by Αντρέι Κοτσεργκίν
Στο UNDER SIEGE, του 1992 και σε σκηνοθεσία Andrew Davis o Steven Seagal είναι ο Casey Ryback.
Ο άντρας αυτός εργάζεται ως μάγειρας στο πολεμικό ναυτικό των Η.Π.Α. και μια μέρα του ανατίθεται να μαγειρέψει για μια επετειακή εκδήλωση που θα διεξαχθεί επάνω στο θρυλικό USS Missouri , δηλαδή το πλοίο επάνω στο οποίο κάποτε παραδόθηκε η ηγεσία της Ιαπωνίας λήγοντας έτσι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το πελώριο και οπλισμένο από την κορυφή μέχρι τα νύχια καράβι αποτελεί ίσως την ιδανική αλληγορία γύρω από τον αστείρευτο και ατσαλάκωτο ανδρισμό του Steven Seagal. Η τουλάχιστον όπως αντιλαμβάνεται ο κοτσίδας τον ίδιο του τον εαυτό !
Φυσικά ο Seagal ποτέ του δεν θα δεχόταν να περιορίσει τον χαρακτήρα του σε έναν εξαιρετικά ικανό μάγειρα που το μοναδικό πράγμα που τον απασχολεί είναι να τελειώσει το μαγείρεμα της περίφημης μπουγιαμπέσας του…
Κατά την διάρκεια των προετοιμασιών και ενώ το καράβι πλέει από το Περλ Χάρμπορ προς Καλιφόρνια ακτή μια ομάδα από τρομοκράτες καταλαμβάνει το πλοίο και φυλακίζει το πλήρωμα στα αμπάρια.
Οι τύποι αυτοί είναι άριστα εκπαιδευμένοι και αμείλικτοι. Στόχος τους είναι να κλέψουν τους πυραύλους Tomahawk που βρίσκονται επάνω στο πλοίο και να τους πουλήσουν στον μεγαλύτερο πλειοδότη. Η Κυβέρνηση των Η.Π.Α. αδυνατεί να παρέμβει μιας και οι τρομοκράτες απειλούν ότι σε ανάλογη περίπτωση θα εκτοξεύσουν τους πυραύλους που έχουν στην διάθεση τους ενάντια σε αθώους Αμερικανούς πολίτες !
Τα Καθάρματα του UNDER SIEGE είναι εντελώς έτοιμα και πρόθυμα να εκπληρώσουν τις απειλές τους. Δεν αστειεύονται καθώς η ηγεσία τους αποτελείται από δυο ξεκάθαρα ψυχωμένους αλλά και ημίτρελους τύπους…
‘ Welcome to The Revolution !’
Οι Gary Busey και Tommy Lee Jones αποτελούν το ‘αλατοπίπερο‘ του UNDER SIEGE.
Οι χαρακτήρες και των δυο τους επιθυμούν να πλήξουν τον εγωισμό της Αμερικής επειδή έτσι θα πάρουν την εκδίκηση τους απέναντι στην Κυβέρνηση που τους αδίκησε.
Ο πρώτος μας δίνει έναν προδοτικό και αρχι-ΜΑΛΑΚΑ διοικητή που αποφασίζει να πουλήσει την πατρίδα του αλλά και το ίδιο του το πλήρωμα επειδή τα πήρε που ο ανώτερος του τον ‘έθαψε‘ στην ετήσια ψυχιατρική του αξιολόγηση. Στον αντίποδα ο Tommy Lee ενσαρκώνει με γκλαμ / ροκ αέρα έναν πρώην πράκτορα της CIA . Πριν από χρόνια η Υπηρεσία πρόδωσε αυτόν τον άντρα και αποπειράθηκε να τον δολοφονήσει. Τώρα ο ίδιος άντρας μπαίνει σε φουλ ...Κιθ Ρίτσαρντς mode και είναι αποφασισμένος να πάρει το αίμα του πίσω !
Οι Busey και Jones προφανώς λόγω ταλέντου και φυσιογνωμίας κλέβουν την παράσταση στο UNDER SIEGE και μας χαρίζουν ένα από τα πιο εκκεντρικά αλλά και γαμάτα δίδυμα Κακών στον Action σινεμά των 90s. Ο πρώτος στήνει ένα ‘Drag Queen’ show μόνο και μόνο ώστε να σπάσει την πλάκα του ενώ φυτεύει μια σφαίρα στο κεφάλι του ναυάρχου του ενώ ο δεύτερος σε μια φάση αφού σκοτώσει έναν ναύτη που αποπειράθηκε να αντισταθεί στην συνέχεια φυτεύει και μερικές σφαίρες στον διπλανό του. Η ατάκα που ξεστομίζει στην συνέχεια μας το κάνει ξεκάθαρο ότι ΔΕΝ γίνεται να διαπραγματευτείς με αυτόν τον άντρα. ΔΕΝ γίνεται να τον λογικέψεις ή να τον σταματήσεις…
“Let this be a lesson. If you resist, we will kill you and we will kill the man standing next to you.
Φυσικά επειδή το UNDER SIEGE παραμένει πάντοτε μια ταινία με πρωταγωνιστή τον πάντοτε εγωιστή και ξιπασμένο Steven Seagal σύντομα ανακαλύπτουμε ότι ο μάγειρας του στο παρελθόν υπήρξε εξέχων μέλος των NAVY SEALS.
Ο Casey Ryback κατορθώνει να αποδράσει από τον καταψύκτη στον οποίο τον είχαν κλειδώσει και είναι αποφασισμένος να λήξει την ‘πολιορκία‘ που διαδραματίζεται επάνω στο θρυλικό πλοίο.
Οι τρομοκράτες όχι μόνο δολοφόνησαν τον ναύαρχο που θαύμαζε και θεωρούσε φίλο του, όχι μόνο εκβιάζουν την πατρίδα του αλλά ΤΟΛΜΗΣΑΝ να φτύσουν στην μπουγιαμπέσα του και να κάψουν τις πίτες του…
Το UNDER SIEGE αποτέλεσε το ζενίθ της καριέρας του Steven Seagal. Εδώ έχουμε την μεγαλύτερη παραγωγή της μέχρι τότε καριέρας του ενώ στο Box Office του 92 η ταινία καπάρωσε πάνω από 150 εκατομμύρια , γεγονός που την καθιστά το μεγαλύτερο ‘χιτ‘ του κοτσίδα.
Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι ύστερα από αυτή την επιτυχία η μετέπειτα καριέρα του πρωταγωνιστή πήρε την κάτω βόλτα. Η παταγώδης αποτυχία του On Deadly Ground που ακολούθησε , ένα κάτω του μετρίου φιλμ δράσης που παράλληλα αποτελούσε και ένα ‘οικολογικό παραλήρημα‘ του Seagal θα έθετε την καριέρα του σε μια συνεχώς αυξανόμενη πτωτική πορεία.
Αν μη τι άλλο η εξέλιξη αυτή ήταν απόλυτα αναμενόμενη. Σε αντίθεση με άλλους επιτυχημένους και αγαπημένους Action αστέρες των 80s ή 90s o Seagal ήταν υπερβολικά μονοδιάστατος και ‘άκαμπτος‘ όσον αφορά τους ρόλους του και τις επιλογές του σε ταινίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι στις τέσσερις πρώτες ταινίες του ο κοτσίδας έπαιζε είτε τον μπάτσο είτε κάναν κυβερνητικό πράκτορα. Εδώ μπορεί να καμουφλάρεται σε μάγειρα όμως είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το υποκριτικό ύφος του Steven Seagal , και ο τρόπος που πάντοτε πουλούσε τον εαυτό του, μπορούσαν να τον κρατήσουν στην επικαιρότητα για ένα πολύ συγκεκριμένο χρονικό διάστημα…
Η ‘χρυσή περίοδος’ του Steven Seagal μέτρησε πέντε ταινίες και διήρκεσε λιγότερο από μια δεκαετία. Και το UNDER SIEGE μπορεί άνετα να κριθεί ως το ‘Έπος‘ αυτής της εποχής.
Το UNDER SIEGE ήταν η απόπειρα της Warner Bros να βγάλει τον Steven Seagal από την εικόνα του macho μπάτσου σε ‘βρώμικες‘ Action ταινίες και να τον ρίξει στον δρόμο των μπλοκμπάστερ επιτυχιών. Εδώ ο Seagal παίρνει πιο πιασάρικες ατάκες και έχει στην διάθεση του ένα τεράστιο μπάτζετ ώστε να σαπίσει στο ξύλο ή να μακελέψει κοσμάκη.
Παρά το γεγονός ότι το UNDER SIEGE ήταν ξεκάθαρα πιο καλογυαλισμένο σε σχέση με τις προγενέστερες δουλειές του Seagal ο σκηνοθέτης Andrew Davis προς τιμήν του δεν κωλώνει να μας δώσει μερικές εξαιρετικά βίαιες και αιματηρές σεκάνς δράσης και φονικού.
Το αποκορύφωμα αποτελεί η μεγάλη τελική αναμέτρηση ανάμεσα σε μάγειρα / κομάντο Seagal και σε ροκ μουσικό / τρομοκράτη και πρώην CIA Tommy Lee…
…Ειλικρινά η όλη φάση είναι ένα ακόμη Seagal Overkill που θα μπορούσε άνετα να λειτουργεί και ως FATALITY σε κάνα MORTAL KOMBAT ! Ιδού δύο “σαμουράι” του Αμερικανικού στρατού να σφάζονται μεταξύ τους για λογαριασμό ενός Έθνους “αφέντη”…
Γενικότερα ο Seagal βρίσκεται σε άριστη φόρμα. Κάνει απλοϊκές ατάκες τύπου ‘Βγάλτε τις πίτες μου από τον φούρνο!’ να λειτουργούν μια χαρά ενώ είναι τόσο macho και ατσαλάκωτος που θα σε αναγκάσει για ακόμη μια φορά να αποδεχτείς τις ‘πολεμικές τέχνες’ ενός ικανότατου φιδέμπορα ως κάτι το ‘ρεαλιστικό και γαμάτο‘. Η μοναδική μου ένσταση όσον αφορά το Action κομμάτι είναι πως αυτή την φορά ο κοτσίδας ΔΕΝ έχει την παραδοσιακή σκηνή όπου θα σπάει το χέρι ή το πόδι κάποιου Καθάρματος…
Σκηνοθετικά και σεναριακά το UNDER SIEGE είναι ένα ακόμη Rip-Off του DIE HARD , ανάμεσα στα πολλά που βγήκαν στα 90s. Και μάλιστα είναι και από τα καλύτερα του ‘είδους‘.
Ναι προφανώς και ο Seagal δεν πάει για ‘Όσκαρ‘ όμως εδώ είναι απόλυτα μεστός και πιο χιουμοριστικός από ποτέ. Οι Busey και Jones ‘δένουν‘ ιδανικά την συνταγή ενώ φυσικά αξέχαστη έμεινε και η συμμετοχή της Erika Eleniak που λειτουργεί ως το ‘πικάντικο μπαχαρικό’ της ταινίας…
Η ηθοποιός και πρώην ‘κουνελάκι‘ του Playboy εδώ υποδύεται ένα…’κουνελάκι του Playboy‘ που έχει την ατυχία να βρεθεί μέσα στην ‘πολιορκία‘ του πλοίου και ανάμεσα σε εξαιρετικά αιμοδιψείς και καυλωμένους ναύτες.
Η αλήθεια είναι ότι πέρα από στυγνό οφθαλμόλουτρο η παρουσία της Eleniak δεν έχει να δώσει και πολλά πράγματα. Το σενάριο υποτίθεται ότι πασχίζει να την περάσει από την κλασσική εξέλιξη μιας γυναίκας σε απόγνωση σε δυναμική ηρωίδα αλλά ο σκηνοθέτης δεν δείχνει την παραμικρή διάθεση να ασχοληθεί με κάτι τέτοιο. Στο τέλος η μοναδική συνεισφορά της Erika Eleniak στο UNDER SIEGE είναι να φασωθεί στο φινάλε με τον Steven Seagal , μπροστά στο πλήρωμα που τον επευφημεί , ώστε να μας θυμίσει το πόσο ‘άντρακλας‘ είναι αλλά και να φλασάρει τα βυζιά της στο κοινό.
Μιλώντας περί ‘ανδρισμού‘ το όλο σκηνικό του UNDER SIEGE πραγματικά φαντάζει ως η απόλυτη προέκταση της τότε πούτσας του Steven Seagal. Στο μυαλό του ο Seagal ανέκαθεν λειτουργούσε ως ο Βιτρούβιος άντρας του σινεμά δράσης. Εδώ από εξαιρετικός μάγειρας μεταπηδά σε εξαιρετικό φονιά και στην συνέχεια σε απόλυτο ήρωα της μαμάς Αμερικής. Σε αντίθεση με τον ‘πολύ σκληρό για να πεθάνει‘ John MaClane τούτος ο ήρωας ΔΕΝ ματώνει πατώντας πενιχρά γυαλιά αλλά ούτε και έχει την ανάγκη να του δώσει κάποιος κουράγιο μέσα από έναν ασύρματο. Εδώ έχουμε έναν άντρα που ξέρει να φτιάχνει βόμβες επιστρατεύοντας ένα φλιτζάνι του εσπρέσο , αλκοόλ και έναν φούρνο μικροκυμάτων !
Στο UNDER SIEGE o Casey Ryback του Steven Seagal είναι η ειδυλλιακή αντανάκλαση της Αμερικάνικης Πολεμικής Μηχανής. Ένας άντρας που θα τα βάλει ολομόναχος κόντρα στους εχθρούς και τους προδότες αυτού του ένδοξου έθνους. Ένας στρατιώτης που οι ανώτεροι του ποτέ τους ΔΕΝ θα τολμήσουν να τον αμφισβητήσουν ή να εμποδίσουν το εκάστοτε σχέδιο με τις ηλίθιες εντολές τους !
Σε μια φάση προς την αρχή της ταινίας βλέπουμε τον σεφ Steven Seagal να προτρέπει έναν νεαρό φαντάρο να ‘αμφισβητεί την εξουσία που και που‘. Τα λόγια του προξενούν την , κάλπικη , οργή του Gary Busey που στην συνέχεια τον κατηγορεί ότι ‘μισεί την Αμερική’ ! Η απάντηση του κοτσίδα είναι να του ρίξει ένα μπουκέτο κατευθείαν μες τα μούτρα…
Το …’βαρύ‘ κοινωνικοπολιτικό μήνυμα του UNDER SIEGE μάλλον θα μπορούσε να συμμεριστεί ως εξής :
Έχε πίστη στην Αμερική ! Ναι καμία φορά σας λέμε ψέματα κατάμουτρα ή σας δίνουμε παράλογες διαταγές αλλά στο τέλος θα δείτε που όλα θα πάνε καλά. Αρκεί να πιστέψετε στην σημαία και στα παιδιά που υπηρετούν στον στρατό μας !
Στο UNDER SIEGE καθώς βλέπεις τον Steven Seagal να κριτικάρει διακριτικά τον George Bush και στο τέλος να υπερασπίζεται την δύναμη και την αξία της Αμερικής ειλικρινά καταλήγεις να απορείς πως αυτός ο τυπάς δεν βρίσκεται αυτή την στιγμή μέσα στον Λευκό Οίκο και πίσω από το Οβάλ Γραφείο.
Προφανώς σε ακόμη ένα φιλμ του Steven Seagal ΔΕΝ υπάρχει το παραμικρό ίχνος ‘κρυφού‘ ομοερωτισμού και ας έχουμε μια ταινία που περιστρέφεται γύρω από το Ναυτικό , που σύμφωνα με ορισμένους είναι ότι πιο ‘Gay‘ υπάρχει σε έναν στρατό…
Το 1995 το UNDER SIEGE απέκτησε ένα sequel με τίτλο UNDER SIEGE #2 : Dark Territory.
Ύστερα από το κριτικό και εμπορικό φιάσκο του ON DEADLY GROUND τόσο η Warner Bros όσο και ο Seagal είχαν ανάγκη από μια ταινία ‘ριμπάουντ‘ που θα τους οδηγούσε πίσω στις επιτυχίες.
Τελικά η φάση δεν εξελίχθηκε με τον επιθυμητό τρόπο καθώς το sequel δεν έβγαλε τα αναμενόμενα κέρδη ενώ και οι κριτικοί της εποχής το ‘βύθισαν‘ , και ας εκτυλίσσονταν αυτή τη φορά η υπόθεση όχι επάνω σε πλοίο αλλά σε ένα τρένο. Εδώ που τα λέμε δεν είχαν και άδικο καθώς το Dark Territory αποτελεί ένα στυγνό αναμάσημα τόσο της ιστορίας όσο και του ύφους της πρώτης ταινίας.
Μετά την επιτυχία του πρώτου UNDER SIEGE o Andrew Davis πήρε τον Tommy Lee Jones και γύρισαν τον ‘Φυγά‘ οπότε ο σκηνοθέτης σίγουρα είχε καλύτερα πράγματα να κάνει από το να επιστρέψει για ένα sequel που κυριολεκτικά τότε γράφονταν στο πόδι. Την θέση του ‘αναπληρωτή‘ καπάρωσε ο Geoff Murphy που όμως αποδείχτηκε λίγος ως σκηνοθέτης. Οι Action σεκάνς αυτή τη φορά χωλαίνουν αισθητά ενώ το φιλμ κατακλύζεται και από ένα κάκιστο CGI της εποχής του. Επίσης ο Murphy αδυνατώντας να βρει φρέσκες ιδέες επιλέγει να ξεπατικώσει πολλά από τα Highlights του προκατόχου του αλλά ο ίδιος στερείται στιλ και δυναμικής.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ότι και εδώ η ‘μεγάλη τελική μάχη’ ανάμεσα στον ήρωα και τον κακό διαδραματίζεται ως μια μονομαχία με μαχαίρια…
Οι Eric Bogosian και Everett McGill ως Villains επίσης μοιάζουν με στυγνό ξεπατίκωμα των Busey και Jones. Πάλι έχουμε έναν πικρόχολο και ημίτρελο υπάλληλο της CIA που επιθυμεί να πάρει εκδίκηση και λεφτά και πάλι βλέπουμε στο πλευρό του έναν προδότη στρατιωτικό. Οι δυο ηθοποιοί κάνουν τίμια προσπάθεια να αποδώσουν τους χαρακτήρες τους ως καρικατούρες όμως το σενάριο και η σκηνοθεσία δεν τους στηρίζουν ιδιαίτερα. Το φιλμ σπαταλα και τον Kurtwood Smith τοποθετώντας τον σε ρόλο συνταγματαρχη / κομπάρσου ο οποίος ΔΕΝ είναι καν διεφθαρμένος.
Η πλοκή εκτυλίσσεται σε ένα τρένο όπου ο ήρωας της στρατοκαυλης Αμερικής μάχεται να σώσει την ανιψιά του αλλά και τους υπόλοιπους επιβάτες από μια ομάδα τρομοκρατών. Οι τελευταίοι έχουν στην διάθεση τους έναν πειραματικό / στρατιωτικό δορυφόρο που καταστρέφει πράγματα προκαλώντας σεισμικές δονήσεις. Ω, ναι έχουμε και sci fi πινελιές εδώ! Επίσης σε ακόμη μια ταινία του κοτσίδα η CIA φταίει για όλα τα δεινά του κόσμου.
Όσον αφορά τον πρωταγωνιστή και εκείνος με την σειρά του αποδίδει τον χαρακτήρα του ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που τον γνωρίσαμε μέσα από το πρώτο φιλμ. Η διαφορά εδώ είναι ότι αυτή τη φορά κατορθώνει να φτιάξει έναν αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό με την βοήθεια ενός σέικερ , κρέμας καρύδας και αλκοόλ και ότι αντί για ένα ‘Love Story’ με κάποιο κουνελάκι του Playboy αποκτά έναν ‘οικογενειακό δεσμό’ με την νεαρή τότε Katherine Heigl που υποδύεται την ανήλικη ανιψιά του.
Η ‘χημεία‘ ανάμεσα σε Seagal και Heigl είναι παντελώς ανύπαρκτη και δεν σε πείθει με την καμία για την ‘συγγένεια‘ τους. Αυτό οφείλεται όχι τόσο στο περιορισμένο ερμηνευτικό ‘ταλέντο‘ και των δυο ηθοποιών αλλά περισσότερο στο γεγονός ότι ο ‘γύπας‘ Seagal εκείνη την εποχή ΔΕΝ έβλεπε με καθόλου ‘πατρικό’ τρόπο την ανήλικη συνάδελφο του…
Μέχρι και οι συντελεστές του UNDER SIEGE #2 φαίνεται τότε ότι βρίσκονταν σε ένα απόλυτο κλίμα γυπαετίασης…
Αλλά εντάξει ο βρώμικος ‘βίος και η πολιτεία’ του Steven Seagal στο Hollywood των 90s είναι κάτι που θα μας απασχολήσει ίσως κάποια άλλη φορά.
Επιστρέφοντας στο sequel…
Στα credits του Dark Territory συναντάμε το όνομα του σκηνοθέτη Matt Reeves σε πόστο σεναριογραφου όμως προς τιμήν του ο ίδιος έχει παραδεχτεί ότι η συνεισφορά του ήταν απειροελάχιστη ως προς την τελική ιστορία και δέχτηκε την συγκεκριμένη δουλειά μόνο και μόνο επειδή με την αμοιβή που πήρε μπόρεσε να γραφτεί στην σχολή σκηνοθεσίας που επιθυμούσε να μπει. Στον αντίποδα ο ηθοποιός Morris Chestnut , που έπαιξε έναν νεαρό αχθοφόρο που εξελίσσεται σε σύμμαχο του ήρωα Steven Seagal, δήλωσε ότι ο κοτσίδας κάθε μέρα με το που έσκαγε στα γυρίσματα έπιανε τους σεναριογράφους και τους έλεγε πως να ξαναγράψουν τις σκηνές που γυρίζανε εκείνη την ημέρα ώστε να ‘αρμόζουν‘ στο αστείρευτο σταριλίκι και το machismo του. Μάλιστα ο Chestnut ισχυρίζεται ότι το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας γράφτηκε με αυτές τις παρεμβάσεις του πρωταγωνιστή.
Πάντως παρά τις δημιουργικές παρεμβάσεις στο τέλος αυτό το φιλμ φαντάζει ‘λίγο‘ μπροστά στον προκάτοχο του και για μένα υποβίβασε αισθητά τον χαρακτήρα του Casey Rayback. Κακά τα ψέματα όταν από κοτζάμ ιστορικό και πολεμικό καράβι καταλήγεις στο βαγόνι ενός τρένου το λες και ‘πισωγύρισμα‘ .
Ίσως αυτή η ταινία να είχε μια σαφώς καλύτερη μοίρα αν επέλεγε να στείλει τον σεφ / κομάντο / ήρωα μας στο διάστημα !
Ομολογώ ότι τότε η εισαγωγή με το διαστημικό λεωφορείο και τους τίτλους με το όνομα του πρωταγωνιστή επάνω του με ξεγέλασε για τις προθέσεις του φιλμ την πρώτη φορά που είδα το sequel. Τελικά η ‘απογείωση‘ εξελίχθηκε πολύ γρήγορα σε ‘πτώση‘.
Παρά τις κακές κριτικές το Dark Territory έβγαλε ένα σχετικό κέρδος στο Box Office όμως απλά κατάφερε να καθυστερήσει για λίγο τον ‘εκτροχιασμό‘ της μετέπειτα καριέρας του πρωταγωνιστή του.
Το επόμενο φιλμ του Steven Seagal , το EXECUTIVE DESICION του 1996, μπορεί να πήγε σαφώς καλύτερα σε επίπεδο αποδοχής και εισπρακτικά όμως ταυτόχρονα έριξε και τους τίτλους τέλους στην χρυσή εποχή του κοτσίδα. Ακόμη θυμάμαι το ΣΟΚ που είχα πάθει πιτσιρικάς όταν βλέποντας τ EXECUTIVE DESICION είδα έντρομος τον ‘ήρωα‘ Steven Seagal να…πεθαίνει από τα πρώτα κιόλας λεπτά της ιστορίας !
Ο απότομος και άδοξος θάνατος του macho και Badass ‘ Αντισυνταγματάρχη Austin Travis’ ήταν εντελώς συμβολικός τόσο για την πορεία του Seagal όσο και για τις διαθέσεις που είχε η βιομηχανία απέναντι του :
Τέρμα οι μονοκόμματοι και macho δεινόσαυροι. Καιρός να πάρουν την θέση τους πιο εκφραστικοί και ‘γήινοι’ τύποι όπως είναι ο Kurt Russel.
Σήμερα το UNDER SIEGE και το sequel του δεν λειτουργούν μονάχα ως άκρως γαμάτα και ψυχαγωγικά Rip Offs του DIE HARD.
Και οι δυο ταινίες (κυρίως η πρώτη) αποτελούν σημαντικά κεφάλαια του Action σινεμά των 90s ενώ κατά έναν γλυκόπικρο τρόπο φαντάζουν και ως ένα ταξίδι ανάμεσα στο ζενίθ και το ναδίρ του πρωταγωνιστή τους.
Και ναι η ‘κρουαζιέρα‘ του Steven Seagal στο σταριλίκι και την χλιδή του 90s Hollywood μπορεί να μην κράτησε και πολύ όμως σίγουρα κατά την διάρκεια της πορείας της μας χάρισε ορισμένα εξαιρετικά σκληροτράχηλα και άκρως ψυχαγωγικά θεάματα.
Το πρώτο UNDER SIEGE μέχρι και σήμερα παραμένει το πιο επικό από αυτά. Μια μπαρουτοκαπνισμενη υπενθύμιση ότι ο εγωισμός του Steven Seagal στα 90s ήταν πιο μεγάλος και από κανόνι σε πολεμικό πλοίο των Η. Π. Α…
THE BAT COUNTRY PRESS part II : Army of Batness... 
Leave a Reply