MARKED FOR DEATH : O Steven Seagal ΔΕΝ έλαβε το μήνυμα αγάπης και ειρήνης του Bob Marley.

by Αντρέι Κοτσεργκίν

‘You Fuck with my family, you die.’

Στο MARKED FOR DEATH , του σκηνοθέτη Dwight Little, o εμβληματικός κοτσίδας Steven Seagal είναι ο John Hatcher.

Ο άντρας αυτός εργάζεται στην δίωξη ναρκωτικών του Σικάγο και είναι γνωστός για τις ‘ανορθόδοξες‘ και συνήθως βίαιες μεθόδους του. Οι τακτικές του Hatcher αν και εξαιρετικά αμφιλεγόμενες φέρνουν αποτελέσματα και τον καθιστούν το νούμερο ένα όπλο στον πόλεμο που έχουν κηρύξει οι Η.Π.Α. απέναντι στα καρτέλ. Κατά την διάρκεια μια αποστολής στο Μεξικό η φάση θα στραβώσει με αποτέλεσμα ο μπάτσος μας να χάσει τον συνεργάτη του. Επιστρέφοντας στην μαμά Αμερική ο Hatcher έρχεται σε μια σκληρή διαπίστωση :

Τόσα χρόνια και τόσοι κόποι δεν έφεραν το παραμικρό αποτέλεσμα.

Ο Hutcher όντας πεπεισμένος ότι τα ναρκωτικά πλέον έχουν εξελιχθεί σε μια τεράστια μπίζνα που απλά ΔΕΝ γίνεται να την σταματήσει κανείς αποφασίζει να παραιτηθεί από την υπηρεσία του και στην συνέχεια την κάνει για τα προάστια όπου επιθυμεί να περάσει λίγο ποιοτικό χρόνο με την φαμίλια του.

Επιστρέφοντας όμως στο σπίτι ο John Hatcher ανακαλύπτει ότι ο ‘πόλεμος’ έχει μεταφερθεί από την Λατινική Αμερική στην ίδια του την γειτονιά !

Μια ανελέητη συμμορία Τζαμαϊκανών εμπόρων κρακ πασχίζει να εξαπλώσει την κυριαρχία της στο Σικάγο και αναπόφευκτα ο ήρωας μας θα βρεθεί αντιμέτωπος μαζί τους.

Μετά από έναν πρώτο ‘τσαμπουκά‘ οι Τζαμαϊκανοί αποφασίζουν να επιστρατεύσουν την βουντού μαγεία τους και στιγματίζουν τον Hutcher με το ‘σύμβολο του θανάτου‘.

Πλέον ο John Hatcher καλείται όχι μονάχα να τα βάλει με το καρτέλ των Τζαμαϊκανών και τον μυστηριώδη και θεοπάλαβο ηγέτη τους, που ακούει στο όνομα ‘Screwface‘ , αλλά παράλληλα θα κληθεί να υπερασπιστεί και την οικογένεια του από την απειλή του βουντού και της θνητής βίας…

‘I want Hatcher dead. I want his family dead. And if you can’t kill him, I go kill him, and then I’m gonna kill you.’

Στο MARKED FOR DEATH , του 1990 , ο Steven Seagal παίξει ξύλο και πιστολίδι με μια μικρή στρατιά Τζαμαϊκανών υπό τους ήχους κάτι ρέγκε ασμάτων που μας μιλούν για ‘αγάπη και ειρήνη‘ !

Το φιλμ του Little είναι ένα ενδεικτικό προϊόν των 90s. Στις αρχές της δεκαετίας οι κακοί Τζαμαϊκανοί βαρόνοι ναρκωτικών μάλλον ήταν cool και έτσι εδώ έχουμε ένα cast κακών που μάλλον αποτελείται από όσους ξέμειναν από τις επιλογές του PREDATOR #2 !

Στο φιλμ αυτό οι Τζαμαϊκανοί ντίλερς λειτουργούν ως ο απόλυτος εφιάλτης μιας Αμερικής που ακόμη κινείται σε ρυθμούς Ρόναλτ και Νάνσυ Ρήγκαν.

Η σεκάνς όπου δυο Τζαμαικανοί συμμορίτες την αράζουν έξω από ένα Λύκειο και δίνουν στην νεολαία των Η.Π.Α. να δοκιμάσει μαριχουάνα , ώστε να εθίσουν τους μαθητές και να τους εξελίξουν σε σταθερή πελατεία, είναι τόσο γραφική που καταλήγει να φαντάζει υπέροχη !

Ο ήρωας μας John Hatcher ενώ παρακολουθεί την κατρακύλα των νεαρών Αμερικανών στο ναρκωτικό που σύμφωνα με ανίδεους ‘αποτελεί την πύλη για τα πιο σκληρά και επικίνδυνα ναρκωτικά ! ‘ αποφασίζει …να μην κάνει τίποτα…

Ο χαμός του συνεργάτη του στο Μεξικό τον έριξε σε μια κατάσταση απόλυτης αμφισβήτησης. Ο Hatcher δεν αμφισβητεί μονάχα την υπηρεσία του και την στρατηγική της επάνω στην καταπολέμηση των ναρκωτικών αλλά έχει αμφιβολίες ακόμη και για τον ίδιο του τον εαυτό. Για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια νιώθει ‘λίγος‘ και παντελώς ανίκανος . Ο Hatcher αρχίζει να πιστεύει ότι ίσως τελικά να χαράμισε την ζωή του δίνοντας μια μάχη η οποία ποτέ της δεν θα μπορούσε να κερδηθεί . Βλέπεις όσο υπάρχει ζήτηση σε ναρκωτικά τόσο θα υπάρχει και η προσφορά. Τα καρτέλ και οι ουσίες έχουν εισβάλλει σε τόσο μεγάλο βαθμό στην Αμερικάνικη κοινωνία που πλέον κάθε αντίσταση φαντάζει απλά μάταιη…

Όμως τελικά ύστερα από την παρότρυνση του παλιόφιλου του Max ο Hatcher καταλήγει να δώσει μια τελευταία μάχη.

Ενώ οι δυο άντρες τα πίνουν σε ένα μπαρ και τσακώνονται επάνω στο ζήτημα των ναρκωτικών ξαφνικά ξεσπά ένα πιστολίδι και ο Hatcher αναγκάζεται να εξουδετερώσει δυο Τζαμαϊκανούς γκάνγκστερ. Η πράξη του τον βάζει κατευθείαν στο στόχαστρο του ηγέτη τους. Ο ‘Screwface‘ είναι ένας άντρας επικίνδυνος , αμείλικτος και ημίτρελος που σχεδόν μοιάζει λες και είναι μια απόκοσμη παρουσία.

Μάλιστα ανάμεσα στις τάξεις των συμμοριών του Σικάγο κυκλοφορεί η φήμη ότι ο Screwface είναι ‘αθάνατος’ και ότι έχει στο πλευρό του διάφορα ‘σατανικά πνεύματα’…

O Basil Wallace ως Screwface παραδίδει μια φουλ εκκεντρική και στερεοτυπική ερμηνεία που αρμόζει στις Action επιταγές των 90s. Η φάτσα και οι κινήσεις του συνεχώς εκπέμπουν μίσος , απληστία αλλά και άφθονη μαστούρα !

Στον αντίποδα ο Steven Seagal είναι ο στιβαρός και καλός Seagal που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε στις αρχές της δεκαετίας. Όλα τα σήμα κατατεθέν στοιχεία του πρωταγωνιστή κάνουν ξανά την εμφάνιση τους :

Η κοτσίδα, το πιγούνι , οι κοφτές και σταράτες ατάκες, οι , όχι πάντοτε ρεαλιστικές λαβές, το γυπαετίσιο βλέμμα απέναντι στις γυναίκες, και το ‘φλώρικο’ τρέξιμο…

Οι σεκάνς ξύλου και φονικού είναι αρκετές και αποδίδονται με μάχιμο τρόπο από τον σκηνοθέτη. Βέβαια σε κάνα δυο σημεία θυμόμαστε ότι ο Seagal υπήρξε και ένας τεράστιος ‘φιδέμπορας‘ καθώς τον βλέπουμε να ξεφεύγει και να τσακίζει τρεις μπράβους που τον είχαν περικυκλώσει με κάτι ‘λαβές‘ που μου θυμίζουν εμένα κάθε φορά που πάω να διώξω από κοντά μου μια μύγα ! Από την άλλη ο τυπάς αυτός πάντοτε ήξερε πως να μας δίνει απολαυστικά βίαιες και γραφικές σκηνές στις οποίες θα σπάει ανθρώπινα μέλη λες και σπάει καρύδια για το πρωινό του.

Το MARKED FOR DEATH περιλαμβάνει μερικές από τις καλύτερες του.

Κανείς δεν ‘έσπαγε κόκαλα’ τόσο απολαυστικά στα 90s όσο ο κοτσίδας !

Γενικότερα εδώ έχουμε έναν μεστό Steven Seagal είχε μπει σε φόρμα με το HARD TO KILL φιλμ που προηγήθηκε τούτου. Εδώ ο ηθοποιός πιστοποιεί ότι έχει βρει το ύφος που θα τον εξέλισσε σε έναν από τους διάττοντες αστέρες του Action Σινεμά των 90s.

Το φιλμ αυτό υπήρξε το τρίτο κεφάλαιο της φιλμογραφίας του και η επιτυχία του στο Box Office τον βοήθησε να αγγίξει το καλλιτεχνικό και εμπορικό του ζενίθ στην συνέχεια με τα OUT FOR JUSTICE και UNDER SIEGE. Από κει και ύστερα ξεκίνησε η πτώση. Αναμενόμενη τροπή μιας και σε αντίθεση με άλλους συναδέλφους του ο Steven Seagal ήταν υπερβολικά άκαμπτος και μονοδιάστατος ώστε να προχωρήσει στην νέα εποχή του σινεμά δράσης ή για να πειραματιστεί με άλλα κινηματογραφικά είδη.

Οι ερμηνευτικές ελλείψεις του κοτσίδα γίνονται απόλυτα ευδιάκριτες στις σκηνές που μοιράζεται με τον Keith David , που εδώ ενσαρκώνει τον φίλο και συνεργάτη που θα τον βοηθήσει να εξαρθρώσει το καρτέλ των Τζαμαϊκανών. Σε ένα δίκαιο Hollywood o Keith David θα ήταν ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής σε αυτή την ταινία όμως το Hollywood ποτέ δεν ήταν γνωστό για την ‘αξιοκρατία‘ του.

Όπως και να χει ο Keith ανεβάζει αισθητά το επίπεδο του MARKED FOR DEATH θυμίζοντας μας έτσι το πόσο σπουδαίος καρατερίστας είναι.

Φυσικά ο Seagal παίρνει σόλο όλες τις μεγάλες σκηνές και τις ατάκες.

Πάντως στο δεύτερο σκέλος έχουμε λίγα αξιόλογα πράγματα. Μέχρι την τρίτη πράξη της ταινίας η μοναδική πραγματικά καλή ατάκα είναι το ‘God made men.’ που δίνει ως απάντηση ο κοτσίδας σε έναν Μαφιόζο που του δήλωσε με στόμφο ‘I’M A MADE MAN !‘ και στην συνέχεια του φυτεύει μια σφαίρα κατακούτελα…

Ο κορυφαίος όμως λεκτικός θησαυρός του MARKED FOR DEATH έρχεται προς το φινάλε όπου ο John Hatcher καλείται να αντιμετωπίσει το …’φάντασμα‘ του μοχθηρού Screwface…

Σημείωση : Προφανώς και ακολουθούν SPOILERS.

‘I hope there weren’t triplets.’

Στο τέλος ο ήρωας ανακαλύπτει ότι πίσω από την περσόνα του Screwface κρύβονταν δυο δίδυμα αδέλφια που χρησιμοποιούσαν τους φόβους και τις προλήψεις των Τζαμαϊκανών , αλλά και των γκάνγκστερ άλλων εθνικοτήτων, ώστε να εδραιώσουν την επιρροή και την κυριαρχία τους στον υπόκοσμο του Σικάγο !

Το σενάριο έκανε μια απόπειρα να ‘παίξει‘ με το μεταφυσικό στοιχείο ώστε να μεταδώσει μια αίσθηση μυστηρίου και αμφιβολίας στον θεατή απλά τα τελικά αποτελέσματα δεν ήταν και τόσο καλά διότι ο Dwight Little δεν είναι ιδιαίτερα καλός σκηνοθέτης. Απλά θα αναφέρω ότι στις μετέπειτα ταινίες του συναντάμε ένα sequel του ANACONDA και την ΤΡΑΓΙΚΗ κινηματογραφική μεταφορά του λατρεμένου Fighting Game με τίτλο TEKKEN…

Ουσιαστικά τα δυο αδέλφια έπαιξαν το κόλπο που έπαιξε και αρκετά χρόνια αργότερα ο Christian Bale εις βάρος του Hugh Jackman στο THE PRESTIGE.

Στα μούτρα σου Nolan !

Η τελική ξιφομαχία ανάμεσα σε Seagal και Wallace είναι μάλλον κάπως άτσαλη και άνευρη όμως διάολε αυτό το FATALITY που ρίχνει ο Seagal στην συνέχεια είναι απλά χάρμα οφθαλμών. Καθώς τον βλέπουμε να πετσοκόβει τον Screwface με μια τελετουργική σπάθα, να τον τυφλώνει με τα ίδια του τα χέρια , να του σπάει την μέση με κίνηση α λα Bane και στο καπάκι να τον πετάει στο φρεάτιο του ασανσέρ απλά δεν γίνεται να μην συγκρατήσεις ένα δάκρυ νοσταλγίας και συγκίνησης που είναι αφιερωμένο στην υπερβίαιη , γραφική και υπερβολική αλλά εξαιρετικά ανέμελη εποχή που γυρίστηκε αυτή η ριμάδα η ταινία.

Επίσης είμαι πεπεισμένος ότι ο κοτσίδας παίζει να έβαζε τότε ειδικό όρο στα συμβόλαια του να τον απεικονίζουν οι εκάστοτε σκηνοθέτες με όσο πιο macho και straight τρόπο γινόταν.

Σε αντίθεση με αμέτρητα Action διαμάντια των 80s και 90s στις ταινίες του Steven Seagal δεν έβρισκες ποτέ το παραμικρό ίχνος ενός κρυμμένου ομοερωτισμού !

Πραγματικά ο Seagal κάνει ΤΑ ΠΑΝΤΑ εδώ ώστε να μας δείξει πόσο ‘άντρακλας‘ είναι.

Τον παρακολουθούμε να σφυρηλατεί μόνος του τα όπλα και τα περίστροφα του, να σαπίζει και να ξεκληρίζει μια μικρή στρατιά κακοποιών, να αποκαλεί ‘σιωπηλή σύντροφο‘ ένα τουφέκι sniper ενώ σε μια σκηνή ο σκηνοθέτης βάζει κυριολεκτικά μια γκόμενα να μας θυμίσει το πόσο ‘άντρας και straight’ είναι ο Steven Seagal …

Ω ναι, το MARKED FOR DEATH είναι μια ακόμη απόπειρα του Steven Seagal να χρησιμοποιήσει μια ταινία του ως τον ‘καθρέφτη‘ που θα αντανακλά την εικόνα που έχει, ή που είχε τότε, για τον εαυτό του…

Στο φιλμ αυτό ο Steven Seagal για ακόμη μια φορά είναι ‘ο άντρας που τα κάνει όλα’.

Βέβαια για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι στο φιλμ αυτό ο κοτσίδας μας κάνει φανερές για πρώτη φορά και τις ‘αριστερές‘ του καταβολές. Η τουλάχιστον τις κοινωνικοπολιτικές πεποιθήσεις που είχε σε εκείνη την φάση της ζωής του.

Ο Seagal ήταν εκείνος που φρόντισε να προστεθούν τουλάχιστον τρεις σκηνές στις οποίες τρεις χαρακτήρες μας ξεκαθαρίζουν ότι στην πραγματικότητα μονάχα ένα μικρό ποσοστό των Τζαμαϊκανών καταφεύγει στην εγκληματικότητα. Ο σκηνοθέτης μας δείχνει πλάνα χαλάρωσης και γαλήνης από την εξωτική Τζαμάικα και στο βάθος ακούγονται ρέγκε τραγούδια που μιλάνε για ‘καλύτερους‘ κόσμους και κοινωνίες…

Φυσικά όλα αυτά έρχονται σε χτυπητή και απόλυτη αντίθεση με όλα όσα είχαν προηγηθεί και όλα όσα θα ακολουθήσουν ύστερα από αυτές τις σκηνές.

Παρά τα όποια ‘ρασταφάρι‘ μηνύματα του το MARKED FOR DEATH δεν παύει ποτέ του να είναι ένα υπέρμετρα στερεοτυπικό και υπερβολικό φιλμ δράσης στο οποίο δυο Τζαμαϊκανοί δρώντας υπό τις διαταγές ενός γκάνγκστερ / Βαρόνου Βουντού αρχικά δίνουν σε μια ανήλικη Αμερικανίδα ένα τσιγαριλίκι και στο καπάκι της δίνουν και να δοκιμάσει κρακ ! Στην συνέχεια ένας φουλ Αμερικανός κοτσίδας εξοπλίζεται με τουφέκια και περίστροφα ώστε να εξαγνίσει τις Η.Π.Α. από την απειλή των καρτέλ των γειτονικών κρατών. Α και η ταινία ξεκινά με τον Segal να κυνηγά κσ να σαπίζει στο ξύλο τον Danny Trejo κάπου στο Μεξικό…

Προσωπικά όταν αποφασίζω να ξαναδώ όλα τα παραπάνω ρίχνοντας μια επανάληψη σε αυτή την ταινία η αντίδραση μου παραμένει η ίδια με εκείνη που είχα την πρώτη φορά που πέτυχα το MARKED FOR DEATH στην τηλεόραση μου πιτσιρικάς :

‘Eh, no problem, mon!‘