THE ENFORCER : Ο Βρώμικος Harry Callahan ξεκινά να μας πυροβολεί με Exploitation σφαίρες…

by Αντρέι Κοτσεργκίν

Mustapha:
You really are a dirty bastard, ain’t you, Harry?

Harry Callahan:
The dirtiest.

Το MAGNUM FORCE του 1973 μπορεί να μην είχε κάποιον λογικό ή πειστικό λόγο ώστε να αποτελέσει την συνέχεια εκείνης της πρώτης και υπέροχης ταινίας του 1971 όμως τουλάχιστον κατόρθωσε να δώσει στους θεατές μια απόλυτα στιβαρή και αιματηρή ταινία που θα τους ψυχαγωγούσε στο έπακρο ενώ παράλληλα λειτούργησε και ως το ‘καθαριστήριο‘ που θα έδινε στην κοινή γνώμη μια σαφώς πιο καθαρή εικόνα του σινε-μπάτσου Harry Callahan.

Και μπορεί αυτή η ‘αποστείρωση‘ του ‘βρώμικου’ Harry να μην στάθηκε απόλυτα επιτυχημένη όμως όπως και να χει το MAGNUM FORCE πίσω στα 70s πήρε το πελώριο περίστροφο / κανόνι του και αφού όπλισε τον ενθουσιασμό εκατομμύρια οπαδών στην συνέχεια τίναξε στον αέρα το Box Office και καπάρωσε την είσπραξη ! Προφανώς ύστερα από μια τόσο θεαματική νίκη η δημιουργία ενός τρίτου φιλμ ήταν απλά ένα αναπόφευκτο γεγονός.

Κάπως έτσι το 1976 o Harry Callahan επέστρεψε στις κινηματογραφικές αίθουσες μέσω του THE ENFORCER. Ένα ACTION / THRILLER φιλμ που παρά ορισμένες εξαιρετικά στιβαρές στιγμές του στο τέλος απλά απέτυχε να αναπτύξει με ουσιώδη ή έστω ψυχαγωγικό τρόπο τον ‘βρώμικο‘ θρύλο του τόσο εμβληματικού χαρακτήρα που ενσάρκωσε ο Clint Eastwood.

Παράλληλα το THE ENFORCER σηματοδοτεί και την ‘φίμωση‘ των οποιονδήποτε κοινωνικοπολιτικών μηνυμάτων μας πέρασαν οι προηγούμενες δυο ταινίες. Και ναι εδώ μέσα στην πλοκή συναντάμε ορισμένες θεματολογίες που περιστρέφονται γύρω από την τρομοκρατία, τον ρατσισμό και την κατάχρηση αστυνομικής βίας όμως όλες τους παρουσιάζονται με έναν τόσο ρηχό και ‘φτηνό‘ τρόπο που καταλήγουν να μην έχουν την παραμικρή ουσιώδη επίδραση επάνω σου. Οι θεματολογίες αυτές απλά βρίσκονται εκεί για να σε προκαλέσουν ως θεατή αλλά και για να δώσουν στον βρώμικο μπάτσο μας μια ακόμη αφορμή ώστε να βγάλει το 44αρι Magnum από το παντελόνι την θήκη του και να το χρησιμοποιήσει ως την απόλυτη προέκταση της πούτσας του ενάντια στους Αλήτες που μαστίζουν την πόλη του Σαν Φρανσίσκο !

Το THE ENFORCER , του σκηνοθέτη James Fargo, είναι το φιλμ που σηματοδοτεί την είσοδο του Harry Callahan στον κόσμο του Exploitation σινεμά αλλά και την απομάκρυνση του χαρακτήρα από το παραμικρό ψήγμα κοινωνικοπολιτικού προβληματισμού ή αντιπαράθεσης. Έστω και αν οι συντελεστές του φιλμ πασχίζουν να σε πείσουν για το ακριβώς αντίθετο…

Σε αυτό το τρίτο κεφάλαιο ο Callahan καλείται να εξαρθρώσει μια σπείρα από Αλήτες που παρουσιάζονται στην κοινή γνώμη ως ένα ακόμη ‘ακραίο και απελευθερωτικό κίνημα’, με την ονομασία People’s Revolutionary Strike Force , αν και στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα τσούρμο κλέφτες και φονιάδες που το μόνο που τους νοιάζει είναι να πλουτίσουν.

Ο Callahan παρέα με τον παλιό/ νέο συνεργάτη του τον ‘χοντρομπαλά‘ Frank DiGiorgio θα κληθούν να τα βάλουν με την σπείρα όμως αφού πρώτα συλλάβουν ένα τυπά που στήνει κομπίνες μέσα σε εστιατόρια και αποτρέψουν και μια ληστεία μέσα σε ένα μανάβικο…

‘This is my best sport jacket ‘ !

Η σεκάνς όπου ο Callahan αποτρέπει μια κατάσταση ομηρίας επεκτείνει με υπέροχο τρόπο την κληρονομιά που θέλει τον μπάτσο μας σε κάθε ταινία του να λιανίζει επίδοξους εγκληματίες μέσα σε καταστήματα !

Όμως αυτή τη φορά η ‘κατάχρηση βίας’ στην οποία προβαίνει ο μπάτσος έχει το τίμημα της απέναντι του. Ο αρχηγός της αστυνομίας αφού του τα ψάλλει στην συνέχεια τον υποβιβάζει σε ‘δουλεία γραφείου’. Στερώντας από τον Harry Callahan την δυνατότητα να αλωνίζει στους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο και να φέρνει την κρίση και την τιμωρία επάνω στους κακοποιούς και τους Αλήτες ο αρχηγός μοιάζει λες και του ‘κόβει τα αρχίδια’…

Όντας εγκλωβισμένος σε ένα γραφείο ο Harry Callahan αδυνατεί να αποτρέψει την δολοφονία του συνεργάτη του Frank DiGiorgio όταν ο τελευταίος βρίσκεται αντιμέτωπος με τα μέλη του People’s Revolutionary Strike Force . Διακρίνοντας το πόσο επικίνδυνη είναι η δράση της σπείρας ο αρχηγός του τμήματος επαναφέρει τον Callahan στην μονάδα Ανθρωποκτονιών  μιας και αντιλαμβάνεται ότι για να νικήσεις ένα τσούρμο από οπλισμένους Μπάσταρδους έχεις ανάγκη έναν Μπάσταρδο μπάτσο που δεν θα κωλώσει να ‘παίξει βρώμικα’ απέναντι τους.

Όμως ο αρχηγός σε καμία περίπτωση δεν νιώθει έτοιμος να αφήσει τον Harry Callahan να κυκλοφορεί ανεξέλεγκτος και με ένα πελώριο κανόνι στο χέρι μέσα στους δρόμους της πόλης του. Και κάπως έτσι ο Harry Callahan αποκτά έναν νέο ‘νέο‘ συνεργάτη…

Στο THE ENFORCER το κινούμενο σύμβολο τεστοστερόνης και άξεστου machismo που ακούει στο όνομα Harry Callahan αποκτά για πρώτη φορά στην καριέρα του γυναίκα συνεργάτη. Και αρχικά δεν φαίνεται ιδιαίτερα ενθουσιασμένος με την προοπτική μιας τέτοιας συνεργασίας…

Και όμως ο Harry Callahan εδώ μπορεί να υιοθετεί ένα ύφος που φαντάζει αρχικά ως ‘σεξιστικό‘ και ‘μειωτικό‘ απέναντι στην ‘rookie‘ Kate Moore όμως στην πραγματικότητα δεν τραβάει το παραμικρό ζόρι με το φύλο της νέας του συνεργάτιδας. Αυτό που πραγματικά ενοχλεί τον μπάτσο είναι το γεγονός ότι ο διορισμός της διακρίνεται ξεκάθαρα από κοινωνικοπολιτικές σκοπιμότητες. Η δημόσια εικόνα της Αστυνομίας του Σαν Φρανσίσκο έχει πληγεί και σπιλωθεί σε τεράστιο βαθμό εξαιτίας της σωρείας από βίαια περιστατικά και από την κατάχρηση της αστυνομικής βίας. Σε αυτό έχει τσοντάρει τα μέγιστα και ο ίδιος ο Callahan. Και κάπως έτσι για να διορθώσει την ‘βιτρίνα‘ της η ηγεσία του σώματος διορίζει τρεις γυναίκες για τις θέσεις των ντετέκτιβ σε ένα από τα σκληρότερα τμήματα της αστυνομίας όπως είναι εκείνο των ανθρωποκτονιών. Όμως εκείνο που ενοχλεί εμφανέστατα τον Harry Callahan σε καμία περίπτωση ΔΕΝ είναι το ότι η Kate είναι μια γυναίκα αλλά το γεγονός ότι ο αρχηγός του βιάζεται τόσο πολύ να εφαρμόσει την νέα αυτή πολιτική που καταλήγει να του δώσει μια συνεργάτιδα η οποία δεν έχει την παραμικρή εμπειρία επάνω στους κινδύνους και τις ιδιαιτερότητες που συναντώνται έξω από ένα γραφείο.

O Callahan επισημαίνει τόσο στην Kate Moore όσο και στους ανωτέρους του ότι η νέα του συνεργάτης ‘δεν είναι έτοιμη‘ να βγει έξω στους επικίνδυνους και αμείλικτους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο και ότι πρέπει να ‘ψηθεί‘ περισσότερο ώστε να μην κινδυνέψει τόσο εκείνη όσο και ο ίδιος λόγω της απειρίας της.

Παρά τις αντιρρήσεις του Callahan τελικά η Kate του ‘φορτώνεται‘ και μαζί πλέον καλούνται να δώσουν ένα τέλος στην τρομοκρατία του People’s Revolutionary Strike Force…

Στο THE ENFORCER συναντάμε ένα σενάριο που προσπαθεί να αναδείξει ορισμένες προβοκατόρικες θεματολογίες όμως το κάνει με έναν τόσο φτωχό τρόπο που στο τέλος δεν σου μένουν και πολλά πραγματάκια ώστε να πιαστείς και να προβληματιστείς γύρω από αυτά.

Η απεικόνιση του χαρακτήρα της Kate Moore, την οποία υποδύεται μια άκρως αποτελεσματική Tyne Daly, παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον καθώς από ‘ψάρακας‘ και μια ‘χτυπητή αδυναμία‘ εις βάρος του Callahn εξελίσσεται σε μια άξια συνεργάτιδα που όχι μόνο μπορεί να σταθεί στο πλευρό ενός macho και υπερβίαιου μπάτσου αλλά παράλληλα του δίνει και έξτρα πλεονεκτήματα απέναντι στον χειρισμό υποθέσεων τα οποία από μόνος του σε καμία περίπτωση δεν θα τα είχε. Η μοναδική , αλλά και σοβαρή, ένσταση που έχω ως προς την απεικόνιση του χαρακτήρα έχει να κάνει με το γεγονός ότι αρχικά η Kate φαντάζει ως ένας εντελώς ηλίθιος και σχεδόν comic relief χαρακτήρας ώστε να αναδείξει και να δικαιολογήσει την απόγνωση που αισθάνεται ο σκληροτράχηλος και έμπειρος Harry απέναντι της.

Όπως διάβασα πολύ εύστοχα κάπου στο πρώτο μισό της ταινίας ο χαρακτήρας της Kate λειτουργεί σαν μια ‘λίστα‘ με όλες τις κλισέ και στερεοτυπικές ‘γυναικείες αδυναμίες’ που κατά καιρούς βλέπουμε στις ταινίες των 70s , 80s και 90s. Η απεικόνιση αυτή μπορεί να γίνεται ώστε να σιγοντάρει στην ανάδειξη του χαρακτήρα του Callahan ή απλά μας δίνεται έτσι ώστε η ‘εξέλιξη’ της Kate στο φινάλε σε μια πραγματική μπατσίνα που θα κερδίζει επιτέλους τον ‘σεβασμό‘ του απαιτητικού άντρα συναδέλφου της να έχει μια συναισθηματική επίδραση επάνω στον θεατή. Ότι και από τα δυο και αν ισχύει εδώ η ‘συνταγή‘ αυτή είναι παντελώς άγευστη καθώς ακόμη και μια μπατσίνα που μέχρι πρότινος εργάζονταν πίσω από ένα γραφείο σε καμία περίπτωση δεν θα κράταγε το υπηρεσιακό περίστροφο της, στον χειρισμό του οποίου έχει εκπαιδευτεί, λες και πρόκειται για το…καπάκι μιας κατσαρόλας…

Ευτυχώς στην πορεία η παρουσίαση της Kate ‘στρώνει‘ και σταδιακά την βλέπουμε να παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης και στο φινάλε να μας βγάζει δυναμισμό , γνήσια ανιδιοτέλεια αλλά και μια αξιοθαύμαστη αυτοθυσία…

Στο φινάλε του THE ENFORCER ίσως τελικά ο πραγματικός ήρωας της υπόθεσης να μην είναι ο macho και αμείλικτος Harry Callahan που πυροβολεί τους Αλήτες λες και είναι μύγες αλλά η Kate Moore που επιλέγει εθελοντικά να εισέλθει σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο ,που μαστίζεται από τον βίαιο και σκληρό παραλογισμό και τις εξίσου βίαιες ορέξεις εκείνων των αντρών που διακρίνονται από το σύνδρομο του machismo , ώστε να επιφέρει μια σειρά από θετικές αλλαγές σε ένα στενόμυαλο επάγγελμα και μια εξίσου οπισθοδρομική κοινωνία.

Παρά την , τελικά, στιβαρή και ουσιώδη παρουσία της στην υπόθεση του THE ENFORCER η Kate Moore ποτέ της δεν βρήκε την θέση της σε κάποιο από τα πόστερ της ταινίας επειδή κακά τα ψέματα το franchise του DIRTY HARRY ποτέ του ΔΕΝ κινήθηκε σε Buddy Cop φιλμ ρυθμούς. Και ναι σε κάθε ταινία του ο Callahan είχε ένα ή και δυο ‘νέους συνεργάτες’ όμως στο τέλος πάντοτε ο ‘βρώμικος‘ αυτός μπάτσος κατέληγε να λύνει τις υποθέσεις που αναλάμβανε ολομόναχος και κατά προτίμηση όσο καιρό βρισκόταν ‘σε διαθεσιμότητα’ και κατά συνέπεια δεν είχε πάνω από το κεφάλι του κανέναν χαρτογιακά να του λέει ότι ‘δεν μπορεί’‘ να ασκήσει ‘περιττή βία‘ όποτε εκείνος κρίνει ότι χρειάζεται !

Στο φινάλε σε όλες τις ταινίες του DIRTY HARRY οι συνεργάτες του Harry δεν λειτουργούσαν ως τίποτε περισσότερο από τραγικές ‘θυσίες‘ και άδικες ‘απώλειες‘ που θα έσπρωχναν τον ήρωα μας σε ένα ακόμη σόλο μονοπάτι πιστολιδιού και οργισμένης δικαιοσύνης…

Μιλώντας περί συνεργατών στην πρώτη πράξη του το THE ENFORCER μας δίνει επιτέλους το πολυπόθητο team-up ανάμεσα σε δυο εξίσου άξεστους και macho μπάτσους καθώς βλέπουμε τον Harry Callahan να επιλύει υποθέσεις μαζί με τον ‘χοντρομπαλά‘ Frank DiGiorgio . Επιτέλους εδώ ο Callahan αποκτά τον εξίσου ‘βρώμικο‘ συνεργάτη που του αξίζει !

H υπέροχη χημεία ανάμεσα στους δυο άντρες μας είχε γίνει ξεκάθαρη από την σύντομη συνύπαρξη τους μέσα στο πρώτο DIRTY HARRY…

Και να που εδώ ο σαδιστής σκηνοθέτης αφού στήνει αυτή την σπουδαία συνεργασία στην συνέχεια σκοτώνει εν ψυχρώ τον Frank DiGiorgio…

Πάντως η παρουσία της Kate Moore στην πλοκή του ENFORCER στις μέρες μας λειτουργεί, πιθανότατα άθελα της, και ως μια σταράτη και καυστική κριτική απέναντι στις φυλετικές διακρίσεις που συναντώνται (και) στις Η.Π.Α. αλλά και την πολιτική ορθότητα που μαστίζει τον σινεμά στις μέρες μας.

Στις μέρες μας μια μερίδα δήθεν ‘σινεφίλ‘ πασχίζει να μας πείσει ότι χαρακτήρες όπως ο ‘βρώμικος‘ Harry Callahan είναι ‘οργισμένοι άνθρωποι του Νεάντερταλ ‘ που πρέπει να εξαλειφθούν πάση θυσία από τον κινηματογράφο γιατί περνάνε στο κοινό τα ‘λάθος‘ μηνύματα. Στο πλευρό τους συναντάμε και αρκετούς δημιουργούς να τους σιγοντάρουν όχι επειδή απαραίτητα συμμερίζονται τις θέσεις τους αλλά επειδή διακρίνουν στα πρόσωπα τους μια νέα ‘αγορά‘ που θα τους επιφέρει περισσότερα κέρδη.

Προς το φινάλε του φιλμ ο ανίδεος και υπέρμετρα φιλόδοξος Αρχηγός της αστυνομίας συλλαμβάνει μια ομάδα από Αφροαμερικανούς ακτιβιστές και τους παρουσιάζει στην κοινή γνώμη ως την ‘σπείρα‘ που κρύβεται πίσω από το People’s Revolutionary Strike Force . Στην πραγματικότητα οι άνθρωποι αυτοί είναι αθώοι γεγονός που το επισημαίνει και ο Callahan στον Αρχηγό εκείνος όμως όχι μόνο δεν τον ακούει αλλά αντίθετα τον ρίχνει σε διαθεσιμότητα όταν ο Harry αρνείται να τον σιγοντάρει σε μια προγραμματισμένη συνέντευξη τύπου. Στην συνέχεια ο Αρχηγός στρέφεται προς την Kate Moore και της δηλώνει με στόμφο το πόσο ‘σημαντικό‘ είναι το γεγονός ότι ‘μια γυναίκα’ έλυσε από μόνη της μια τόσο μεγάλη και κρίσιμη υπόθεση …

‘One of the first of her sex in the whole country !’ , έτσι θέλει να παρουσιάσει ο Αρχηγός την Kate στους δημοσιογράφους και τους πολίτες ώστε να πουλήσει την νέα , καλογυαλισμένη και μοντέρνα εικόνα του τμήματος του. Μια ‘βιτρίνα‘ πολιτικών σκοπιμοτήτων που για να διατηρηθεί ανέπαφη και καλογυαλισμένη δεν θα διστάσει να κατηγορήσει άδικα ομάδες ανθρώπων αλλά και να ρισκάρει τα ίδια της τα ‘παιδιά‘…

Εντελώς ειρωνικά ως φιλμ το THE ENFORCER υπέκυψε ολοσχερώς στην πολιτική ορθότητα της δικής του εποχής.

Η υποταγή αυτή διακρίνεται ξεκάθαρα στην σκηνή που ο macho και λευκός μπάτσος Harry Callahan συναντά από κοντά τον Αφροαμερικανό ηγέτη των ακτιβιστών που κατηγορήθηκαν εντελώς άδικα από μια συμφεροντολογική εξουσία…

Αν ο χαρακτήρας του Big Ed Mustapha σας θυμίζει και κάτι άλλο αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο ηθοποιός που τον ενσαρκώνει, ο Albert Popwell, έχει παίξει στις τέσσερις από τις συνολικά πέντε ταινίες του DIRTY HARRY !

Μάλιστα στις προηγούμενες δυο η απεικόνιση των χαρακτήρων του αποτέλεσε μια από τις βασικότερες αιτίες για όλες τις κατηγορίες περί ‘ρατσισμού‘ που δέχτηκαν τα DIRTY HARRY και MAGNUM FORCE από ‘ευαίσθητες κοινωνικές και ακτιβιστικές’ ομάδες που ανάθεμα τους και αν κατάλαβαν ποτέ τι ήθελαν να δείξουν και να πουν αυτές οι ταινίες.

Στο DIRTY HARRY o Popwell συμμετείχε στην πιο αξιομνημόνευτη αλλά και αμφιλεγόμενη σκηνή ολόκληρου του franchise παίζοντας έναν επίδοξο αλλά και γκαντέμη ληστή τραπεζών…

Ενώ στο MAGNUM FORCE τον απολαύσαμε στον ρόλο ενός μοχθηρού και αμείλικτου νταβατζή…

Οι δυο αυτοί χαρακτήρες, η απεικόνιση τους αλλά και η ‘κατάληξη‘ που είχαν μέσα στις δυο πρώτες ταινίας έδωσαν τροφή σε όλους εκείνους που κατηγορούσαν το DIRTY HARRY για την βίαιη αισθητική του και τα ‘ρατσιστικά μηνύματα’ που υποτίθεται ότι περνούσαν στο κοινό τους.

Στο THE ENFORCER ο ‘ληστής‘ και ‘νταβατζής‘ Albert Popwell εξελίσσεται σε έναν ψυχωμένο ακτιβιστή και ηγέτη μιας ομάδας που βασίζεται επάνω στο, περίφημο πλέον , Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων. Στον αντίποδα η μυθοπλαστική οργάνωση  People’s Revolutionary Strike Force  είναι μια παραλλαγή του United Federated Forces of the Symbionese Liberation Army, μιας τρομοκρατικής και αριστερών πεποιθήσεων οργάνωσης που στα 70s αντιλαμβανόταν την παρουσία της ως την ‘εμπροσθοφυλακή‘ που θα σχηματιζόταν μέσω της κοινής ‘συμβίωσης‘ ανάμεσα στους χίπηδες , τις φεμινίστριες , τους αντιρατσιστές , τους αντικαπιταλιστές και γενικότερα ότι ‘αντι-κάτι’ κυκλοφορούσε στις Η.Π.Α. τότε. Η οργάνωση λήστευε τράπεζες, ενώ περνούσε και τα ‘μηνύματα‘ της μέσω δολοφονιών , απαγωγών και άλλων βίαιων πράξεων.

Η επανεμφάνιση του Albert Popwell και η απεικόνιση του ως ‘θύμα‘ του Κρατικού Μηχανισμού αυτή τη φορά γίνεται με αποκλειστικό στόχο να ‘εξιλεωθεί‘ το franchise από την ταμπέλα του ‘λευκού και επιθετικού ρατσιστή‘. Από την άλλη η επιστράτευση μιας τρομοκρατικής οργάνωσης που θα παρουσιάζεται στην κοινή γνώμη ως ‘ανεξάρτητο και απελευθερωτικό μέτωπο’ και που θα αποτελείται από χίπηδες και άτομα διαφορετικού φύλου και χρώματος έγινε ξεκάθαρα ώστε η ταινία να επωφεληθεί από την επικαιρότητα της εποχής της. Και όμως τόσο ο σκηνοθέτης όσο και οι σεναριογράφοι του THE ENFORCER ποτέ τους δεν μπήκαν στον ‘κόπο‘ να ρισκάρουν ή να πειραματιστούν με αυτές τις πτυχές του σεναρίου. Αντίθετα επέλεξαν να τις μοστράρουν ως μια ακόμη ‘δικαιολογία‘ ώστε να δούμε τον εμβληματικό σινεμπάτσο τους να πυροβολεί κοσμάκη με το εξίσου εμβληματικό 44αρι MAGNUM του…

Εδώ η τρομοκρατική οργάνωση του σκηνοθέτη James Fargo μοιάζει περισσότερο με ‘cartoon idiots ‘ όπως είχε επισημάνει , πολύ εύστοχα, τότε ο διαβόητος κριτικός Gene Siskel στην κριτική που έγραψε για την εφημερίδα του Chicago Tribune…

Το THE ENFORCER απέτυχε παταγωδώς να δώσει στον ‘βρώμικο‘ Harry Callahan τους ‘Αλήτες‘ που αξίζουν να δεχθούν την ύψιστη τιμωρία μέσα από τις σφαίρες του MAGNUM του. Εδώ οι Villains φαντάζουν απλά ως κακόγουστες και ακραίες καρικατούρες.

Πάντως ο σκηνοθέτης ρεφάρει καθώς το χτίσιμο και η παρουσία του χαρακτήρα της Kate Moore υπήρξαν τόσο ευπρόσδεκτα που εκείνη την εποχή δεν ήταν και λίγοι οι κριτικοί που υποστήριξαν ότι η ηθοποιός Tyne Daly με την ερμηνεία της κατόρθωσε να επισκιάσει μέχρι και τον macho πρωταγωνιστή Clint Eastwood !

Η σκληρή αλήθεια είναι πως ο Clint δεν έχει και πολλά φρέσκα πραγματάκια να προσδώσει στην περσόνα του Dirty Harry πλέον. Όπως και να χει η ταινία του δίνει μερικά απολαυστικά πιστολίδια ενώ του παρέχει την ευκαιρία να μας χαρίσει και νέες ‘βρώμικες‘ ατακάρες !

Οι πιο καυστικές / απολαυστικές πηγάζουν μέσα από τις κουβέντες του Harry με τον Αρχηγό της αστυνομίας που πασχίζει μάταια να περιορίσει την βίαιη δράση του :

Harry Callahan:
Personnel? That’s for assholes!

Capt McKay:
I was in Personnel for ten years.

Harry Callahan:
Yeah.

Harry Callahan:
Here’s a seven-point suppository, Captain.

Capt McKay:
What did you say?

Harry Callahan:
I said stick it in your ass.

Capt McKay:
Excessive use of force. For your information, Callahan, the minority community has just about had it with this kind of police work.

Harry Callahan:
By the “minority community”, I suppose you’re talking about the hoods.

Βέβαια ο Callahan μας χαρίζει και μερικά σόλο λεκτικά διαμάντια :

‘That’s mighty white of you.‘

(ενώ απευθύνεται στον Αφροαμερικανό ηγέτη των ακτιβιστών !)

και φυσικά αυτό το ‘This is my Best Sport Jacket’ αιχμαλωτίζει υπέροχα την ψυχοσύνθεση και το ύφος του χαρακτήρα !

Αξίζει να σημειωθεί ότι το σενάριο του THE ENFORCER γράφτηκε από δυο φοιτητές του τμήματος κινηματογράφου που ήταν οπαδοί του χαρακτήρα και αφού είδαν το MAGNUM FORCE πήραν την απόφαση να γράψουν ένα σενάριο και στην συνέχεια πήγαν σε ένα εστιατόριο της Καλιφόρνια το οποίο γνώριζαν ότι άνηκε στον Clint Eastwood και το άφησαν εκεί ώστε οι συνεργάτες του να του το παραδώσουν ! Ο Eastwood διέκρινε τις αδυναμίες του σεναρίου όμως παράλληλα γοητεύτηκε από την ιδέα που ήθελε έναν Καθολικό Ιερέα να σχετίζεται με τρομοκρατικές / απελευθερωτικές οργανώσεις αλλά και από το γεγονός ότι οι μυθοπλαστικές οργανώσεις της πλοκής ήταν βασισμένες επάνω στους Μαύρους Πάνθηρες και το United Federated Forces of the Symbionese Liberation Army . Οι φυλετικές και εθνοτικές ανισότητες και το πάντα επίκαιρο ζήτημα του ρατσισμού ανέκαθεν υπήρξαν ζητήματα που απασχολούσαν τον Clint Eastwood τόσο ως ενεργό πολίτη όσο και σαν σκηνοθέτη , καθώς τέτοιες θεματολογίες συναντώνται σε πολλές από τις ταινίες του.

Ο Clint τελικά πήρε την απόφαση να σπρώξει το σενάριο των δυο φοιτητών στο στούντιο της Warner Bros και ύστερα από αρκετές προσθήκες και διορθώσεις, (μιας και θεωρούσε ότι η ιστορία επικεντρώνονταν υπερβολικά πολύ στους χαρακτήρες και όχι τόσο στην δράση και πως κάτι τέτοιο ίσως να ξενέρωνε τους οπαδούς του franchise…) εκδήλωσε την επιθυμία του να σκηνοθετήσει ο ίδιος αυτό το τρίτο κεφάλαιο. Τελικά δεν τα κατάφερε λόγω βεβαρημένου προγράμματος και προτίμησε να δώσει την καρέκλα του σκηνοθέτη στον συνεργάτη του James Fargo που όμως σε καμία περίπτωση δεν κατόρθωσε να συναγωνιστεί σε ικανότητα και τόλμη τις δυο ταινίες που προηγήθηκαν της δικής του.

Το THE ENFORCER είναι και η μοναδική DIRTY HARRY ταινία στην οποία δεν ακούμε μουσική του συνθέτη Lalo Schifrin, μια απουσία που γίνεται κάτι παραπάνω από αισθητή καθώς δίχως τις μελωδίες του να ντύνουν το Σαν Φρανσίσκο η πόλη φαίνεται να έχει χάσει ένα μεγάλο κομμάτι της τόσο επικίνδυνης γοητείας της…

Το THE ENFORCER βγήκε στις αίθουσες τον Δεκέμβρη του 1976 και πυροβόλησε κατακούτελα το Box Office βγάζοντας πάνω από 45 εκατομμύρια σε εισπράξεις. Και όμως εντελώς ειρωνικά η πιο εμπορικά επιτυχημένη ταινία του DIRTY HARRY φαντάζει και ως η πιο ‘φτωχή‘ ,τόσο θεματολογικά όσο και σκηνοθετικά, ολόκληρου του franhcise που στήθηκε επάνω στις πλάτες ενός macho, υπερβίαιου, εξαιρετικά αμφιλεγόμενου αλλά και απίστευτα γαμάτου μπάτσου.

Εδώ για πρώτη φορά τόσο οι επιλογές όσο και οι πράξεις και οι αξίες του Harry Callahan δεν σου βγάζουν την παραμικρή ‘βρώμα‘. Δεν θα σε προβληματίσουν ούτε θα σε συγκινήσουν ιδιαίτερα. Το μόνο που έχουμε είναι τον Callahan να λέει το πρώτο του δημόσιο ‘FUCK‘ , να πυροβολεί έναν τύπο στα αρχίδια , να εκφράζει την αγανάκτηση του επειδή του φόρτωσαν έναν ακόμη ‘αναλώσιμο και αχρείαστο’ συνεργάτη και να μας δίνει κάνα δυο κάπως αξιομνημόνευτες σκηνές. Αντίθετα με τους προκατόχους τους οι Κακοί του THE ENFORCER , παρά την όλη κοινωνικοπολιτικών προεκτάσεων βιτρίνα που στήνεται γύρω τους, δεν έχουν κάτι με το οποίο θα ‘πυροβολήσουν‘ αποτελεσματικά το κοινό ώστε να το κάνουν να σκεφτεί πραγματάκια ενώ φαντάζουν και υπερβολικά ‘λίγοι‘ ώστε να σταθούν απέναντι στην τόσο εμβληματική φυσιογνωμία του Harry Callahan.

Το THE ENFORCER αποτελείται ουσιαστικά από ένα σενάριο που γράφτηκε οπαδικά και ‘στο πόδι’ και λειτουργεί μονάχα ως αφορμή ώστε ένας δημοφιλής και εμπορικός κινηματογραφικός χαρακτήρας να ξαναβρεί τον δρόμο του για την μεγάλη οθόνη. Η ταινία αυτή στήθηκε επάνω στις ‘φτηνές‘ διδαχές του Exploitation σινεμά των 70s και επωφελήθηκε οικονομικά από την τότε επικαιρότητα όμως απέτυχε να μας δώσει μια πραγματικά καλή ψυχαγωγία.

Όμως πέραν των τάσεων και των ζητημάτων που διέκριναν την κάθε εποχή ο Exploitation κινηματογράφος ανέκαθεν είχε την τακτική να καταφεύγει σε μακάβριες και προκλητικές θεματολογίες και σκηνές ώστε να ιντριγκάρει τους θεατές και να τους ‘αναγκάζει‘ να τα σκάνε για τα λεφτά του εισιτηρίου. Μια από αυτές τις θεματολογίες υπήρξε φυσικά και το ζήτημα του βιασμού το οποίο συναντάται σε αμέτρητες Exploitation ταινίες της εποχής όπως είναι τα I SPIT ON YOUR GRAVE και σχεδόν ολόκληρο το franchise του RAPE DEATH WISH !

Με την επιλογή του να στραφεί στην αισθητική και τις τακτικές του Exploitation σινεμά ήταν απλά αναπόφευκτο γεγονός το τέταρτο DIRTY HARRY φιλμ, με τίτλο SUDDEN IMPACT, να κινηθεί σε παρόμοια μονοπάτια βάζοντας αντιμέτωπο τον ‘βρώμικο‘ Harry Callahan με ένα τσούρμο από μοχθηρούς βιαστές αλλά και μια σκληρή και τραγική γυναίκα που θα λειτουργούσε ως θύμα / φονιάς και βιτζιλάντης ταυτόχρονα . Μάλιστα αυτή τη φορά ο Clint Eastwood εκτός από το MAGNUM του χαρακτήρα του θα έπαιρνε στα χέρια του και την κάμερα του σκηνοθέτη και θα χάριζε στον μπάτσο του μια από τις κορυφαίες και πιο χαρακτηριστικές ατάκες του…

Όμως επιτρέψτε μου να επιστρατεύσω μια άλλη αγαπητή ατακάρα του Harry Callahan ώστε να σας πω ότι κάπου εδώ ήρθε η ώρα να κλείσουμε την ‘κωλοτρυπίδα‘ μας για απόψε και πως το αφιέρωμα μας στο βρώμικο , υπερβίαιο και κάποτε αμφιλεγόμενο σύμπαν του DIRTY HARRY θα συνεχιστεί μια άλλη μέρα !

Ελπίζουμε να σας φτιάξαμε πάντως την σημερινή !

Κλείνοντας όσον αφορά το ζήτημα αν η αντιμετώπιση του Callahan απέναντι στην Kate κρίνεται όντως ως ‘σεξιστική‘ για μένα προσωπικά αυτή η ατάκα ‘A guy could have a worse partner.’ που εκστομίζει ο ήρωας μας απέναντι στην ετοιμοθάνατη μπατσίνα μας λέει ακριβώς όλα όσα πρέπει να ακούσουμε.

Στο φινάλε για τον Harry Callahan δεν έχει την παραμικρή σημασία αν είσαι άντρας ή γυναίκα, αν είσαι λευκός ή μαύρος καθώς η αξία σου καθορίζεται μονάχα από τις πράξεις και τα λόγια σου. Παρά τους ισχυρισμούς του ο Harry σε καμία περίπτωση δεν είναι ‘ο πιο βρώμικος Μπάσταρδος’ ενός συστήματος. Και ναι ο Harry μένοντας πιστός στις τότε συνήθειες ενός ανδροκρατούμενου επαγγέλματος υιοθέτησε μια φαινομενικά σκληρή και επικριτική στάση απέναντι στην γυναίκα που του ‘φορτώθηκε’ όμως στην πραγματικότητα αυτή ήταν απλά μια τακτική ώστε να δει αν ο άνθρωπος που στέκεται στο πλευρό του αξίζει πραγματικά να τον αποκαλεί κανείς ‘συνεργάτη‘ και να του εμπιστευτεί την ίδια του την ζωή.