SEVERED : Σκέψου το καλά μικρέ, πριν κλείσεις την πόρτα πίσω σου…

by Αντρέι Κοτσεργκιν

Φαντάζομαι σε κάποια φάση ως παιδιά όλοι μας σκεφτήκαμε, έστω μια φορά, να το σκάσουμε από το σπίτι μας…

Διάολε μια μέρα ίσως και να το κάναμε κιόλας!

Η δική μου “απόδραση” συνέβη όταν ήμουν δώδεκα ετών. Δεν θυμάμαι ακριβώς την αιτία. Μάλλον κάποιος ανόητος καυγάς με την μάνα μου. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι αφού έστησα μια μίνι θεατρική παράσταση “γεμίζοντας” την βαλίτσα μου (στην οποία απλά έβαλα ένα τεύχος του SPAWN, που κυκλοφορούσε τότε στα ελληνικά από την Modern Times και έφερε στο εξώφυλλο την σήμανση “Ενήλικη Μυθοπλασία“!) στην συνέχεια δήλωσα με ύφος τραγικού ήρωα του Ίψεν :

“Φεύγω για πάντα. “

Και έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Η μάνα μου ως γνήσια “Cold Blooded” Ρωσίδα και απόγονος πρώην υπαλλήλου της KGB δεν έτρεξε πίσω μου. Το ήξερε ότι αργά ή γρήγορα θα επέστρεφα με τα μούτρα μου κατεβασμένα και ηττημένος.

Η αλήθεια είναι ότι η “απόδραση” μου δεν με οδήγησε μακριά. Συγκεκριμένα με έφτασε μέχρι το κελάρι της πολυκατοικίας στην οποία έμενα τότε. Εκεί ένας από τους ενοίκους είχε γεμίσει (παράνομα και με το έτσι θέλω) όλο το υπόγειο με βαρέλια κρασιού. Αφού συνηθησα την μυρωδιά της ρετσίνας απλά μπαστακωθηκα εκεί κάτω για τις επόμενες τρεις ή τέσσερις ώρες…

Γιατί τελικά δεν έφυγα όντως από το σπίτι ώστε να αναζητήσω την τύχη μου μακριά?

Μάλλον επειδή ίσως ακόμη και στα δώδεκα μου ήξερα ότι ο κόσμος εκεί έξω ήταν αρκετά μεγάλος ώστε να με “καταβροχθισει“, δίχως οίκτο…

Στο SEVERED ο νεαρός ήρωας της ιστορίας (που κατά σατανική σύμπτωση είναι δώδεκα χρονών…) στάθηκε πολύ πιο γενναίος σε σύγκριση με εμένα.

Ο νεαρός Jack ζει μια χαρά ζωή, κάπου στην Αμερικανική επαρχία. Έχει μια μητέρα που τον προσέχει, τον φροντίζει και τον αγαπάει. Όμως το να είναι χορτάτος και ζεστός δεν αρκεί σε αυτό το τσογλανι. Και έτσι μια νύχτα ο Jack το σκάει και επιβιβαζεται, παράνομα, σε ένα τρένο με στόχο να βρει τον αληθινό πατέρα του, με τον οποίο διατηρεί κρυφά αλληλογραφία.

Στα δώδεκα του ο Jack νομίζει ότι “τα ξέρει όλα”. Προφανώς και δεν ξέρει την τύφλα του. Κάπως έτσι πολύ σύντομα διαπιστώνει ότι ο έξω κόσμος κατακλύζεται από μοχθηρια και κακία. Με το που ανεβαίνει στο τρένο κατευθείαν θα βρεθεί αντιμετωπος με το κακό που καραδοκεί κάπου εκεί έξω. Η τουλάχιστον με ένα μικρό δείγμα του…

Το πραγματικό πρόσωπο και το μέγεθος αυτού του κακού θα του αποκαλυφθεί λίγο αργότερα.

Ο Jack καταλήγει να περιπλανιεται ολομόναχος και χαμένος στις λεωφόρους της Αμερικής. Για “καλή του τύχη” ένας γέρος θα σταματήσει μπροστά του και θα προσφερθεί να τον βοηθήσει να φτάσει στον προορισμό του. Ο πιτσιρικάς δέχεται την πρόταση και επιβιβαζεται στο αμάξι του γέρου.

Και γιατί να μην το κάνει άλλωστε?

Στην τελική βρισκόμαστε στο 1916, σε μια εποχή πιο ανέμελη και αθω…

Στο SEVERED ο συγγραφέας Scott Snyder (σε συνεργασία με τον Scott Tuft που συνυπογράφει το story και υπό την σφραγίδα της Image Comics ) μας δίνει μια Gory, τρομαχτική και απότομη “Coming of Age” ιστορία και μας δείχνει πόσο λάθος μπορεί να εξελιχθεί το περίφημο και αθάνατο “Αμερικανικό Όνειρο” και πόσο εύκολα διαστρεβλωνεται σε απόλυτο εφιάλτη.

Ο Snyder ξεκινάει την ιστορία του με ένα τεράστιο SPOILER…

… καθώς εδώ ο αφηγητής μας είναι ένας γερασμένος πλέον Jack. Κατευθείαν το γνωρίζεις ότι ο ήρωας γλιτώνει με τίμημα το ένα του χέρι. Και πάλι καθώς στις επόμενες σελίδες αντικρίζεις το τι υφίσταται αυτός ο πιτσιρικάς από έναν γερό που τον καταδιώκει με προσυλωση αρπακτικού ειλικρινά δεν θα σε νοιάζει καθόλου το Spoil που σου έκανε ο συγγραφέας.

Ο Snyder εδώ λειτουργεί σαν ομαδαρχης κατασκήνωσης που αφηγείται στην ομάδα του μια τρομαχτική ιστορία, υπό την σιωπή και το πέπλο σκοταδιου που προσφέρει η νύχτα και μπροστά σε μια φωτιά, που χαμηλώνει όλο και πιο επικίνδυνα.

Να όμως που αυτός ο “ομαδαρχης” αποδεικνύεται μαεστρικος αφηγητής και δεν κωλωνει να χώσει R~Rated καταστάσεις μέσα στην ιστορία του.

Ο Snyder ξεκινάει τον τρόμο μέσα από έναν γέρο που αρχικά μας παρουσιάζεται ως σαδιστής και ανώμαλος Serial Killer παιδιών, επιπέδου Albert Fish (Google it, αν τολμάς…) , όμως στην πορεία τον περνάει μέσα από μια μεταφυσική και φριχτή μεταμόρφωση…

Η μεταμόρφωση αυτή συμβολίζει όλη την σαπίλα και την μοχθηρια που κρύβονται μέσα σε ορισμένους συμπολίτες μας. “Τέρατα” μασκαρεμενα σε καλοκάγαθους και φυσιολογικους ανθρώπους και που κυκλοφορούν ανάμεσα μας αναζητώντας τα “θηράματα” τους. Κτήνη που σου παρουσιάζονται ως πηγή καλοσύνης για να σε ξεγελάσουν και να τραφουν τόσο με το κορμί όσο και με την ψυχή σου.

Μάλιστα εδώ ο γέρος κοσμεί το δικό του κορμί με τατουάζ που συμβολίζουν τα όνειρα τα οποία στέρησε από τα, πάμπολλα, θύματα του. Ένα από τα πιο τρομαχτικά “τρόπαια” που θα δεις να παίρνει ένας Serial Killer…

Ο Attila Futaki με τα μολύβια του φροντίζει να ντύσει το κακό των Snyder και Tuft με τα κοφτερά νύχια και σαγόνια που του ταιριάζουν….

Ενώ και η απόδοση της εποχής είναι υποδειγματικη.

Στο SEVERED ο γέρος μπορεί να λειτουργεί ως μια αλληγορία γύρω από τους Serial Killers , τις απαγωγές και την κακοποίηση παιδιών ή μπορείς πάντοτε απλά να απολαύσεις αυτή την τρομαχτική ιστορία ως απλά μια ιστορία όπου ένα μοχθηρό τέρας καταδιώκει παιδιά ώστε να τα μαγειρέψει και να τα καταβροχθισει.

Πραγματικά εδώ έχουμε ένα comic που προσφέρεται απλόχερα σε σκηνοθέτες όπως ο Guillermo Del Toro ώστε να “μαγειρεψουν” με αυτό μια ταινία γεμάτη τρόμο αλλά και μηνύματα.

Στο φινάλε όμως το SEVERED λειτουργεί ως ένα ωμό και αιματηρό “ηθικό δίδαγμα” :

Ναι μπορεί να έχεις τις διαφορές σου με τον κηδεμόνα σου, όποιος και αν έχει αναλάβει αυτόν τον δύσκολο ρόλο, και να θες να έρθεις σε επαφή με τις πραγματικές σου ρίζες, όμως ξέρεις κάτι?

Αν αυτός ο άνθρωπος σου παρέχει στοργή και αγάπη τότε ίσως αυτό θα πρέπει να σου είναι αρκετό. Τουλάχιστον μέχρι να ενηλικιωθείς.

Όχι βέβαια ότι τότε αλλάζουν και πολύ τα πράγματα. Το κακό, σε οποιαδήποτε μορφή του και σε κάθε εποχή , θα εξακολουθεί να καραδοκεί εκεί έξω. Θα περιμένει υπομονετικά να κάνεις ένα λάθος ή απλά να σταθείς άτυχος.

Στο τέλος το μόνο που μπορείς να ελπίζεις είναι ότι θα είσαι αρκετά μεγάλος ώστε να έχεις περισσότερες πιθανότητες να του αντισταθείς…