RESIDENT EVIL #7 ‘ BIOHAZARD ‘ : Ο Τρόμος επιστρέφει σε πρώτο πρόσωπο.

by Αντρέι Κοτσεργκίν

Στα μέσα των 00s το RESIDENT EVIL franchise φαινόταν να οδηγείται επιτέλους σε ένα τέλμα.

Το RESIDENT EVIL #5 απέτυχε παταγωδώς να εξελίξει περαιτέρω τις πολύτιμες και καινοτόμες διδαχές του προκατόχου του. Ναι το RESIDENT EVIL #4 μπορεί να οδήγησε την σειρά βιντεοπαιχνιδιών σε σαφώς πιο Action μονοπάτια όμως ποτέ του δεν ξέχασε το Horror κομμάτι που εξαρχής κατέστησε το συγκεκριμένο franchise τόσο συναρπαστικό και γοητευτικό.

Το RESIDENT EVIL #5 επέλεξε να αντιμετωπίσει τόσο την ιστορία όσο και τους χαρακτήρες του λες και άνηκαν σε κάνα ξέφρενο και υπέρμετρα γραφικό μπλοκμπάστερ του σκηνοθέτη Michael Bay…

To έκτο κεφάλαιο πάλι όχι μόνο ΔΕΝ διόρθωσε αυτό το λάθος αλλά αντίθετα το επέκτεινε σε δυσθεώρητα και ακόμη πιο αβάσταχτα επίπεδα.

Προσωπικά σήμερα το μόνο που θυμάμαι από το RESIDENT EVIL #6 είναι το παντελώς ηλίθιο εξώφυλλο του παιχνιδιού και το πως αυτό αποτέλεσε αντικείμενο έντονου χλευασμού από τους gamers…

Είναι επίσης το μοναδικό παιχνίδι της κανονικής σειράς που ΔΕΝ μπόρεσα ποτέ μου να το ολοκληρώσω. Όχι επειδή ήταν δύσκολο αλλά απλά επειδή δεν μου δημιούργησε την διάθεση ώστε να το κάνω.

Για κάτι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ spin-off games / αρπαχτές ΔΕΝ τολμώ να γράψω καν.

Η οργή και η αγανάκτηση που ένιωσα παίζοντας παιχνίδια τύπου UMBRELLA CORPS ακόμη με στοιχειώνουν…

H χλιαρή αποδοχή αλλά και οι πωλήσεις που δεν ξεπέρασαν το αναμενόμενο ποσό κατέστησαν ξεκάθαρη την ανάγκη στο να γίνουν ριζικές αλλαγές ως προς το ύφος και την κατεύθυνση του franchise.

Και κάπως έτσι το 2017 η CAPCOM δημιουργεί και κυκλοφορεί το RESIDENT EVIL #7 : BIOHAZARD…

Κρίνοντας με βάση τον υπότιτλο, που μας παραπέμπει στην Γιαπωνέζικη ονομασία του βιντεοπαιχνιδιού , μας ήταν εξαρχής ξεκάθαρο ότι η εταιρεία επιτέλους θα ξανάφερε τον παράγοντα του τρόμου και της επιβίωσης στο προσκήνιο.

Αλλά το έβδομο αυτό κεφάλαιο δεν θα λειτουργούσε απλά σαν μια επιστροφή στις Survival / Horror ρίζες αλλά και ως μια τολμηρή και ριζική αναθεώρηση τους !

Στο RESIDENT EVIL #7 καλείσαι ως παίκτης να επιβιώσεις για πρώτη φορά σε κάμερα πρώτου προσώπου ενώ και η κεντρική ιστορία επιτέλους έχει τα κότσια να απομακρυνθεί από τους ίδιους και ίδιους χαρακτήρες και την κλασσική πλέον μυθολογία που στήθηκε γύρω από την ομάδα των S.T.A.R.S. και την εγκληματικά άπληστη και ανεύθυνη εταιρεία UMBRELLA.

Εδώ αναλαμβάνεις τον ρόλο ενός, φαινομενικά , απλού τύπου που μια μέρα λαμβάνει ένα μήνυμα από την γυναίκα που αγαπά και η οποία ήταν εξαφανισμένη επί τρία ολόκληρα χρόνια !

Αναζητώντας την θα βρεθείς στους βάλτους της Λουϊζιάνα και μέσα σε ένα ερειπωμένο σπίτι που με το που το βλέπεις είναι ξεκάθαρο ότι ανήκει σε ψυχασθενή Serial Killer.

Μπαίνοντας στο σπίτι πολύ γρήγορα συνειδητοποιείς ότι η αγαπημένη ταινία των συντελεστών αυτού του game είναι το THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE του σκηνοθέτη Tobe Hooper…

‘You’re going to wish you’d never been born…’

Στο RESIDENT EVIL #7 καλείσαι να αντικρίσεις την απόλυτη σήψη και φρίκη που κυκλώνει την φαμίλια των Bakers. Η οικογένεια αυτή δίνει στον όρο ‘ λευκό σκουπίδι‘ μια εντελώς νέα και ολότελα τρομαχτική διάσταση. Οι Bakers είναι σαδιστές και φονιάδες που άνετα θα τους έβγαζαν το καπέλο οι αντίστοιχες ανώμαλες βλαχο-οικογένειες από τα αγαπημένα μας Horror / Slasher φιλμς των 70s και 80s !

Ο μπαμπάς Jack, η μαμά Marguerite και ο γιος Lucas θα εξελιχθούν στους χειρότερους εφιάλτες σου. Οι μπάσταρδοι αυτοί θα σου κάνουν την ζωή ΚΟΛΑΣΗ και θα σε καταδιώκουν σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού και μάλιστα μέσα σε ένα σκηνικό απόλυτης φρίκης και αηδίας μιας και το χαμόσπιτο τους μοιάζει να είναι βγαλμένο μέσα από την πιο αποτρόπαια διαστρέβλωση του επαρχιώτικου τρόπου ζωής.

Το σπιτικό των Bakers συνεχώς ζέχνει από κλειστοφοβία, απομόνωση, θάνατο, κάθε είδους σήψη αλλά και από ένοχα μυστικά…

Καθώς κάνεις την πρώτη σου γνωριμία μαζί τους, επάνω στο οικογενειακό τραπέζι, δεν γίνεται παρά να μην τους σιχαθείς και να μην τρομοκρατηθείς από την παρουσία και τους τρόπους τους.

Και οι τρεις τους, ο καθένας με τον σαδιστικό του τρόπο, θα σε προκαλέσουν έντονα τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Ειδικά ο μπαμπάς Jack φαντάζει ως ένας Ultimate Μπάσταρδος καθώς όταν τον βλέπεις να σε καταδιώκει οπλισμένος με αλυσοπρίονα και τσεκούρια σχεδόν σε κάνει να παρακαλάς να είχες απέναντι σου τον διαβόητο Leatherface , μιας και τουλάχιστον εκείνος σου άφηνε μια μικρή ελπίδα ότι μπορεί και να ήταν ένας ευάλωτος θνητός…

Οι αναμετρήσεις με τον γερο Jack αποτέλεσαν από τις πιο έντονες gaming εμπειρίες της ζωής μου. Οι μονομαχίες με τα αλυσοπρίονα αλλά και το κρυφτούλι που καλείσαι να παίξεις μαζί του θα εκτινάξουν την αδρεναλίνη σου στα ύψη. Το γεγονός ότι τόσο ο μπαμπάς όσο και η μαμά φαντάζουν αθάνατοι μπροστά στις επιθέσεις μας αυξάνει κατακόρυφα τον παράγοντα της αγωνίας.

Ακόμη και όταν δεν έχεις μπροστά σου κάποιο μέλος της φαμίλιας η παρουσίας τους είναι διάχυτη σε κάθε γωνιά του σπιτικού τους. Τα λαϊκά μαστοριά της CAPCOM δεν έκαναν σπουδαία δουλειά μονάχα στην αποτύπωση των Villains αλλά και στην A.I. τους. Εδώ ο Jack Baker ώρες, ώρες φαντάζει σαν ένας ασταμάτητος και αμείλικτος Εξολοθρευτής που διακρίνεται από μαζοχιστικές τάσεις. Ο τυπάς θα σε τσεκουρώσει και μετά θα σε ‘ ράψει‘ μόνο και μόνο για να σου γαμήσει παντελώς τα νεύρα. Η φυγή και το κρυφτό πολλές φορές φαντάζουν ως οι μοναδικές λύσεις όσον αφορά την επιβίωση σου όμως και πάλι ποτέ σου δεν θα νιώσεις απόλυτα ασφαλής.

Στην τελική ο Jack δεν τραβά το παραμικρό ζόρι στο να σπάσει τους τοίχους του σπιτιού του ώστε να σε πιάσει μια ώρα αρχύτερα…

Εξίσου αμείλικτη και ενοχλητική φαντάζει και η μαμά Marguerite. Η μέγαιρα αυτή με τις άναρθρες κραυγές της δεν θα σου επιτρέψει να ησυχάσεις ούτε για μερικά πολύτιμα λεπτά.

Όμως το χειρότερο κουμάσι της φαμίλιας είναι τελικά ο γιος Lucas. Ο φέρελπις αυτός Serial Killer έχει ξεκάθαρα για αγαπημένη του ταινία το SAW μιας και αρέσκεται στο να στήνει περίτεχνες και σαδιστικές παγίδες που σχεδόν εγγυώνται ότι τα υποψήφια θύματα του θα γνωρίσουν τους πιο σκληρούς και επίπονους θανάτους…

Οι παγίδες αυτές εμπλουτίζουν το gameplay και λειτουργούν ως πολύτιμη ανάσα φρεσκάδας.

To μοχθηρό αυτό Κάθαρμα είναι ίσως και ο απόλυτος Μπάσταρδος της όλης υπόθεσης. Αντίθετα με τον Lucas οι υπόλοιποι Bakers κουβαλούν επάνω τους μια ‘κατάρα‘ που δικαιολογεί τις αποτρόπαιες πράξεις και τα φονικά τους. Όμως αυτός ο τύπος ότι κάνει το κάνει καθαρά από άποψη…

Το μοναδικό μέλος της φαμίλιας που φαντάζει ‘ αθώο‘ και ‘ ακίνδυνο‘ είναι μια παράλυτη γιαγιά για την οποία ποτέ σου δεν θα είσαι απόλυτα σίγουρος αν έχει την παραμικρή συναίσθηση όλων όσων συμβαίνουν μέσα στο σπίτι της ή έστω αν αναπνέει !

Φυσικά αν έχεις παρακολουθήσει το αυθεντικό THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE το ξέρεις εξαρχής ότι η κωλόγρια είναι πολλά περισσότερα από όσα αρχικά μας δείχνει…

To παιχνίδι αρχικά δεν σου δίνει και πολλά εφόδια ώστε να έχεις μια ελπίδα απέναντι στους Bakers…

Ένα τσεκούρι, ένα περίστροφο με λιγοστές σφαίρες και το κλασσικό σου μαχαίρι. Τα εργαλεία αυτά υπάρχουν εκεί μόνο και μόνο ώστε να σου δώσουν μια ευκαιρία διαφυγής και σωτηρίας και πραγματικά θα πρέπει να τα επιστρατεύσεις με απόλυτη σύνεση και ακρίβεια. Παράλληλα εδώ έχουμε ίσως και τα πιο ευρηματικά και απαιτητικά Boss Fights ολόκληρης της σειράς ! Το περιβάλλον γύρω σου και το timing παίζουν καθοριστικό ρόλο σε αυτές τις αναμετρήσεις.

Σε άλλες εκφάνσεις του gameplay το RESIDENT EVIL #7 σε αναγκάζει να εξερευνήσεις σκηνικά απόλυτης φρίκης και μακαβριότητας. Το Gore και Slasher στοιχείο είναι ευδιάκριτο σχεδόν παντού ενώ η ατμόσφαιρα κατακλύζεται και από μια Haunted House αισθητική. Οι κινηματογραφικές επιρροές των συντελεστών είναι ολοφάνερες και αποδίδονται εξαιρετικά επάνω στο παιχνίδι. THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE, SAW, THE BLAIR WITCH PROJECT , SE7EN, THE SHINING, WINTER’S BONE, RINGU και φυσικά ο γαμημένος και ανυπέρβλητος Εξορκιστής του William Friedkin , όλα τους δηλώνουν ένα βροντερό παρών εδώ μέσα…

To παιχνίδι αυτό επίσης φροντίζει μαεστρικά να χτίσει έναν σαδομαζοχιστικό δεσμό ανάμεσα στον ήρωα μας και την γυναίκα που αναζητά. Από την μια επιθυμείς να την βρεις και να την λυτρώσεις από το μαρτύριο στο οποίο την επιβάλλουν για τρία ολόκληρα χρόνια οι ανώμαλοι οι Bakers όμως από την άλλη όταν αντιλαμβάνεσαι τι επιπτώσεις είχε όλο αυτό επάνω της θα αναγκαστείς να σφαχτείς μαζί της καταφεύγοντας στους πιο πρωτόγονους τρόπους. Κάθε χτύπημα, πυροβολισμός ή τσεκουριά που θα ρίχνεις απέναντι στην αγαπημένη σου Mia θα σε γεμίζει με ενοχή αλλά ταυτόχρονα και με μια σαδιστική ικανοποίηση…

Φυσικά Video Game που περιλαμβάνει μοχθηρους απέθαντους και αλυσοπριονα δεν θα μπορούσε να μην έχει επιρροές και από τα EVIL DEAD φιλμς των Sam Raimi και Bruce Campbell.

H αλλαγή στην οπτική της κάμερας σε αναγκάζει να δεις και να βιώσεις την φρίκη και τους τρόμους του RE με εντελώς διαφορετικό μάτι.

Σε επίπεδο σχεδιασμού το RE #7 ακολουθεί πολλά από τα στανταράκια της σειράς. Μπορεί εδώ να μην βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε κάποια ερημική και δαιδαλώδη έπαυλη όμως σε αρκετές περιπτώσεις θα νιώσεις πραγματικά να χάνεσαι στο αγροτόσπιτο των Bakers. Διάφοροι γρίφοι κάνουν ξανά την εμφάνιση τους όμως αυτή τη φορά δεν δικαιολογούν την παρουσία τους μιας και δεν μπορείς να κατανοήσεις γιατί εξαρχής να υπάρχουν μέσα σε ένα τόσο απλοϊκό σκηνικό.

Εξίσου γνώριμο, για τους παλιούς και μερακλήδες οπαδούς του RE, θα είναι και το Inventory του παιχνιδιού. Ο αποθηκευτικός σου χώρος είναι εξαιρετικά περιορισμένος γεγονός που θα σε αναγκάσει να εξελιχθείς σε έμπειρο ‘αποθηκάριο‘ μιας και θα κληθείς να επιλέγεις προσεχτικά κάθε φορά το τι ακριβώς κουβαλάς επάνω σου. Για να κάνεις Save θα πρέπει να αναζητήσεις κάτι κασετόφωνα τα οποία δεν κάνουν και πολύ συχνά την εμφάνιση τους κάτι που σε σπρώχνει στο να απομνημονεύσεις καλά τις τοποθεσίες του χάρτη. Γενικά αν φτουράς από χάρτες και έχεις καλή αίσθηση του προσανατολισμού η επιβίωση σου θα εξελιχθεί σε μια σαφώς πιο εφικτή υπόθεση !

Τα γραφικά βρίσκονται σε κορυφαίο επίπεδο. Ο σχεδιασμός των Levels και των χαρακτήρων είναι άψογος. Ειδικά η έμφαση που έχει δοθεί στις λεπτομέρειες είναι συγκλονιστική. Όταν για παράδειγμα ρίχνεις ένα Headshot σε έναν εκ των Bakers ή σε κάποιο άλλο τέρας πραγματικά μπορείς να δεις το κεφάλι να πληγώνεται ή να διαμελίζεται. Η εικόνα αυτή σου χαρίζει μια απόλυτη ικανοποίηση !

Τα Jump Scares και το Gore αποτελούν το αλατοπίπερο του παιχνιδιού. Ναι κάνουν συχνά την εμφάνιση τους και ορισμένα φαντάζουν κλισέ όμως σχεδόν όλα τους είναι άκρως αποτελεσματικά ως προς την πρόκληση φόβου απέναντι στον παίκτη και ποτέ τους δεν σε κουράζουν.

Οι συναντήσεις σου με τους Bakers αλλά και τα υπόλοιπα πλάσματα του παιχνιδιού πραγματικά θα τεστάρουν τόσο τις ικανότητες όσο και τις αντοχές σου. Εδώ κάθε σφαίρα πραγματικά μετράει και πρέπει να βρει στόχο.

Αν δεν εξελιχθείς γρήγορα σε εξπέρ των Headshots , του Stealth και των αποφυγών το RE #7 θα σε τιμωρήσει με τους πιο επίπονους και φρικιαστικούς τρόπους…

Σεναριακά το RE #7 πάσχει.

Η ιστορία ξεκινά ως μια τυπική αποστολή εύρεσης και διάσωσης αλλά στην πορεία αποκτά μεταφυσικές προεκτάσεις. Σε αυτό το τελευταίο κομμάτι οι αλήθειες που μαθαίνεις φαντάζουν κάπως ισχνές. Υπάρχουν κάνα δυο μικρά στοιχεία που συνδέουν την πλοκή και το timeline με τα γεγονότα των προηγούμενων κεφαλαίων όμως σε γενικές γραμμές εδώ έχουμε μια αυτόνομη ιστορία .

Σε περίπτωση που ΔΕΝ έχεις την παραμικρή επαφή με τα προηγούμενα RESIDENT EVIL ειλικρινά ΔΕΝ υπάρχει το παραμικρό που θα σε αποτρέψει από το να βιώσεις την πρώτη σου BIOHAZARD εμπειρία μέσα από αυτό το κεφάλαιο. Το RE #7 κατορθώνει να λειτουργήσει αποτελεσματικά τόσο ως sequel όσο και σαν Reboot.

Στο φινάλε η μοναδική ένσταση που έχω γύρω από αυτό το παιχνίδι έχει να κάνει με το ίδιο το φινάλε του…

Η μάχη με το τελικό Boss φαντάζει να υστερεί σε πρόκληση και συναίσθημα σε σχέση με όλες όσες είχαν προηγηθεί. Η CAPCOM σχεδίασε τον τελικό ανταγωνιστή σου με τρόπο που θα ενισχύει την εμπειρία όσων επέλεξαν να παίξουν VR το παιχνίδι της όμως υπάρχουμε και εμείς που απλά χεστήκαμε για το VR…

Επίσης προς τον τερματισμό καλείσαι να κάνεις και μια επιλογή ‘ζωής και θανάτου’ η οποία ειλικρινά φαντάζει μονόδρομος και ποτέ σου δεν θα νιώσεις ότι έχει κάποιον ουσιαστικό αντίκτυπο επάνω στην έκβαση της ιστορίας. Μιλώντας περί φινάλε το τελικό cut scene σε αφήνει κάπως απορημένο και ‘ πεινασμένο‘ στερώντας σου έτσι την αίσθηση της ολοκλήρωσης.

Η σκληρή αλήθεια είναι ότι όσο και αν το πάσχισε το RE #7 ποτέ του δεν μπόρεσε να μου δώσει μια μεγαλύτερη πρόκληση από εκείνη του μπαμπά Jack Baker που συναντάται στις αρχές του παιχνιδιού…

To RESIDENT EVIL #7 : BIOHAZARD είναι η φρικιαστική και βίαιη ‘ανάσταση‘ ενός λατρεμένου franchise που βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού αλλά και η κρίσιμη εξέλιξη που θα το οδηγήσει σε νέα συναρπαστικά μονοπάτια.

Όμως πάνω απ ‘ όλα είναι μια στιβαρή και γνήσια Survival / Horror εμπειρία που δεν θα σου επιτρέψει να βγεις αλώβητος και έχοντας σώας τα φρένας μέσα από αυτή.

Και το σπουδαίο της όλης υπόθεσης είναι ότι το ίδιο το παιχνίδι φροντίζει εξαρχής να σου κάνει ξεκάθαρη την παραπάνω κατάσταση…

‘That gun is not going to work the way you think it will.’

• Jack Baker

Βαθμολογία : Παίζοντας για πρώτη φορά αυτό το παιχνίδι θα νιώσεις έναν γνήσιο και απόλυτο τρόμο παρόμοιο με εκείνον που είχες βιώσει τότε που συναντούσες εκείνο το πρώτο ζόμπι…