THE GREEN KNIGHT : Ένας επίδοξος Ιππότης αναζητά τον Θρύλο του.

by Αντρέι Κοτσεργκίν

Βασισμένο στο “Sir Gawain and the Green Knight”, ένα Επικό ποίημα του 14ου αιώνα το THE GREEN KNIGHT και ο σκηνοθέτης του, David Lowery, τολμούν να πάρουν αρκετές ελευθερίες και δεν φοβούνται να λοξοδρομησουν σε μονοπάτια σκοτεινά που παράλληλα είναι ποτισμένα με μαγεία, σουρεαλισμό, μέχρι και ψυχεδέλεια.

Τα επιβλητικά και επικίνδυνα αξιοθέατα που συναντάμε στην διάρκεια αυτής της αναζήτησης μας φανερώνουν τις επιρροές του σκηνοθέτη. Από το EXCALIBUR του John Boorman μέχρι το σινεμά των Werner Herzog, Pasolini και Bunuel… ενώ εδώ ο “Ιππότης” δεν δειλιάζει να εξερευνήσει ακόμη και την φιλοσοφία σκηνοθετών όπως είναι ο Alejandro Jodorowsky.

Μονό που σε αντίθεση με ταινίες σαν το El Topo εδώ ο δημιουργός παρουσιάζεται σαφώς πιο φειδωλός ως προς την χρήση βίας και αίματος. Επιλέγει έναν πιο συναισθηματικο, ρομαντικό και ευγενικό τρόπο εξερεύνησης και αντί για ένα ταξίδι ενηλικίωσης μας αφηγείται την προσπάθεια ενός άντρα να επιτύχει το στάτους του Ιππότη και να γράψει τα “λαμπρά και ηρωικά” κεφάλαια της ιστορίας του…

King : So before we make merry, you make for me a gift. You tell me a tale of yourself, so I might know thee.

Gawain : I have none to tell King.

Queen : Yet. You have none to tell yet.

Ο Gawain είναι ένας νεαρός άντρας που πνίγει την πικρία του στα καπηλεία, τις νύχτες, για το γεγονός ότι αν και ανιψιός του Βασιλιά δεν έχει κατόρθωσει ακόμη να χριστεί ιππότης.

Την νύχτα των Χριστουγέννων βρίσκει τον εαυτό του να τα πίνει στο πλευρό των θρύλων της Στρογγυλής Τραπέζης. Ξαφνικά οι μουσικές παγώνουν καθώς ένας απρόσκλητος ξένος κάνει την εμφάνιση του στην αίθουσα…

Ο “Πράσινος Ιππότης” τελικά σπάει πρώτος την σιωπή. Δηλώνει ότι ήρθε ώστε να “παίξει ένα παιχνίδι”. Προκαλεί τους Ιππότες να του δώσουν “ένα χτύπημα” και το οποίο θα τους το ανταποδώσει ακριβώς έναν χρόνο αργότερα. Κανείς όμως από τους “θρύλους” που βρίσκονται στην αίθουσα δεν ανταποκρίνεται στην πρόκληση του.

Ξαφνικά ο Gawain σηκώνεται και χωρίς ιδιαίτερο δισταγμό ρίχνει το χτύπημα του, όντας αποφασισμένος να δείξει την αξία του στον Βασιλιά. Ο Πράσινος Ιππότης αφού δέχεται στωικά το πιο δυνατό χτύπημα του αντιπάλου του στην συνέχεια μαζεύει (κυριολεκτικά) τα κομμάτια του και αποχωρεί.

Τώρα ο Gawain έχει έναν χρόνο ώστε να μαζέψει το κουράγιο του και να εκπληρώσει το δεύτερο σκέλος του “παιχνιδιού”. Και έντρομος θα διαπιστώσει ότι ένας χρόνος μπορεί να περάσει υπερβολικά γρήγορα…

Αν βλέποντας το τρέιλερ και το ποστερ του THE GREEN KNIGHT προσδοκουσες ότι θα απολαύσεις ένα Swords & Fantasy φιλμ γεμάτο μάχες, ηρωισμό και επικές περιπέτειες ή παίρνοντας ως έναυσμα την Α24 σφραγίδα που φέρει επάνω του αυτό το φιλμ ήλπιζες να βιωσεις μεσαιωνικό τρόμο τότε το THE GREEN KNIGHT δεν είναι ο εκλεκτός “ιππότης σου“.

Ναι εδώ συναντάμε μαγεία και περιπέτεια όμως ο Lowery (που υπογράφει και το σενάριο) δεν στα δείχνει μόνο και μόνο για να σε συναρπάσει και να σε ψυχαγωγησει. Το μεταφυσικό, Αρθουριανο, στοιχείο του φιλμ έχει σκοπό να ρίξει στην μέση του τραπεζιού μερικές άκρως θνητες αλληγορίες και συμβολισμούς. Ακόμη και ο “Μερλιν” αυτού του κόσμου δεν είναι ξεκάθαρο αν πρόκειται για μάγο ή απλά έναν σοφό θνητο. Όσον αφορά τον τρόμο εδώ κάνει σποραδικά την εμφάνιση του αλλά μέσα από ένα παραμυθένιο και ρομαντικό πρίσμα που θα έκανε τον Guillermo Del Toro εξαιρετικά υπερήφανο!

Ερμηνευτικά το φιλμ είναι στιβαρό. Οι Dev Patel, Alicia Vicander, Joel Edgerton και ο υπόλοιπος “θίασος” παραδίδουν “Σαιξπηρικες” ερμηνείες. Ο , έμπειρος, Ralph Ineson ακόμη και κρυμμένος κάτω από τα προσθετικά εφέ και το μακιγιάζ μπορεί μονάχα με ένα βλέμμα του να σου πει πολλά.

Γενικότερα το THE GREEN KNIGHT διακρίνεται από μια θεατρική αισθητική, κάτι στο οποίο τσονταρει τα μέγιστα η χρήση της Αρχαϊκής Αγγλικής γλώσσας. Ομολογώ ότι στο παρελθόν σε ορισμένες ταινίες, όπως πχ η πρόσφατη μεταφορά του Macbeth στο πανί, βρήκα αυτή την τακτική αρκετά κουραστική και αταίριαστη με τα κινηματογραφικα μου γούστα. Αλλά εδώ ο σκηνοθέτης παντρεύει αυτό το ύφος με το (κυρίως) Ευρωπαϊκό σινεμά των 60s και 70s που τον γαλουχησε και το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι σαγηνευτικό και καθηλωτικο.

Οπτικά το THE GREEN KNIGHT είναι ένα από τα πιο όμορφα φιλμ που έχω δει εδώ και χρόνια. Το scouting location είναι υποδειγματικο. Επιτέλους μετά από πολύ καιρό και άφθονη κατάχρηση του CGI βλέπουμε ένα μεσαίωνα φτιαγμένο από αληθινά τοπία, σκηνικά και κάστρα! Προφανώς γίνεται και μια χρήση του CGI ώστε αυτό το σύμπαν να πλαισιωθεί με μεταφυσικούς ιππότες, γίγαντες και με μια αλεπού αλλά όλα αυτά αποδίδονται με καλαίσθητο τρόπο και λειτουργούν ως οι απαραίτητες και κομψές πινελιές οι οποίες συμπληρώνουν τον παραμυθένιο και μεσαιωνικο πίνακα του Lowery.

Μιλώντας περί “πινάκων” αξίζει να πιούμε μερικές κούπες κρασί προς τιμήν του Andrew Droz Palermo για την ασύλληπτα όμορφη φωτογραφία του. Δεν μου αρέσει να το παίζω μάντης αλλά αν ο τύπος στο, άμεσο, μέλλον χριστεί ως ” διάδοχος” του Roger Deakins ειλικρινά δεν θα εκπλαγώ.

Άρτια δουλειά έχει γίνει στην χρωματική παλέτα, στα κοστούμια και η μουσική αναδεικνύει την αίσθηση ότι μπροστά στα μάτια σου ένα ποίημα αποκτά εικόνα και ζωή. Ακόμη και η αφήγηση, που χωρίζεται σε κεφάλαια, λειτουργεί με τρόπο παρόμοιο με εκείνων των ποιητικών μέτρων.

Όπως ένα ποίημα έτσι και το φιλμ του David Lowery απαιτεί από τον θεατή να του αφιερώσει χρόνο και να του επιτρέψει να κυλήσει με τους ρυθμούς του. Αν είσαι από εκείνους που χρησιμοποιούν τον (εκνευριστικό και αδόκιμο “όρο “…) ” αργή ταινία” (διάολε ζούμε σε μια εποχή όπου το Netflix έχει θεσπίσει “βραδειας καυσεως” κατηγορία για ταινίες επειδή μάθαμε να καταναλώνουμε την κινηματογραφικη τέχνη λες και είναι fast food, σφηνάκι ή story του Instagram…) τότε ειλικρινά δεν έχεις θέση σε αυτή την Στρογγυλή Τράπεζα.

Το THE GREEN KNIGHT, ακριβώς όπως και ο ανορθόδοξος ήρωας του, είναι ένας Ιππότης αποφασισμένος να αποδείξει την αξία του και να γράψει τον δικό του θρύλο και για να το επιτύχει αυτό δεν θα διστάσει να κινηθεί ακόμη και σε πολύ δύσβατα μονοπάτια.

Στο φινάλε και οι δύο τους προβαίνουν σε μια αναζήτηση όχι τόσο του μεγαλείου αλλά κάτι ανώτερου…

“Why Greatness? Why is Goodness not Enough?“

~The Green Knight

Βαθμολογία : Η ποιητική ομορφιά και η μαγεία αυτού του Ιππότη άφησαν στήλη άλατος μέχρι και τον Μερλιν!