SUPERMAN ‘ RED SON ‘ : Να ζνταρόβγια σύντροφε από ατσάλι !

by Αντρέι Κοτσεργκίν

Στο SUPERMAN : RED SON comic του ο συγγραφέας Mark Millar μας θέτει αντιμέτωπους με ένα εξωφρενικό WHAT IF ?! δίλημα :

Τι θα γινόταν αν το διαστημόπλοιο του Kal El aka Superman αντί για το Κάνσας προσγειωνόταν μια μέρα στην Σοβιετική Ένωση ?

Άραγε αν ένας πανίσχυρος ‘Άντρας από Ατσάλι’ αντί με τις μηλόπιτες της μαμάς Αμερικής κατέληγε να μεγαλώνει υπό την κατανάλωση βότκας και με τις διδαχές του Κομμουνισμού με τα χρόνια θα εξελισσόταν στον γνώριμο σε όλους μας ήρωα ή θα διαστρεβλωνόταν σε κάτι το εντελώς διαφορετικό ?

Έξυπνο, τολμηρό αλλά και σε ορισμένες εκφάνσεις του κάπως γελοίο το RED SON είναι ένα comic σύνθετο και ψυχαγωγικό και το οποίο χαρίζει στον αναγνώστη άφθονες ‘ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ?!’ στιγμές.

Όμως πάνω απ ‘ όλα ο τίτλος αυτός είναι εξαιρετικά προβοκατόρικος.

Εδώ ο Millar εξετάζει το πως θα εξελισσόταν ο ‘κόσμος μας’ και η παγκόσμια ιστορία αν ο μεγαλύτερος και πιο ισχυρός του ήρωας ήταν ένα ‘κομμούνι‘ αντί για ένα ακλόνητο σύμβολο ‘Αμερικάνικης Ελευθερίας και πατριωτισμού’ !

Η τουλάχιστον έτσι πιστεύει ο συγγραφέας ότι πράττει.

Παρά το κοινωνικοπολιτικό του περιτύλιγμα το RED SON πρωταρχικά λειτουργεί ως μια ακόμη Superhero ιστορία. Ναι ο Millar μέσα από τις σελίδες τριών τευχών θέτει ορισμένα πολιτικά και ψυχολογικά ερωτήματα όμως οι απαντήσεις που μας δίνονται είναι αρκετά απλοϊκές και δεν διακρίνονται από κάποια αληθινή βαρύτητα ή ουσία.

Όπως και να χει εδώ ο δημιουργός βρίσκει την ευκαιρία να παίξει με το σύμπαν της DC και να ταράξει τα νερά των mainstream comics !

Στην τελική τόσο η εικόνα ενός Superman να στέκεται στο πλευρό του ‘πατερούλη‘ Στάλιν…

… όσο και εκείνη ενός Σοβιετικού / αντικαθεστωτικού / Τρομοκράτη BATMAN...

Αρκούν για να μας αναγκάσουν να αφιερώσουμε τον χρόνο και τα ρούβλια ευρώ / δολάρια μας σε αυτό το comic !

Παρά τον παραλογισμό που διακρίνει τέτοιες σκηνές εδώ ο Millar με έναν παράδοξο τρόπο κατορθώνει να διατηρήσει ανέπαφη την ιδεολογία αυτών των τόσο εμβληματικών χαρακτήρων. Προφανώς και ΔΕΝ αναφέρομαι στις πολιτικές του ιδεολογίες αλλά σε εκείνες που έχουν να κάνουν με την ίδια την ζωή και την θέση που έχουν οι ήρωες μας μέσα στην θνητή κοινωνία.

Εδώ ο Superman μπορεί να μεγαλώνει υπό τις διδαχές του Κομμουνισμού όμως τελικά ποτέ του δεν διαστρεβλώνεται σε έναν ανελέητο ή ψυχοπαθή δικτάτορα. Ναι σίγουρα πάιρνει την θέση του Στάλιν όμως ως άνθρωπος συνεχίζει να παρακινείται από τα ίδια ιδανικά και αξίες που διακρίνουν τον παραδοσιακό , λατρεμένο και ‘Αμερικανό‘ Superman που όλο γνωρίζουμε. Ο τύπος αυτός επιθυμεί να εξελίξει την Ρωσία σε ένα ‘τέλειο‘ μέρος όπου λέξεις όπως φτώχεια, πόλεμος και τραγωδία δεν θα έχουν την παραμικρή θέση. Παράλληλα δεν διστάζει να κάνει και ορισμένες ηρωικές πράξεις προς όφελος του ‘αιώνιου εχθρού’ που βρίσκεται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Για τον Kal El η ευημερία, η ελπίδα και η ανάπτυξη ανέκαθεν αποτελούσαν την πρωταρχική του αποστολή και σε όποιο σενάριο και αν τον πετύχουμε η αποστολή αυτή δεν περιορίζεται από σύνορα και ιδεολογίες.

Βέβαια ο τρόπος που λειτουργούσε και σκεφτόταν το Σοβιετικό Καθεστώς αναπόφευκτα σε κάποιες στιγμές κάνει τον Superman να συμπεριφέρεται όντως σαν ένας ‘δικτάτορας‘ . Και πάλι ο δικτάτορας αυτός αποφασίζει πάντοτε με γνώμονα το κοινό καλό της ανθρωπότητας ή τουλάχιστον αυτό που αντιλαμβάνεται εκείνος ως κοινό καλό.

Ο Millar εδώ εξετάζει το πως ένα υπερφυσικό και παντοδύναμο ον μπορεί να αλλάξει ριζικά το πολιτικό τοπίο και την λειτουργία / αντίληψη της παγκόσμιας κοινωνίας. Σε αυτό το σύμπαν ο Καπιταλισμός της Αμερικής γνωρίζει τον εκφυλισμό και την πτώχευση και είναι ο λαμπρός επιστήμονας Lex Luthor εκείνος που αναλαμβάνει να σώσει ένα ολόκληρο έθνος και το σύστημα που το διακρίνει απέναντι από την Σοβιετική ‘απειλή‘. Φυσικά το αληθινό σχέδιο του ραδιούργου Μπάσταρδου είναι να βρει επιτέλους την ευκαιρία να εγκαθιδρύσει το κίνημα του …Λουθερισμού !

Μέσω του ‘Προέδρου‘ Luthor o Millar σατιρίζει αλλά και μας προβληματίζει γύρω από όλα τα ‘βρώμικα‘ παιχνίδια και τις ανήθικες ή παράνομες τακτικές πολιτικών σκοπιμοτήτων που διαχρονικά μαστίζουν την ανθρωπότητα μας.

Και όμως παρά τα φαινόμενα εδώ ο Lex ποτέ του δεν είναι ο Villain της υπόθεσης. Ναι είναι ο βασικός ανταγωνιστής του Superman όμως αυτό συμβαίνει επειδή και οι δυο άντρες έχουν ένα όραμα γύρω από έναν ‘καλύτερο‘ κόσμο. Οι διαφορετικές , οπτικές , οι μέθοδοι και οι ιδεολογίες γύρω από το χτίσιμο ενός ‘τέλειου‘ κόσμου είναι αυτές που τους καθιστούν ορκισμένους εχθρούς.

Κάνοντας μια ολική αναστροφή στις ιδεολογίες και την ανατροφή του Superman ο συγγραφέας μας θέτει το ερώτημα αν η φύση του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε και αν η ανατροφή μας παίζουν καθοριστικό ρόλο στο πως θα εξελιχθούμε ως άνθρωποι. Επίσης εδώ μας υπενθυμίζει ότι καμιά φορά οι ‘καλές και ηθικές’ προθέσεις ενός άντρα μπορούν να έχουν αναπάντεχες συνέπειες ακόμη και αν αυτός ο άντρας όντως λειτουργεί με την καλοσύνη και την ηθική…

Όπως και να χει στο φινάλε το αληθινό μήνυμα είναι ένα και μοναδικό :

Άσχετα με το που και το πως θα μεγαλώσει ο Superman ο άντρας αυτός πάντοτε θα είναι καλύτερος και πιο ‘ανθρώπινος’ από εμάς τους ίδιους και τις εμμονικές / αυτοκαταστροφικές μας ιδεολογίες. Αντίθετα με με εμάς αυτός ο ‘Άντρας από Ατσάλι’ ποτέ του δεν θα επιτρέψει στις πολιτικές ιδεολογίες του να υπερνικήσουν την ηθική και τις αξίες του.

Στον αντίποδα ο …Batmanofsky διαστρεβλώνεται εδώ σε ...V for Vendetta μιας και λειτουργεί σαν σύμβολο αντίστασης και αναρχίας !

Και όμως παρά το παράδοξο της εικόνας ενός Ρώσου / αντιστασιακού Bats ο Millar και πάλι κατορθώνει να διατηρήσει ανέπαφη την σημασία αυτού του χαρακτήρα.

Εδώ ο Batman λειτουργεί και πάλι ως ένα , θνητό αλλά και πανίσχυρο, σύμβολο μιας αμφιλεγόμενης ‘αλλαγής‘. Όπως και στο κανονικό σύμπαν της DC έτσι και σε αυτό το comic το εμβληματικό Bat-Signal που πλανάται πάνω από τον ουρανό της Μόσχας έχει την δική του δύναμη και ουσία.

Όλες αυτές οι εικόνες αποδίδονται με αρκετά μάχιμο τρόπο μέσα από τα σκίτσα των Killian Plunkett και Dave Johnson.

H σκληρή αλήθεια είναι ότι θεματολογικά το RED SON θα μπορούσε να είχε αναπτυχθεί με σαφώς καλύτερο και πιο ουσιώδη τρόπο. Ο Millar ποτέ του δεν τολμά να κάνει μια εις βάθος μελέτη του παραδόξου που συναντάται σε αυτή την ιστορία και των επιπτώσεων που μπορεί να έχει αυτό επάνω σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Αλλά αν θέλουμε να είμαστε σκληροί ρεαλιστές οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ο Mark Millar ως συγγραφέας ποτέ του δεν είχε την ευρηματικότητα και το ταλέντο ενός Alan Moore.

Στο φινάλε στο SUPERMAN : RED SON o Millar κάνει εκείνο που ξέρει να κάνει καλύτερα :

Δίνει στους αναγνώστες του μια αλλόκοτη και υπέρμετρα γαμάτη ιστορία η οποία διακρίνεται και από ψήγματα μιας μικρής αλλά και εξαιρετικά ευπρόσδεκτης ,για τα δεδομένα των mainstream comics πάντοτε , ουσίας.

Αν μη τι άλλο οφείλω να του δώσω τα εύσημα που δεν έβαλε τον ‘πατερούλη’ Supes να χαράζει με το Heat Vision του σφυροδρέπανα επάνω στα κορμιά των Αμερικανών / Καπιταλιστών Μπάσταρδων …

Βαθμολογία : Αναμένω με αγωνία την κινηματογραφική μεταφορά του comic δια χειρός του μέγα οραματιστή Zack Snyder στην οποία ο κομμουνιστής Supes όντως θα χαράζει πυρωμένα σφυροδρέπανα επάνω στις σάρκες των θυμάτων του ! Επειδή ξέρεις ‘έτσι λειτουργεί ο αληθινός κόσμος’…