The Street Fighter (1974): O Sonny Chiba θα σου πετάξει τα μάτια έξω. Και θα το κάνει χαμογελαστός…

by Αντρέι Κοτσεργκιν

Στα 60s σκηνοθέτες όπως ο Sergio Leone, μέσα από τα σπαγγέτι γουέστερν, έθεσαν αρκετά “χαμηλά” τον πήχη σχετικά με την “ηθική” και τους “κώδικες τιμής” που διέκριναν τους πιστολέρο αντιήρωες τους.

Πχ στο The Good, The Bad and The Ugly ως “καλός” της ιστορίας κρίνεται ο άντρας δίχως όνομα του Clint Eastwood μόνο και μόνο επειδή ήταν λιγότερο κάθαρμα από τους δύο ασπονδους συνεργάτες του και σε κάνα δυο σκηνές μας έδωσε την εικόνα ενός τυχοδιωκτη που διατηρεί μερικά ψήγματα ανθρωπιάς μέσα του…

Οι Αμερικανοί πατώντας επάνω σε αυτές τις διδαχές στα 70s μας σύστησαν στους δικούς τους αμφιλεγόμενους αντιήρωες. Είτε αυτοί ήταν βιτζιλαντηδες, όπως ο Paul Kersey στο DEATH WISH ή μπάτσοι προορισμένοι να κάνουν “όλες τις βρώμικες δουλειές“, σαν τον επιθεωρητή Harry Callahan…

Θα έπρεπε να είναι αναμενόμενο ότι θα ήταν οι Ιάπωνες εκείνοι που θα “έθαβαν” ακόμη περισσότερο μέσα στην “βρώμα” τους macho αντιήρωες των ταινιών που αγαπήσαμε!

Το κεντρικό πρόσωπο του THE STREET FIGHTER, aka Za Sutorīto Faitā, o Takuma Tsuguri aka “Terry“, εξαρχής κάνει ότι περνάει από τις γροθιές του ώστε να φαντάζει στα μάτια του θεατή μια εξαιρετικά αμφιλεγόμενη και προβληματική προσωπικότητα.

Διάολε πριν συμπληρωθεί καν ένα εικοσάλεπτο προβολής τον βλέπουμε να πουλάει μια γυναίκα στην Γιακουζα ως πορνη, μόνο και μόνο επειδή εκείνη δεν είχε να του πληρώσει τα λεφτά που του χρωσταγε ύστερα από μια δουλειά που έκανε για λογαριασμό της!

Λίγες στιγμές πιο πριν είδαμε τον Terry να έχει ανάμειξη στον θάνατο του αδελφού της…

Και ναι αυτός ο τύπος είναι ο ήρωας της ταινίας!

Ο Terry είναι ένας σύγχρονος “Ρονιν“, ένας μαχητής / μισθοφόρος που θα αναλάβει ακόμη και την πιο “βρώμικη” δουλειά, αρκεί να πληρωθεί αυτά που ζητάει και ο εκάστοτε εργοδότης του να τηρεί τις μεταξύ τους συμφωνίες.

Γενικότερα ο άντρας αυτός πάρα τον παλιοχαρακτηρα του υπακούει σε κάποιους “κώδικες τιμής και αφοσίωσης” που έχει θεσπίσει για την ύπαρξη του. Μια μέρα η Γιακουζα θα αμφισβητήσει το “συμβόλαιο” της με τον Terry και αναπόφευκτα θα τον βρει απέναντι της.

Ανάμεσα στις δύο αντιμαχομενες παρατάξεις βρίσκεται μπλεγμένη η νεαρή και όμορφη κόρη ενός επιχειρηματία και η οποία μόλις κληρονόμησε μια αμύθητη περιουσία…

Οι Ιάπωνες ποτέ τους δεν αντιμετώπιζαν με δισταγμό την κινηματογραφικη τέχνη και κάπως έτσι το STREET FIGHTER βγαίνοντας στις Αμερικανικές αίθουσες, το 1974, έγινε η πρώτη ταινία στην ιστορία που θα καπαρωνε ένα X~Rating αποκλειστικά για “απεικόνιση ακραίας βίας”.

Η εταιρεία παραγωγής Toei διακρίνοντας την μεγάλη επιτυχία που σημειωναν ταινίες όπως τα KICKBOXER και ENTER THE DRAGON στο Box Office αποφάσισε να ριχτεί και αυτή στην μάχη της φήμης και του κέρδους. Σε αντίθεση με το σινεμά δράσης και πολεμικών τεχνών του Χονγκ Κονγκ εδώ οι Ιάπωνες δεν τραβάνε το παραμικρό ζόρι να ενσωματώσουν στοιχεία και αισθητική παρμένα από το Αμερικανικό Exploitation σινεμά της εποχής μέσα στην δική τους κινηματογραφικη αρένα.

Και η αλήθεια είναι ότι τόσο ο σκηνοθέτης Shigehiro Ozawa όσο και ο εμβληματικός πρωταγωνιστής του, Sonny Chiba , μόνο “τσιγκουνηδες” δεν υπήρξαν όσον αφορά τις Ultraviolent σκηνές ξύλου, Action και φονικού που κατακλύζουν το THE STREET FIGHTER.

Το φιλμ αυτό περιλαμβάνει από σκηνή όπου ο αντιηρωας σπάει ολόκληρη την οδοντοστοιχια ενός τύπου μέχρι και ευνουχισμό με γυμνά χέρια!

Α και φυσικά έχουμε και αυτό το υπέροχο X~Ray χτύπημα του Terry…

… μια σπουδαία καινοτομία του σκηνοθέτη που αργότερα την ξεπατικωσε ο Jet Li αλλά και το MORTAL KOMBAT video game, που σήμερα έχει καταστήσει τα X~Ray moves ως ένα από τα πιο γαματα trademarks του!

Στο THE STREET FIGHTER ο Sonny Chiba επίσης αφαιρεί τις φωνητικές χορδές ενός Καθαρματος, τα βάζει με την Γιακουζα που απαρτίζεται από έναν τυφλό “ξάδελφο” του Zatoichi αλλά και έναν θηριώδη και φαλακρό Strongman, που μοιάζει λες και το έσκασε από τσίρκο αλλά όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες ιστορίες πρώτα θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον ίδιο του τον εαυτό…

Ο Terry κουβαλάει μέσα του ένα τραγικό και επίπονο παρελθόν. Το παρελθόν αυτό τον στοιχειώνει όμως ταυτόχρονα τον γεμίζει με πείσμα και δύναμη. Όταν ήταν μικρός είδε τον Κινέζο πατέρα του να οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα. Τα τελευταία του λόγια προετρεπαν τον Terry να γυμνάζει συνεχώς το κορμί και το μυαλό του και να αναπτύξει την ιδιαίτερη μίξη Κινεζικών και Γιαπωνέζικων πολεμικών τεχνών που του δίδαξε ώστε να γίνει “ο πιο δυνατός από όλους”. Διότι σε αυτόν τον κόσμο μονάχα οι αμείλικτοι και οι δυνατοί επιβιώνουν…

Σε μια σκηνή όπου ο Terry μάχεται έναν δάσκαλο καράτε, και καταλήγει να τις τρώει, τον βλέπουμε πεσμένο στο πάτωμα να έχει ένα flashback με τις τελευταίες στιγμές που μοιράστηκε με τον γέρο του. Η ερμηνεία του πιτσιρικά που παίζει αυτή την εκδοχή του Terry είναι τόσο μελοδραματικη και Campy που άνετα φαντάζομαι τον Menahen Golan, της CANNON GROUP, να στέλνει ως τιμητικό δώρο μια φιάλη ακριβού μπερμπον στα στελέχη της Toei Company!

Στην συνέχεια ο Terry παρακινουμενος από τις αναμνήσεις του κάνει ένα υπέρτατο “Heroic Comeback” Και ρίχνεται ξανά στην μάχη!

Το THE STREET FIGHTER σε χτυπάει ανελέητα με Campιλα και Exploitation όμως στο ενδιάμεσο βγάζει και μια εσάνς θεατρικότητας και τραγωδίας. Επίσης μας έδωσε έναν από τους πιο θρυλικούς martial artists πρωταγωνιστές όλων των εποχών…

Ο Sonny Chiba μονοπωλεί την οθόνη. O Terry είναι ακριβώς το είδος του άντρα που αφού σου σπάσει μια φορά το χέρι στην συνέχεια θα ξεκινήσει να το διαλύει με χειρουργική ακρίβεια μόνο και μόνο ώστε να είναι σίγουρος ότι δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να το χρησιμοποιήσεις ξανά.

Και όλο αυτό θα το κάνει έχοντας ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του ένα αρκετά χαρακτηριστικό χαμόγελο!

Ο Chiba εδώ είτε τον βλέπεις να γυμνάζεται και στην συνέχεια να σαπίζει στο ξύλο πέντε λεχριτες που έκαναν το μοιραίο λάθος να εισβάλλουν σπίτι του είτε απλά χαλαρώνει τρώγοντας ένα μήλο ξεχειλίζει από machismo…

Οι εκφράσεις του προσώπου του και οι “Κουνγκ φου” κινήσεις του σχεδόν σε παραπέμπουν σε Slapstick κωμωδία. Και πάλι βλέποντας τον σε δράση είσαι σίγουρος ότι είναι ένας τύπος που σε καμία περίπτωση δεν θα τον ήθελες απέναντι σου και τσαντισμένο…

Τα κίνητρα του είναι ασαφή και αμφιλεγόμενα. Ώρες, ώρες συμπεριφερεται σαν άτομο που πάσχει από διπολική διαταραχή. Την μια στιγμή ρίχνει στην πορνεια μια γυναίκα και την αμέσως επόμενη μάχεται με όλο του το είναι ώστε να σώσει μια άλλη γυναίκα από μια παρόμοια κατάσταση. Εξίσου διπολική είναι και η συμπεριφορά του απέναντι στον φίλο και συνεργάτη του.

Ο Rakuda (ή Ratnose στην Αμερικανική κόπια) αποτελεί το δεξί χέρι του Terry. Πέρα από συνεργάτης στις βρωμοδουλειες του φαίνεται να έχει αναπτύξει μια σχεδόν “συζυγική” σχέση μαζί του, καθώς τον βλέπουμε μέχρι και κοτόπουλο να του ψήνει. Παρά όλη την αφοσίωση και την περιποίηση ο Terry σε πολλές περιπτώσεις τον αντιμετωπίζει με απαξίωση και ειρωνεία. Όμως στο φινάλε ο Rakuda προβαίνει σε μια πράξη αυτοθυσίας ώστε να σώσει τον φίλο του και η απώλεια του κάνει τον Terry από “Κτήνος” να φαντάζει λες και είναι κάνας τραγικός ήρωας του Ίψεν.

Ο Goichi “Gerald” Yamada παραδίδει μια φουλ εκκεντρική και Γιαπωνέζικη ερμηνεία και προσφέρει στην ιστορία αρκετές comic relief πινελιές.

Σκηνοθετικά ο Shigehiro Ozawa δεν μετράει τις μπουνιές του. Οι σκηνές ξύλου είναι Ultra Gory ενώ φροντίζει να κάνει αρκετά κοντινά πλάνα στον τόσο μοναδικό πρωταγωνιστή του και το σχεδόν διαβολικό χαμόγελο του. Υπάρχει άφθονο μαύρο χιούμορ (που δεν χρειάζεται να σαι Γιαπωνέζος για να το εκτιμήσεις) και γενικότερα το πάντρεμα ανάμεσα στο camp, το Exploitation και την ωμή βία είναι άρτιο.

Προφανώς οι, άφθονες, “εκρήξεις” αίματος και ο μισογυνισμος που διακρίνει την πλειοψηφία των χαρακτήρων σήμερα καθιστά το THE STREET FIGHTER ένα ρινγκ που δεν είναι για όλους. Αν είσαι πολιτικά ευαίσθητος θεατής πιθανότατα ύστερα από μερικά λεπτά προβολής θα αναγκαστείς να τρέχεις για” ακτινογραφιες“…

Αν όμως γουστάρεις Over The Top ξυλίκι και ερμηνείες και γαματες τελικές μονομαχίες που εκτυλίσσονται υπό βροχή, επάνω σε πλοία και περιλαμβάνουν ξεριζωμενα λαρύγγια αλλά κανένα ηθικό δίδαγμα ε τότε το φιλμ των Ozawa και Chiba θα χτυπήσει κατευθείαν την καρδιά σου και πιθανότατα θα το κάνει και σε X~Ray πλάνο!

Σίγουρα στους θιασώτες της ταινίας ανήκει ο Quentin Tarantino καθώς την έχει κατατάξει στην λίστα με τις αγαπημένες Grindhouse προβολές του και κατά καιρούς έχει “ξεπατικωσει” πραγματάκια από αυτή.

Στους ορκισμενους οπαδούς του THE STREET FIGHTER ανήκουν και οι δημιουργοί του THE DARKNESS video game καθώς στην διάρκεια του παιχνιδιού πετυχαίνεις αρκετές τηλεοράσεις και μέσω αυτών μπορείς να δεις ολόκληρο το φιλμ!

Το THE STREET FIGHTER πάρα το πετσόκομμα που δέχτηκε στην Αμερικανική κόπια του όχι μόνο έκανε “Heroic Comeback” ανάλογο του αντιηρωα του αλλά σημείωσε και μια σχετική εμπορική επιτυχία. Αργότερα μέσω του VHS κέρδισε τον τιμητικό τίτλο του Cult φιλμ και μας παρέδωσε δύο sequels αλλά και ένα spinoff με τίτλο SISTER STREET FIGHTER! Μάλιστα οι δύο πρώτες ταινίες γυρίστηκαν Back to Back σε φάση JAMES BOND, εποχής Sir Sean Connery!

Αλλά αυτά τα κεφάλαια του Terry και της αμφιλεγόμενης, macho και Ultraviolent κληρονομιάς του θα τα μελετήσουμε κάποια άλλη φορά.

Όσον αφορά το αυθεντικό THE STREET FIGHTER εδώ έχουμε την επιθυμία ενός σκηνοθέτη και του πρωταγωνιστή του να δώσουν στο κοινό τους μια ταινία που θα τους μεταδώσει την αίσθηση του “πόνου” μέσα από την οθόνη να μετουσιωνεται σε πράξη.

Στο THE STREET FIGHTER το “ΚΡΑΚ” που ακούγεται καθώς ο Sonny Chiba σακατευει για πάντα κάποιον ανόητο (υπό της funky μουσικές του Toshiaki Tsushima) που είχε την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσε να τον νικήσει είναι ένας ήχος που θα τον κουβαλάς μαζί σου για πάντα.

Και φυσικά αμέσως μετά εμφανίζεται και εκείνο το χαμόγελο, σε φάση “κοιτάξτε μαλακες τι κάνω για να σας χαρίσω ψυχαγωγία!”.

Ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα το THE STREET FIGHTER σήμερα λειτουργεί ως η ακλόνητη και αμείλικτη απόδειξη του πόσο αδαμαστη και επιβλητική παρουσία υπήρξε ο Τιτανας Sonny Chiba…