μέχρι και φουτουριστικους σαμουράι! Οι σαμουράι αυτοί ισχυρίζονται ότι “μπορούν να σε σκοτώσουν με χίλιους τρόπους” αλλά στην πραγματικότητα αντε να κατέχουν δύο επιθέσεις όλες και όλες! Αργότερα κάνουν την εμφάνισή τους και κάτι Xenomorphs τα οποία η απόγονος του μακαρίτη Bruno Borgia (η οποία ονομάζεται Lucretia προφανώς) τα έχει ως pets…

Προς το τέλος έχουμε και ένα εντελώς ηλιθιο plot twist που σου αποκαλύπτει ότι το αίμα που εχυσε ο “Scarface”, πριν από εκατό ολόκληρα χρόνια, επάνω στον γιο του Bruno Borgia επιμήκυνε την ζωή του. Πλέον η οικογένεια Borgia πειραματιζεται με το DNA των Yautja ώστε να εξασφαλίσει την αθανασία της δυναστεία της.

Α και ο αιωνόβιος γιος στο φινάλε εξελίσσεται σε υβρίδιο γήινου και Predator…

H μυθολογία και η αφήγηση του Concrete Jungle είναι τόσο φορτωμένα και άκομψα γραμμένα που από ένα σημείο και ύστερα απλά ξεχνάς ποιος είναι ο σκοπός σου σε αυτό το παιχνίδι. Το Voice Acting είναι αισχρό. Το σενάριο και τα plot twists είναι τόσο Campy και ηλιθια που σύντομα μπαίνεις στην λογική “Οκ πάμε να το τερματίσουμε μόνο και μόνο για να δούμε τι άλλη μαλακια έχουν σκαρφιστεί!”.

Το πρόβλημα είναι ότι το Game αυτό πραγματικά σε ζορίζει από πλευράς gameplay και μάλιστα εύκολα σε φτάνει στο σημείο του απόλυτου gaming ξεσπάσματος…

Η Neonopolis πάρα τα αρχικά φαινόμενα και τις υποσχέσεις είναι μια πόλη που περιορίζει ασφυκτικά τις κινήσεις σου. Μπορείς να εξερευνήσεις μονάχα μικρά τμήματα της (που όλα πάνω κάτω μοιάζουν ίδια μεταξύ τους) και αν θες να προχωρήσεις στο επόμενο τετράγωνο οφείλεις να εκπληρώσεις όλα τα objectives που σου δίνονται. Ουσιαστικά όλες οι αποστολές κινούνται στην ίδια λογική : “Κάνε stalking σε αυτόν τον τύπο.. .”, “πετσοκοψε αυτή την συμμορία…”, “σκότωσε τον τάδε γραφικό Boss και πάρε την σπονδυλική του στήλη ως τρόπαιο…”.

Το game κατακλύζεται από μια αφόρητη αίσθηση επανάληψης και ματαιοτητας. Η ειρωνεία είναι ότι οι δημιουργοί του φαίνεται πραγματικά να πασχισαν να αποφύγουν κάτι τέτοιο. Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία σε συμμορίες και ανταγωνιστές. Ιρλανδοι, Αϊτινοί, Τζαμαϊκανοι, Ιταλοί και Ρώσοι γκανγκστερς κινούνται στο ίδιο περιβάλλον με φουτουριστικους σωματοφυλακες, ρονιν σαμουράι, Xenomorphs και ανόητα υβρίδια. Το Game αυτό πραγματικά υιοθετεί μια… DEATH WISH #3 προσέγγιση στο World Building του.

Αν φυσικά το DEATH WISH κινούνταν στα πλαίσια του sci~fi και όχι τη Αμερικής του Ρηγκαν!

Ως Predator προφανώς έχεις στην διάθεση σου διαφορά όπλα και gadgets. Ξεκινάς με τις έμπιστες και παραδοσιακές σου λεπίδες και το λέιζερ στον ώμο, στην πορεία ανακαλύπτεις εκείνο το γαματο “Predatorang” aka Smart Disc της δεύτερης ταινίας και στο τέλος θα έχεις στην διάθεση σου μέχρι και νάρκες! Δυστυχώς τα επίπεδα και οι Villains είναι σχεδιασμένα με τέτοιον τρόπο που σύντομα θα καταλήξεις να βασίζεσαι σχεδόν αποκλειστικά στις λεπίδες σου.

Το παιχνίδι υποτίθεται ότι σε σπρώχνει σε μια stealth προσέγγιση (όπως αρμόζει σε έναν Κυνηγό) αλλά αποτυγχάνει παταγωδώς να αναδείξει αυτό το στοιχείο του. Ενώ έχεις στην διάθεση σου τον σήμα κατατεθέν cloaking μηχανισμό του Predator παραδόξως είσαι αρκετά ορατός για τους αντιπάλους σου…

Ακόμη και “αόρατος” πέφτεις εύκολα μέσα στο οπτικό πεδίο των εχθρών σου. Η λύση εδώ είναι να καταφύγεις σε γήινο stealth, δηλαδή να κρύβεσαι ανάμεσα στα σκηνικά και να αποφεύγεις να κάνεις θόρυβο. Διαολε τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται καν να καταφύγεις στον ” αόρατο μανδύα” σου!

Τουλάχιστον τα stealth kills σου χαρίζουν μερικά άκρως αιματηρα και ζουμερά cut scenes.

Στον αντίποδα το να σκοτώνεις τα θηράματα σου είναι εύκολη υπόθεση. Ίσως υπερβολικά εύκολη. Αρκεί απλά να τους αιφνιδιασεις πισώπλατα και να τους σφαξεις με κάποια από τις δύο επιθέσεις σου. Σκοτώνοντας ορισμένους αντιπάλους στην συνέχεια έχεις την δυνατότητα είτε να τους ξεριζωσεις την σπονδυλική στήλη και να τους βάλεις στην τροπαιοθηκη σου είτε να τους γδαρεις και να τους κρεμάσεις σε κάνα ταβάνι ή κάνα billboard! Τις πρώτες φορές που θα καταφύγεις σε αυτά τα “FATALITIES” θα ενθουσιαστείς με όλη την φρίκη και το Gore όμως σύντομα θα εξελιχθούν σε υπόθεση ρουτίνας.

Υπάρχουν πάντως και θηράματα που θα σε ζορίσουν αρκετά όμως αυτή η δυσκολία δεν οφείλεται στην A. I. του παιχνιδιού. Αποτελεί απλά θλιβερή συνέπεια ενός κακού συστήματος χειρισμού και μιας πραγματικά ψυχοβγαλτικης κάμερας.

Το Concrete Jungle υποτίθεται ότι σου δίνει έναν ευέλικτο Κυνηγό που θυμίζει “Spider~Man” στις κινήσεις του. Και όμως τελικά αυτό το πλάσμα είναι αργοκίνητο και ζορίζεται αρκετά ώστε να στρίψει… Η σκατενια κάμερα σε εμποδίζει μέχρι και να κάνεις ένα άλμα από κτήριο σε κτήριο. Σε μια αποστολή καλεισαι να κάνεις stalking σε έναν γκάνγκστερ. Η πίστα αυτή πραγματικά σε κάνει να θες να πατήσεις το κουμπί της μίνι πυρηνικής έκρηξης μπας και λυτρωθεις από το όλο μαρτύριο. Τα “checkpoints” απλά σε στέλνουν πίσω στην αρχή της αποστολής…Στο τέλος ο μόνος τρόπος για να την περάσεις είναι να έχεις αποτύχει τόσες φορές που καταλήγεις να θυμάσαι απ’εξω την διαδρομή και τα άλματα που πρέπει να κάνεις…

Ορισμένα αλλά καλούδια που σου παρέχει το Game είναι τρία διαφορετικά Vision Modes. Το πρώτο προφανώς είναι η περίφημη θερμική όραση. Το δεύτερο Mode σου επιτρέπει να διακρίνεις το ψυχολογικό στάτους των εχθρών σου και το τρίτο σε βοηθά να εντοπίσεις πηγές ενέργειας και να αποφύγεις τις (αμέτρητες) κάμερες της αστυνομίας. Υπάρχει και η επιλογή για first person vision που σου δίνει την δυνατότητα να εντοπίζεις τα τρωτά σημεία των αντιπάλων όμως όσο βρίσκεσαι σε αυτό το Mode δεν μπορείς να κινείς τον χαρακτήρα σου. Για να ενισχύσει κάπως την stealth προσέγγιση σου το Game σου δίνει και την “Vocal Mimicry” ικανότητα των Κυνηγών, που τους βοηθά να παρασερνουν στόχους προς το μέρος τους. Κάποιες από τις ηχογραφημένες ατάκες λειτουργούν ως Easter eggs απέναντι στις ταινίες ενώ για ανεξήγητο λόγο μπορείς να μιμείσαι και ήχους ζώων! Πέραν όλων των όπλων, των gadgets και των skills το Concrete Jungle σου δίνει την δυνατότητα να ξεκλειδώσεις επτά διαφορετικές πανοπλίες ώστε να εμπλουτίσεις την γκαρνταρόμπα του “Scarface”. Επίσης πιστό στους κώδικες τιμής που διακρίνουν αυτά τα πλάσματα το Game σε τιμωρεί αν αφαιρέσεις αθώες ζωές.

Σε επίπεδο σχεδιασμού και γραφικών τα πράγματα είναι εξαιρετικά ανισα. Ο σχεδιασμός του “Scarface” είναι χάρμα οφθαλμών αλλά μάλλον η Eurocom έριξε αποκλειστικά το βάρος εκεί με αποτέλεσμα οι υπόλοιπες πτυχές του game να μοιάζουν απαίσιες. Η “μεγάλη, φουτουριστικη ανοιχτή Πόλη” είναι χτισμένη από pixels και κτήρια που δεν διαφέρουν μεταξύ τους. Τα τσιράκια / συμμοριτες είναι από το εκπτωτικο ράφι αλλά τουλάχιστον κάποια Bosses φέρουν επάνω τους ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες σε επίπεδο σχεδιασμού.

Το PREDATOR : Concrete Jungle είναι μια μεταφορά που ζεχνει από καλές προθέσεις αλλά ταυτόχρονα υποφέρει από ένα ζόρικο gameplay, μια απαράδεκτη κάμερα και δεν έχει χώρο να αναπνεύσει, καθώς κινείται σε ένα σύμπαν που φαντάζει πιο υπερβολικό και Campy ακόμη και από τα χειρότερα Comics του Κυνηγού που έχουμε διαβάσει.

Πάντως αν κατορθώσεις να συγκρατήσεις την οργή σου απέναντι σε όλα τα κατασκευαστικα του ελαττώματα και είσαι οπαδός του franchise πιθανότατα θα εκτιμήσεις και θα απολαύσεις πολλές από τις βίαιες και αιματηρές πτυχές αυτού του cult κυνηγίου.

Σε αντίθετη περίπτωση παράτα το χειριστήριο του Play και ξεκινά να πατάς τα κουμπιά που θα σε οδηγήσουν στην πολυπόθητη λύτρωση…