DESERT HEAT : Ο Βαν Νταμ ερμηνεύει…Kurosawa και Leone !

by Αντρέι Κοτσεργκίν

Στο DESERT HEAT, γνωστό και ως ‘INFERNO‘, o JCVD είναι ο Eddie Lomax.

Ο άντρας αυτός διακρίνεται από ένα σκιερό παρελθόν και πνίγεται από τις ενοχές. Με την σειρά του πνίγει ο ίδιος αυτές του τις ενοχές με άφθονη τεκίλα. Μια μέρα ο Eddie καταφτάνει με την μοτοσικλέτα του στην περιοχή ‘Dry Lake’ έχοντας ως σκοπό να βρει έναν Ινδιάνο φίλο του και να του ζητήσει να τελέσει μια τελετή που είναι απαραίτητη για εκείνον ώστε να κάνει το ‘ ταξίδι του’ σε έναν θάνατο που φαίνεται να τον επιδιώκει με όλο του το είναι.

Όμως λίγο πριν φτάσει στον προορισμό του ο μοναχικός καβαλάρης πέφτει επάνω σε μια συμμορία άξεστων Καθαρμάτων. Ο σουρωμένος Eddie Lomax τρώει το ξύλο της ζωής του αλλά και πάλι δεν κατορθώνει να εκπληρώσει το πολυπόθητο ‘Death Wish’ του καθώς λίγο πριν οι μπαντίτος του φυτέψουν μια σφαίρα στο κρανίο, με το ίδιο του το περίστροφο, ένα επερχόμενο αμάξι τους αναγκάζει να τραπούν σε φυγή.

Ύστερα από μερικές ώρες ‘ψησίματος‘ στο πουθενά της ερήμου ο Eddie Lomax καταλήγει να ξυπνήσει στο κατώφλι του Μεξικανού / Ινδιάνου φίλου του που εδώ τον ενσαρκώνει ο κοντός τιτάνας Danny Trejo.

Ο αντιήρωας μας δηλώνει με στόμφο ότι δεν επιθυμεί να σκοτώσει κάποιον όσο έχει τεκίλα στην διάθεση του. Όμως καθώς η τεκίλα τελειώνει ο Eddie Lomax βρίσκει τον εαυτό του να κατευθύνεται προς μια παρηκμασμένη και τρομοκρατημένη πόλη έχοντας ως σκοπό να ανακτήσει τρία πράγματα :

A. To 45αρι περίστροφο του.

Β. Την μοτοσικλέτα του.

Γ. Την φονική του επιθυμία…

• 

Το DESERT HEAT ήταν η θλιβερή επιβεβαίωση ότι η χρυσή εποχή του JCVD, που ξεκίνησε στα τέλη των 80s με το υπέρτατο έπος πολεμικών τεχνών με τίτλο BLOODSPORT, είχε περάσει ανεπιστρεπτί.

Η ταινία βγήκε κατευθείαν σε VHS το 1999. Αν αναλογιστούμε ότι το κάκιστο UNIVERSAL SOLDIER #2 που προηγήθηκε φλόπαρε οικτρά στις αίθουσες και ότι το αμέσως επόμενο (και αρκετά αδικημένο) LEGIONNAIRE επίσης βγήκε κατευθείαν σε βιντεοκασέτα ε δεν θέλει και πολύ για να καταλάβει κανείς ότι ο Action ήρωας μας βρισκόταν σε πτωτική πορεία. Οι κακές επιλογές , οι καταχρήσεις αλλά και οι αλλαγές στις τάσεις του σινεμά έπληξαν τον Βαν Νταμ ανεπανόρθωτα.

Και όμως εδώ έχουμε ίσως την τελευταία εικόνα ενός ‘αστέρα JCVD’ . Ο ηθοποιός φαίνεται να διακρίνεται ακόμη από τον περίφημο εγωισμό του και επιστρατεύει αρκετά από τα trademarks που τον καθιέρωσαν σε έναν από τους κολοσσούς του σινεμά δράσης και πολεμικών τεχνών των 80s και 90s.

Ο JCVD ρίχνει άφθονο κλωτσομπουνίδι, πιστολιάζει τους αντιπάλους του με δεξιοτεχνία και ταχύτητα που θα την εκτιμούσε μέχρι και ο θρυλικός ‘ άντρας δίχως όνομα‘ των Clint Eastwood και Sergio Leone , καβαλάει μηχανές θυμίζοντας τα περασμένα μεγαλεία και την συνεργασία του με τιτάνες της σκηνοθεσίας όπως υπήρξε κάποτε ο John Woo , μας μοστράρει τον γυμνό του πισινό και προβαίνει σε γραφικά αερογαμίσια όχι με μια ΑΛΛΑ ΜΕ ΔΥΟ ξανθιές στρίπερς !

Ναι ο εγωισμός και το machismo του Βαν Νταμ δηλώνουν ξανά το παρόν απλά αυτή τη φορά δεν αρκούσαν ώστε να σώσουν την ταινία του καθώς φαίνεται να έχουν ξεπεραστεί από τις επιταγές της νέας εποχής που ξημερώνει για το σινεμά δράσης…

ΔΕΝ ανέφερα τυχαία προηγουμένως τους Eastwood και Leone.

Βλέπεις αγαπητέ μου αναγνώστη το DESERT HEAT ουσιαστικά λειτουργεί, ή πιστεύει τουλάχιστον ότι ‘ λειτουργεί‘ , σαν μια Action αναθεώρηση του… Για μια Χούφτα Δολάρια γουέστερν των δυο αυτών σπουδαίων καλλιτεχνών ! Και φυσικά κατά συνέπεια λειτουργεί, ή και πάλι τουλάχιστον πιστεύει ότι ‘ λειτουργεί‘ και ως ένα ‘remake ‘ της εργάρας του Akira Kurosawa με τίτλο Yojimbo…

Μάλιστα προς το φινάλε της ταινίας ο σκηνοθέτης John Avildsen φροντίζει να αποδώσει και έναν παντελώς ηλίθιο αλλά παράλληλα και γαμάτο φόρο τιμής στο έπος του Ιάπωνα συναδέλφου του :

Στο τέλος του DESERT HEAT o αντιήρωας μας καθαρίζει την ταλαίπωρη πόλη από τα Καθάρματα που την μάστιζαν αλλά οι κάτοικοι τους στην συνέχεια βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα νέο σοβαρό πρόβλημα μιας και τα ίδια Καθάρματα παράλληλα ήταν και οι… στυλοβάτες της τοπικής οικονομίας… Τελικά όλοι μαζί σκαρφίζονται το φοβερό κόλπο αρχικά να εξαφανίσουν τα πτώματα της συμμορίας και ύστερα δηλώνουν στις τοπικές ταμπλόιντ εφημερίδες ότι η εξαφάνιση τους οφείλεται στην …παρουσία UFO !

Η ‘ είδηση‘ διαδίδεται σε όλη την Αμερική και το Dry Lake εξελίσσεται σε νέο ‘Roswell‘ ! Λεωφορεία φέρνουν κύματα από τουρίστες. Μια μέρα ο οδηγός σε ένα από αυτά αποφασίζει να την πέσει στην καυτή γκαρσόνα του μοναδικού εστιατορίου της πόλης , την οποία υποδύεται εδώ η Jaime Pressly (κάτι σαν την Margott Robbie των 90s απλά χωρίς το ταλέντο ξέρω γω...) . Ο σπασίκλας οδηγός προτείνει στην γκαρσόνα να τον συνοδέψει σε ένα σινεμά που ‘ παίζει κάτι παλιές ταινίες με σαμουράι‘ και συγκεκριμένα εκείνο το βράδυ παίζει την αγαπημένη του ταινία :

Το Yojimbo του Akira Kurosawa !

‘Children Shouldn’t Play With Swords’.

Η παραπάνω ατάκα βρίσκει απόλυτη εφαρμογή απέναντι στο DESERT HEAT καθώς προφανώς και αυτή η άμυαλη και εντελώς γραφική περιπέτεια ΔΕΝ μπορεί να παίξει ‘ μπαλίτσα‘ στα ίδια επίπεδα με τις ταινίες των Kurosawa και Leone.

Από την άλλη βέβαια πρώτων δεν νομίζω να ήταν ποτέ αυτός ο σκοπός της και δεύτερον η ταινία παρά όλη της την ηλιθιότητα είναι πέρα για πέρα ψυχαγωγική !

Ο Βαν Νταμ εδώ το παλεύει ακόμη το ζήτημα υποκριτικά ενώ δείχνει και να το διασκεδάζει σε αρκετά σημεία. Επίσης τον πλαισιώνει και ένα ΥΠΕΡΤΑΤΟ cast που για να σας δώσω να καταλάβετε το πόσο ΤΕΡΑΣΤΙΟ είναι θα αναγκαστώ να καταφύγω σε φωτογραφίες :

Ναι, ναι δεξιά είναι ο ‘ κύριος Μιγιάγκι’ Pat Morita !

Ενώ τον πατριάρχη της συμμορίας μοχθηρών βλάχων και αμείλικτων Καθαρμάτων υποδύεται η διαχρονική σκατόφατσα ο Larry Drake…

• 

Φυσικά όπως ανέφερα και στον πρόλογο εδώ μέσα συναντάμε και τον Danny Trejo σε ρόλο Μεξικανού Ινδιάνου / πρώην εγκληματία που στο φινάλε της ταινίας (μάλλον ?!) πεθαίνει και στην συνέχεια ανασταίνεται ως …’Ghost Rider‘ (?!) ενώ το σενάριο δίνει στον JCVD και ένα Love Story μέσω της Gabrielle Fitzpatrick.

Οι δυο τους χτίζουν μια καλή και ερωτική χημεία μεταξύ τους. Ο χαρακτήρας του πρώτου την φλερτάρει εξυμνώντας την γευστική πίτα της ενώ εκείνη νιώθει συνεπαρμένη από το γοητευτικό του machismo. Βέβαια στην συνέχεια βλέπουμε τον JCVD να κάνει παρτούζα με δυο στρίπερς που παίζει να τις γνωρίζει μόλις για δέκα λεπτά οπότε κάπου εκεί το ‘ βαθύτερο νόημα‘ αυτού του έρωτα ίσως και να τίθεται σε μια έντονη αμφισβήτηση από μεριάς του θεατή.

Όπως και να χει οι Β’ Ρόλοι είναι το αλατοπίπερο του DESERT HEAT !

Εκεί που χωλαίνει το φιλμ, πέραν του σεναρίου που είναι απλά ένα κομμάτι περγαμηνή στο οποίο έσταξαν τα κατάλοιπα των For a Fistful of Dollars και Yojimbo αλλά και αρκετές γραφικές ιδέες, είναι ως προς την σκηνοθεσία του.

Και ομολογουμένως αυτή η αδυναμία μου προκάλεσε μια δυσάρεστη έκπληξη μιας και εδώ πίσω από την κάμερα βρίσκεται ο ίδιος τύπος που στο παρελθόν μας έδωσε το γαμημένο το ROCKY !

Και αναφέρομαι ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ROCKY…

Το DESERT HEAT όσον αφορά το μοντάζ και το στήσιμο των Action σκηνών του μας παραπέμπει κατευθείαν στον δεύτερο τίτλο της ταινίας :

‘ INFERNO’.

Σκηνοθετικά το φιλμ είναι ένα παρανάλωμα. Ναι έχει τον χαβαλέ του αλλά δεν παύει οπτικά να είναι αρκετά κακό. Που να πάρει η οργή σε μια σεκάνς ο JCVD υποτίθεται ότι καβαλάει την μοτοσικλέτα του ενώ ταυτόχρονα δίπλα του τρέχει ένα άγριο κογιοτ και πραγματικά είναι λες και ο σκηνοθέτης πήρε αυτό το καημένο το ζωντανό από κάνα ντοκιμαντέρ που έβλεπε στην τηλεόραση του και το έκανε ‘κοπιπαστέ‘ στην ταινία του…

Επίσης θεματολογικά εδώ ο σκηνοθέτης δεν έχει ιδέα προς τα που θέλει να κινηθεί. Περιπέτεια, δράμα ή κωμωδία ? Αυτό το φιλμ πάσχει από κρίση ταυτότητας. Που να με πάρει στην αρχή φαντάζει λες και ο Βαν Νταμ αποφάσισε να παίξει σε … υπαρξιακό δράμα , καθώς τον βλέπουμε να κάνει ένα ‘ πνευματικό ταξίδι‘ μέσα στην έρημο !

Θα μπορούσε κανείς να δώσει ως ελαφρυντικό στον John Avildsen το γεγονός ότι υπήρξε άμεση παρέμβαση του Βαν Νταμ επάνω στο αρχικό όραμα του γύρω από την ταινία . Η πρώτη κόπια, που είχε την ονομασία Coyote Moon, ΔΕΝ άρεσε καθόλου στον JCVD και έτσι εκείνος πήρε την απόφαση να την μοντάρει ξανά μόνος του και της άλλαξε προφανώς και τον τίτλο. Ο Avildsen το πάλεψε να αφαιρεθεί το όνομα του από τους τίτλους της ταινίας όμως απέτυχε να το κάνει. Τουλάχιστον το στούντιο του έκανε ‘ την χάρη‘ να τον καταχωρίσει στο πόστερ της ταινίας ως ‘Danny Mulroon‘…

Ταινία που έχει τρεις διαφορετικούς τίτλους , ένα πρωταγωνιστή που έχει πάρει την κάτω βόλτα και είναι τίγκα στην κοκαΐνη , έναν σκηνοθέτη που ντρέπεται να βάλει ακόμη και το όνομα του στα credits είναι το λιγότερο προορισμένη από το να ξεπέσει στην ‘ Straight to VHS Κόλαση‘.

Από την άλλη αν αναλογιστούμε το γεγονός ότι πριν από το DESERT HEAT aka INFERNO aka πρώην COYOTE MOON οι προηγούμενες ταινίες του Avildsen ήταν τα κάκιστα KARATE KID III και ROCKY V (που προτάθηκαν διαδοχικά για Χρυσά Βατόμουρα…) ίσως δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης από ένα σημείο και ύστερα της καριέρας του κάπου ‘ έχασε την ματιά του‘.

Το ακόμη πιο θλιβερό της υπόθεσης είναι ότι το DESERT HEAT είναι η τελευταία ταινία που στα credits αναγράφεται το όνομα του John Avildsen…

Το DESERT HEAT είναι ένα ‘ χαζό‘ και ‘ αστείο‘ Action / Western φιλμ στο οποίο πετυχαίνουμε έναν JCVD να βρίσκεται σε μια απόλυτη πλάνη , όντας πεπεισμένος ότι παραμένει ένας απόλυτος αστέρας του θεάματος.

Η παταγώδης εισπρακτική και καλλιτεχνική αποτυχία αυτής της ταινίας δεν εξαφάνισε μονάχα έναν σκηνοθέτη από τον χάρτη αλλά έπληξε ανεπανόρθωτα και το κύρος ενός εκ των μεγαλύτερων κινηματογραφικών αστέρων του Hollywood των 90s.

Εδώ ο Βαν Νταμ γκάζωσε με πάθος μονάχα που αυτή τη φορά η πορεία του τον έστειλε σε ένα εμπορικό και δημιουργικό αδιέξοδο από το οποίο μέχρι και σήμερα αδυνατεί να ξεφύγει, με μοναδική λαμπρή εξαίρεση το γλυκόπικρο, απίστευτα αδικημένο και υπέροχα meta JCVD φιλμ του 2008.

Όμως στην τελική σήμερα δεν θα μπορούσα να φανταστώ ένα πιο συμβολικό κλείσιμο για την χρυσή εποχή ενός εκ των αγαπημένων μου Action Heroes…

H εικόνα ενός Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ να καβαλά μια μηχανή γεμάτος έπαρση, με μια γκόμενα από πίσω του, με ένα ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ψηφιακό κογιότ να τρέχει στο πλευρό του και απέναντι να τους συνοδεύει ένας ‘ Ghost Rider‘ Danny Trejo και να τους κάνει Thumbs Up είναι μια υπέροχη ανάμνηση που θα με συντροφεύει για πάντα…

Όλη η παράνοια, η γελοιότητα αλλά και η γαματοσύνη του 90s σινεμά συγκεντρωμένη σε μια εικόνα.