Just a Pilgrim : Ένα Post Apocalyptic συνοδευτικό για τον καύσωνα.

by Αντρέι Κοτσεργκίν

Σε ένα μάλλον όχι και τόσο μακρινό μέλλον ο πλανήτης μας κινείται στους, ασφυκτικά, καυτους ρυθμούς του “The Burn”.

Τι είναι το “The Burn”?

Είναι ένα φαινόμενο που συνέβη πριν μερικά χρόνια. Συγκεκριμένα ο ήλιος άρχισε να “επεκτείνεται” με αποτέλεσμα οι ακτίνες του να “βράσουν” την επιφάνεια της Γης. Οι ωκεανοί στέγνωσαν και έδωσαν την θέση τους σε ερήμους, αμέτρητα δάση κάηκαν και προφανώς εκατομμύρια άνθρωποι έγιναν φλαμπε.

Κάπου στην μέση του (πρώην) Ατλαντικού μια ομάδα από επιζήσαντες, ενώ αναζητά απεγνωσμένα πολύτιμο νερό, θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια μικρή στρατιά από “πειρατές“.

Οι τελευταίοι φαίνεται να έχουν μελετήσει εκτενώς ταινίες όπως τα MAD MAX και WATERWORLD…

Για καλή (?) τους τύχη οι πρώτοι θα πέσουν επάνω σε έναν περιπλανωμενο άντρα, που αποκαλεί τον εαυτό του “προσκυνητη” aka Pilgrim . Αυτός ο άντρας δίχως όνομα αναλαμβάνει χρέη οδηγού και σωματοφυλακα ενώ ταυτόχρονα “κηρύττει” τον λόγο του Θεού στους αμαρτωλούς της Wasteland.

Να όμως που σε αυτό το δυστοπικο κόσμο οι αμαρτωλοί όχι μόνο βρίσκονται σε αφθονία αλλά δεν δείχνουν να παίρνουν από λόγια. Ο ανώνυμος αντιήρωας μας το αναγνωρίζει αυτό και έτσι προτιμά να μοιράζει χριστιανική τιμωρία, σε φάση παλαιά διαθήκη, μέσα από τις σφαίρες του και με πράξεις απαράμιλλης βίας…

Το JUST A PILGRIM είναι ένα mini series που βγήκε από την Black Bull ( παράρτημα της εκδοτικής Wizzard Entertainment) την περίοδο 2001 / 2002 και μέτρησε συνολικά 9 τεύχη.

Τον τίτλο υπογράφει ο Garth Ennis. Ευρισκόμενος τότε στα κλεισίματα του, υπέροχα βλάσφημου, PREACHER τίτλου του θα περίμενες ο συγγραφέας να βρίσκεται σε φόρμα. Αλίμονο όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει εδώ.

Κατά καιρούς έχω γράψει ότι για μένα υπάρχουν δύο Frank Miller :

A. Ο υπερβολικά καλός Frank.

B. Ο απλά υπερβολικός Frank.

Πάνω κάτω το ίδιο ισχύει και με τον Ennis. Η διαφορά είναι ότι ενίοτε ο Garth εμφανίζεται και ως υπερβολικά κακός…

Στο comic αυτό παίρνουμε όλες τις παραπάνω πτυχές του συγγραφέα. Από την μία κάνει στιβαρή δουλειά στο να μας ρίξει σε ένα επικίνδυνο και παρανοϊκό Post Apocalyptic σύμπαν. Στον κόσμο αυτό συναντάς σκηνικά από ταινίες τύπου MAD MAX και η γουέστερν αισθητική κατακλύζει τα τοπία και τον αντιήρωα μας.

Ο “Pilgrim” εδώ πατώντας στις σπαγγέτι γουέστερν διδαχές του Sergio Leone ποτέ του δεν μας αποκαλύπτει το όνομα του. Από τα λιγοστά λόγια που βγαίνουν μέσα από το στόμα του αντιλαμβανομαστε ότι είναι ένας δυστοπικος “Clint Eastwood” (με τζούρες Δικαστή Dredd και Saint of Killers) , αν ο Clint ήταν πρώην κατάδικος που μια μέρα “είδε τον Θεό”, εξελίχθηκε σε φανατικό υπέρμαχο / τιμωρο του και έκρυβε μερικούς σκελετούς στην ντουλάπα του.

Στον αντίποδα ο Ennis εδώ υποφέρει από το σύνδρομο της επανάληψης. Πχ το trademark του που θέλει μικρά και ενοχλητικά ζωάκια ή κατοικίδια να βρίσκουν φριχτους και γραφικούς θανάτους κάνει την εμφάνιση του ξανά και μάλιστα δύο φορές. Επίσης κάποια άλλα σήμα κατατεθέν στοιχεία του συγγραφέα, όπως πχ σάτιρα και κριτική απέναντι στην θρησκεία, συναντώνται και σε αυτόν τον τίτλο όμως σε καμία περίπτωση δεν έχουν εξίσου ευρηματική καφρίλα με εκείνη του PREACHER. Είναι απλά σκέτη καφρίλα.

Ο “Pilgrim” είναι ένας εντελώς άκαμπτος και μονοδιάστατος χαρακτήρας που στην πραγματικότητα το “κήρυγμα” του δεν έχει τίποτε απολύτως να σου πει. Ότι βαρυγδουπες ” δηλώσεις” έχει να κάνει έρχονται μέσα από τις σφαίρες του και τις εκρήξεις που προκαλεί. Ουσιαστικά ο τυπάς ερμηνεύει το “The Burn” ως θεϊκό θέλημα και πράττει ανάλογα. Το Action κυριαρχεί εδώ. Πάντως τo origin αυτού του θρησκοληπτου “εξαγνιστη” της Wasteland παρουσιάζει ένα σχετικό ενδιαφέρον αλλά ακόμη και εδώ ο Ennis προβαίνει σε αναμασηματα των “Greatest Hits” του, όπως πχ να χώσει μερικές σεκάνς κανιβαλισμου στην πλοκή.

Το πρόβλημα είναι ότι αυτή τη φορά καταλήγουν σε “Greatest Misses“, σε αρκετές περιπτώσεις…

Το πρώτο arc, με τίτλο Just a Pilgrim κινείται σε post Apocalyptic και Sci ~Fi μονοπάτια επηρεασμένα από 80s και 90s σινεμά αλλά και με Creature Feature πινελιές (αποκρουστικα παράσιτα, μεταλλαγμένοι καρχαρίες, ζόμπι της ερήμου κλπ) . Υπάρχει άφθονο Gore που περισσότερο σου βγάζει γέλιο πάρα τρόμο. Προφανώς το χιούμορ είναι πιο μαύρο και από απανθρακωμενο πτώμα! Αλλά οκ ο Ennis ανέκαθεν επιστράτευε το ΜΑΚΕΛΕΙΟ και την καφρίλα για ψυχαγωγικούς σκοπούς.

Απλά σε άλλες περιπτώσεις το έχει κάνει πολύ καλύτερα.

Το δεύτερο arc πάλι, με τίτλο Garden of Eden, “νερωνει” την Exploitation αισθητική και προτιμά να κινηθεί περισσότερο σε Horror και Mystery μονοπάτια.

Οι πράξεις του “Pilgrim” αποκτούν μια νέα σημασία, το δίλημμα γύρω από τον αντιήρωα και τον σκοπό του αναλύεται καλύτερα, αυτή τη φορά διακρίνεις μια (όχι ιδιαίτερα βαριά…) φιλοσοφία στην ιστορία, ενώ το χιουμορακι κατεβάζει αισθητά ρυθμούς ώστε να αφήσει τον παράγοντα του τρόμου να ανασάνει καλύτερα.

Στο φινάλε γινόμαστε μάρτυρες ενός plot twist που οκ δεν είναι κάτι το φοβερό και απρόβλεπτο αλλά επίσης δεν είναι και τόσο χάλια ώστε να το πετύχεις σε κάποια από τις τελευταίες ταινίες του M. N. Shyamalan!

Εν κατακλείδι το JUST A PILGRIM είναι ο Garth Ennis που κανιβαλιζει τον ίδιο του τον εαυτό, ρίχνοντας τα trademarks του σε ένα καζάνι που βράζει αλλά δίχως την συνοδεία μιας γαρνιτούρας που θα κάνει την διαφορά αλλά για καλή του τύχη έχει έναν Carlos Ezquerra να λειτουργεί ως “επαναληπτική καραμπίνα” που με την ευστοχία του artwork του αναδεικνύει το καυτό, σαν κόλαση, και post Apocalyptic σκηνικό και εξυψώνει την καφρίλα.

Τα splash pages του καλλιτέχνη είναι σκέτη απόλαυση ενώ χαζεύοντας μερικά πάνελ θα σου δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση ενός” καψίματος“!

Στο JUST A PILGRIM o Carlos Ezquerra λειτουργεί σαν “όαση” για λογαριασμό τόσο ενός “βιβλικου γουέστερν επιστημονικής φαντασίας” comic όσο και του αναγνώστη.

Βαθμολογία : Προτείνεται αποκλειστικά σε αιρετικούς ακόλουθους του Ennis και του post Apocalyptic / sci~fi σινεμά και σε όσους γουστάρουν να απολαύσουν τον Τιτανα Ezquerra. Α και σε όσους πιστεύουν ότι ο ήλιος φέτος έχει βαλθεί να μας αφανίσει…