ARMY OF THE DEAD : O Snyder ποντάρει ξανά στα ζόμπι.

By Αντρέι Κοτσεργκίν

#ReleaseZackSnyder

Σκέτο. Χωρίς “Cut” ή “Verse“.

Ο Zack Snyder το είχε ανάγκη να “απελευθέρωθει” όχι μόνο από τα δεσμά της Warner Bros αλλά να ξεκολλήσει και ο ίδιος από την όλη υπόθεση.

Στο ARMY OF THE DEAD ο σκηνοθέτης αφήνει επιτέλους στην άκρη όλες τις εμμονές που είχε αποκτήσει τα τελευταία χρόνια γύρω από τους Superheroes. Οι ρηχές χριστιανικες αλληγορίες, οι αμφιλεγόμενες απεικονίσεις κλασσικών και αγαπημένων ηρώων… διαολε αυτή τη φορά μέχρι και το φετιχιστικο του slow motion μας σερβίρεται σε μετρημένες δόσεις!

Εδώ έχουμε έναν σκηνοθέτη που νιώθει ξανά ελεύθερος. Έναν σκηνοθέτη που δεν είναι αναγκασμένος να σεταρει “σύμπαντα” και που δεν έχει την αγωνία για το αν αυτά τα σύμπαντα θα εξελιχθούν, αν θα τα πετσοκοψει κάνας παραγωγός, αν θα μείνουν στάσιμα ή θα θαφτουν κάπου στο Καθαρτηριο του mainstream σινεμά.

Η ιστορία μας τοποθετεί σε ένα ερειπωμένο Las Vegas που έχει μπει σε Καραντίνα. Αιτία για αυτό στάθηκε ένα “ατύχημα” το οποίο προκάλεσε μια επιδημία από ζόμπι.

Η Αμερικανική Κυβέρνηση κατόρθωσε να περιορίσει “το συμβάν” και πλέον η πόλη του τζόγου και της αμαρτίας είναι μια “No man’s Land” ζώνη στην οποία το σύνταγμα δεν έχει καμία ισχύ.

Πλέον το μότο “ότι συμβαίνει στο Βέγκας μένει στο Βέγκας” ισχύει κυριολεκτικά. Επίσης κάτι άλλο έχει “μείνει” σε αυτή την πόλη :

200 εκατομμύρια δολάρια.

Και κάπως έτσι ο Dave Bautista αποφασίζει να συγκεντρώσει ένα crew από Καθάρματα ώστε μαζί να αποπειραθουν να κάνουν την μπιζνα της ζωής τους.

Όμως καθώς εισέρχονται στο Las Vegas θα βρεθούν αντιμέτωποι με τους εξαιρετικά επικίνδυνους και πεινασμένους κατοίκους του…

Το ARMY OF THE DEAD είναι ένα κράμα από Action, Horror και Heist Movies. Μια απενεχοποιημενη εξτραβαγκαντζα με τόπλες ζομπις, εκρήξεις και διαμελισμους. Ανάμεσα σε όλα αυτά καραδοκεί και ένα Family Drama, ομως θα επανέλθουμε σε αυτό αργότερα.

Σκηνοθετικά το φιλμ λειτουργεί όπως μια ρουλέτα. Κάποιες φορές η μπίλια καταλήγει ακριβώς στον αριθμό και το χρώμα που πόνταρες. Άλλες πάλι…

Ο Snyder για ακόμη μια φορά κάνει κατάχρηση του CGI. Ολόκληρη η πόλη είναι ένα ψηφιακό “τρενάκι του τρόμου“. Προφανώς δεν είχα την απαίτηση από τον σκηνοθέτη να βομβαρδίσει στην κυριολεξία το Las Vegas όμως μια πιο πρακτική προσέγγιση σε ορισμένες σεκάνς θα ωφελουσε την ταινία του. Ο George Romero στα δικά του Zombie Movies μπορούσε εύκολα, με περιορισμένα σκηνικά και μπάτζετ, να σου δώσει την εικόνα μιας πραγματικά “μεγάλης” καταστροφής.

Αλλά οκ ο Snyder δεν είναι Romero, έστω και αν σε διάφορες σκηνές του εκφράζει την αγάπη και την εκτίμηση του απέναντι στον μάστορα. Ο Romero είχε την τρομερή ικανότητα να περνάει στον θεατή σάτιρα και κοινωνικοπολιτικη κριτική μέσα από χαρακτήρες, ατάκες και καταστάσεις με μια απόλυτη φυσικότητα και αμεσότητα. Ο Snyder χρειάζεται σκηνές δεκαλέπτου exposition και πάλι είναι αμφίβολο αν θα τα καταφέρει. Όπως και ο Romero έτσι και ο Snyder θέλει να επιστρατευσει τα ζόμπι του ως μια αλληγορία που θα μας προβλημάτισει γύρω από αληθινά ζητήματα της κοινωνίας μας. Η διαφορά είναι ότι ο Snyder δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει να μας “πει” σχετικά με αυτά.

Αφηγηματικά ο σκηνοθέτης θα μπορούσε να “κατασπαραξει” άνετα ένα μισάωρο από την διάρκεια της ταινίας ώστε να είναι λιγότερο φλύαρη ενώ υπάρχει και ένας βολικά “ηλιθιος” χαρακτήρας που λειτουργεί ως σεναριακη διευκόλυνση.

Επίσης ακόμη και στο κομμάτι του Action και του φονικού το φιλμ χάνει μερικές μάρκες. Υπάρχουν δύο ή τρεις σκηνές όπου πραγματικά θα πιάσεις τον εαυτό σου να μάχεται με την ευκρίνεια της οθόνης σου. Η μάχη αυτή είναι εξαρχής χαμένη υπόθεση…

Τα περίφημα “σκοτεινά” φίλτρα του Snyder εδώ “σκοτώνουν” κάποιες από τις δυναμικές σκηνές καθώς, κυριολεκτικά, ΔΕΝ βλέπεις τι ΣΚΑΤΑ συμβαίνει στην οθόνη σου.

Με απογοήτευσε και η έλλειψη φαντασίας όσον αφορά τα Kills. Τα περισσότερα οφείλονται απλά σε Headshots.

Αλλά.

Για κάθε μάρκα που χάνεις ο σκηνοθέτης φροντίζει να σου χάρισει μια άλλη!

Ο σχεδιασμός των Ζόμπι είναι αρκετά κομπλέ. Ο Snyder χτίζει μια ” ιεραρχία” ανάμεσα στα ζόμπι του. Μια ιδέα παλαβη αλλά ταυτόχρονα και λογική. Στην τελική αν αναλογιστουμε ότι η μεταμόρφωση ενός ανθρώπου σε ζόμπι τον σπρώχνει σε μια “κτηνωδη” νοητική κατάσταση και συμπεριφορά ε τότε είναι φυσιολογικό αυτά τα “κτήνη” να ξεκινήσουν να λειτουργούν με την λογική και τους “κανόνες” μιας αγέλης.

Διόλου συμπτωματικά ένα παρόμοιο εξελικτικό σενάριο μας είχε παρουσιάσει και ο Romero στο LAND OF THE DEAD φιλμ του.

Αυτή τη φορά ορισμένα από τα ζόμπι, κάτω από την σαπίλα τους, κρύβουν μερικά μυστικά τα οποία (λογικά) θα μας τα αποκαλύψει κάποιο sequel ή prequel.

Υπάρχουν και κάποιες “όμορφες” αναφορές στο Horror σινεμά παλαιότερων δεκαετιών, όπως πχ μια “βασίλισσα“…

… η οποία μας ταξιδεύει σε εποχές THE NIGHT OF THE DEMONS.

Γενικότερα το φιλμ αυτό ποντάρει αρκετά στις αναφορές.

Σε μια ακόμη ταινία του ο Snyder στήνει μια βιντεοκλιπιστικη εισαγωγή που είναι όχι μονάχα γαματη αλλά σεταρει, απλά και αποτελεσματικά, τους “ήρωες” της ιστορία.

Η σκιαγραφηση των χαρακτήρων του ARMY OF THE DEAD είναι άκρως λειτουργική. Υπάρχει μια πλειάδα χαρακτήρων όμως όλοι τους αποκτούν κίνητρα και χαρακτηριστικά ώστε να ξεχωρίζουν μεταξύ τους και για να μην σου περνάνε απαρατήρητοι.

Ξεχωρίζει προφανώς ο Dave Bautista, όχι μόνο λόγω του θηριωδους παρουσιαστικου του αλλά επειδή (για ακόμη μια φορά) παραδίδει μια στιβαρη ερμηνεία που κρύβει μέσα της και ψήγματα δράματος. Ο Bautista το χει πάρει απόφαση να μην βολευτεί σε μια καριέρα τύπου “Dwayne Johnson“. Είναι αποφασισμένος να ρισκάρει και να πειραματιστει με ρόλους και παραγωγές. Θέλει να τεστάρει τον εαυτό του. Οι συνεργασίες του με σκηνοθέτες όπως είναι ο Dennis Villeneuve μέχρι στιγμής τον δικαιώνουν απόλυτα.

Το υπόλοιπο cast είναι απλά τίμιο θα έλεγα. Ξεχώρισα τον τυπα που παίζει τον Γερμανό διαρρήκτη που αντιλαμβάνεται το χρηματοκιβωτιο ενός Καζίνο σαν μια… συμφωνία του Ρίτσαρντ Βάγκνερ! Ο τύπος αυτός είναι nerd, είναι εκκεντρικός και αστείος όμως κρύβει μέσα του και πιο δυναμικά χαρίσματα! Στον αντίποδα έχουμε τον Hiroyuki Sanada να περιορίζεται, σε ακόμη μια ταινία του Hollywood, σε ρόλου κομπάρσου και ας είναι μακράν ο καλύτερος ηθοποιός του cast. Στην τελική ο μοναδικός χαρακτήρας που με απωθησε είναι η “πιλότος” της Tig Notaro η οποία έμοιαζε να βρίσκεται εκτός κλίματος. Βέβαια αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μπήκε στην ταινία κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή μιας και ο προκάτοχός της, Chris D’Elia, “σβήστηκε” αφού βρέθηκε μπλεγμένος σε υπόθεση σεξουαλικης παρενόχλησης. Καθώς τα γυρίσματα είχαν ολοκληρωθεί η Notaro γύρισε ολομόναχη τις σκηνές της μπροστά σε ένα Green screen και μπήκε “κοπιπαστε” στην ταινία, κάτι που είναι απόλυτα ευδιάκριτο στην οθόνη…

Μέσα από τους “ήρωες” και τις παρανοϊκές καταστάσεις που αντιμετωπίζουν ο Snyder πάει να περάσει σάτιρα και κοινωνικοπολιτικα μηνύματα. Μερικά λειτουργούν μια χαρά. Πχ σε μια φάση τα μίντια ανακοινώνουν ότι ο Πρόεδρος των Η. Π. Α. αποφάσισε να ρίξει πυρηνικά στο Las Vegas ανήμερα της 4ης Ιουλίου και δηλώνοντας ότι όλο αυτό θα είναι “Cool“! Είναι ακριβώς σαν κάτι που θα έκανε ο Ντόναλντ Τραμπ σε ένα παρόμοιο σενάριο…

Από την άλλη έχουνε μηνύματα γύρω από το μεταναστευτικο, το #metoo κίνημα και άλλα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία μας να εκφράζονται μέσα από σεναριακα κλισέ και κακό μελόδραμα.

Όμως το ARMY OF THE DEAD πρωτίστως είναι ένα Over The Top φιλμ τιγκαρισμενο με δράση και σφαγή και σε αυτά τα δύο κομμάτια ο Snyder τα πηγαίνει μια χαρά.

Άλλωστε μια ταινία στην οποία ο Dave Bautista πλακωνεται με ένα, τσαντισμένο, ζόμπι “Χαλκ” και το οποίο έχει ως “πετ” μια ζόμπι τίγρη ε που να πάρει η οργή δεν θα μπορούσε να μην είναι ψυχαγωγική!

Ίσως τελικά το Superhero απωθημένο του σκηνοθέτη να μην τον εγκατέλειψε εντελώς. Σε μερικά σημεία το ARMY OF THE DEAD φαντάζει σαν μια μεταφορά του DCeased comic, στο οποίο οι λατρεμένοι μας Σούπερ Ηρωες έχουν διαστρεβλωθει σε αποκρουστικα και αιμοβόρα ζόμπι!

Και όμως πάρα όλο το Action, την Splatteρια και την καφρίλα το ARMY OF THE DEAD κρύβει και αρκετή θνητότητα μέσα του. Σε σύγκριση με το, πιο διασκεδαστικο και καρικατουριστικο, DAWN OF THE DEAD εδώ εντοπίζεται ένας πιο γήινος “ρεαλισμός“.

Ο Zack Snyder μπορεί να έκοψε (?) επιτέλους τα δεσμά που τον κρατούσαν με την Warner Bros όμως παραμένει δέσμιος της οικογενειακής τραγωδίας που βίωσε πριν μερικά χρόνια.

Στο ARMY OF THE DEAD ανάμεσα στις καταστροφές, τα Kills, το Gore, την παράνοια και τις ορδές από “νεκρούς” ο Zack Snyder μάχεται με όλο του το είναι να κρατήσει “ζωντανό” τον δεσμό ανάμεσα σε έναν πατέρα και την κόρη του.

Το πατρικό δράμα που ξετυλίγεται σταδιακά εδώ δεν γίνεται να σε αφήσει ασυγκίνητο. Και οκ η αλήθεια είναι ότι σε “δαγκώνει” όχι τόσο λόγω της σκηνοθεσίας ή του σεναρίου αλλά κυρίως επειδή ενώ το βλέπεις να εκτυλίσσεται παράλληλα μέσα σου αναλογιζεσαι από το που πραγματικά πηγάζει αυτό.

Σε μια σκηνή του ARMY OF THE DEAD ένας από τους χαρακτήρες αναρωτιέται αν το Las Vegas είναι ένα “Καθαρτηριο” στο οποίο έχουν εγκλωβιστει, μια χρονική “λουπα” που τους καταδικάζει να κάνουν ξανά και ξανά και ξανά ακριβώς την ίδια ληστεία και κάθε φορά να αποτυγχάνουν.

“Ίσως σήμερα είναι η μέρα που τα καταφέρνουμε” μας δηλώνει στην συνέχεια…

Κάποτε ο Zack Snyder πονταρε στα ζόμπι ώστε να εκτινάξει την καριέρα του και τα κατάφερε. Σήμερα βάζει ακριβώς το ίδιο στοίχημα όχι μόνο για να κάνει μια επανεκκίνηση σαν σκηνοθέτης αλλά και για να βρει ξανά τα πατήματα του ως άνθρωπος. Ίσως σήμερα είναι η μέρα που θα τα καταφέρει…

Το ARMY OF THE DEAD είναι η προσπάθεια του Zack Snyder να επιτύχει την “κάθαρση” του. Χτίζει μια ταινία ώστε να διασκεδάσει με την όλη διαδικασία ενώ παράλληλα προσπαθεί να ξορκισει τους ” δαίμονες “του.

Ευτυχώς ως θεατές δεν είμαστε αναγκασμένοι να μοιραστούμε αυτό το βάρος. Για εμάς η βόλτα που μας κάνει ο σκηνοθέτης στο εφιαλτικό Las Vegas του λειτουργεί ακριβώς όπως θα λειτουργούσε η επίσκεψη μας σε ένα αληθινό καζίνο :

Μπορείς να διασκεδάσεις μια χαρά ακόμη και αν δεν κερδίσεις πολλά. Το ζήτημα είναι να μην τα χάσεις όλα και η ταινία αυτή φροντίζει να μείνουν μερικά “δολάρια” μέσα στις τσέπες σου.

Βαθμολογία : Ο κουλοχέρης του ARMY OF THE DEAD δεν έφερε το πολυπόθητο Τζακποτ αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μετανιώσεις για τα $ που έριξες μέσα σε αυτόν.