WISHMASTER : Οι ευχές που διαστρεβλώνονται σε Κοσμικό Τρόμο…

by Αντρέι Κοτσεργκίν

‘Do you have any idea how frustrating it is to have unlimited power, and only be able to use it when some worm asks you for something?’

Το WISHMASTER , του Robert Kurtzman , χρειάζεται μονάχα μια σύντομη εισαγωγή ώστε να μας πείσει ότι τα θρυλικά ‘Τζίνι‘ είναι αληθινά. Επίσης κάπου εδώ είναι που διαπιστώνουμε ότι το να εκπληρωθούν ως δια μαγείας οι ευχές σου ΔΕΝ σημαίνει απαραίτητα ότι θα καταλήξεις ευτυχισμένος .

Μάλιστα μια αναδρομή που κάνει ο σκηνοθέτης στην Περσία του 1127 μας δείχνει ότι αν έρθεις σε επαφή με την οντότητα που οι λαοί την γνωρίζανε κάποτε ως Djinn και στο τέλος, ύστερα από τρεις ευχές, έχεις κατορθώσει να διατηρήσεις την λογική σου αλλά κυρίως την σωματική σου ακεραιότητα ίσως θα έπρεπε να αισθάνεσαι ευλογημένος και να περιοριστείς σε αυτό.

Δυστυχώς οι περισσότεροι θνητοί , διαχρονικά, αδυνατούν να αντισταθούν στον πειρασμό του εύκολου κέρδους και των ‘μαγικών‘ λύσεων . Και κάπως έτσι όταν ένας αυτοκράτορας εύχεται να δει ‘θαύματα που θα τον αφήσουν άφωνο‘ το Djinn φροντίζει να εκπληρώσει την ευχή του…

Ένα ‘θαύμα‘ που με άφησε άφωνο είναι και η εισαγωγή του WISHMASTER που όταν την είδα για πρώτη φορά πιτσιρικάς ,πίσω στα 90s , παίζει να έβρεξα το βρακάκι μου !

Οι σάρκες ενός ανθρώπου αποχωρίζονται τον σκελετό του… εντόσθια να εκτοξεύονται από τα σωθικά των κατόχων τους και να λειτουργούν ως ανατριχιαστικά παράσιτα … ένας τύπος να μεταμορφώνεται σε κάτι που θυμίζει ερπετό…

Πραγματικά αν αγνοήσεις το ολοφάνερα 90s CGI ‘παλάτι‘ στο πρώτο πλάνο του σκηνοθέτη είναι υπέροχο το πόσο καλά και ‘γκροτεσκικά‘ στέκεται μέχρι και σήμερα το WISHMASTER από μεριάς Gore , μακάβριων ιδεών και πρακτικών εφέ !

Βέβαια το ότι όχι μόνο επιβίωσε αλλά και διατηρείται τόσο αποτελεσματικά το WISHMASTER στο πέρασμα των εποχών μόνο τυχαίο γεγονός δεν είναι. Το φιλμ αυτό είχε ένα επιτελείο που άλλες παραγωγές των 90s ούτε στις πιο τρελές ευχές τους δεν θα μπορούσαν να το έχουν !

Το WISHMASTER αποτελεί το δεύτερο σκηνοθετικό εγχείρημα του Robert Kurtzman όμως που να πάρει η οργή τα προηγούμενα χρόνια ο τυπάς έχτιζε μια θρυλική καριέρα δουλεύοντας ως Special & Creature Effects Artist σε ταινίες όπως τα CRITTERS , PHANTASM II , THE FLY …PREDATOR …EVIL DEAD II … η λίστα είναι μεγάλη και βγάζει μάτια. Σε περίπτωση πάλι που ανναρωτιέσται ‘σε τι φόρμα ‘ τον πέτυχε η δεκαετία του 90 απλά να αναφέρω ταινίες όπως τα TREMORS , DARKMAN , BRIDE OF RE–ANIMATOR , DANCES WITH THE WOLVES και πάει λέγοντας !

Επίσης εδώ ο Kurtzman έχει στην διάθεση του κοτζάμ Wes Craven σε ρόλου παραγωγού , τον Jacques Haitkin να αναλαμβάνει την φωτογραφία , τον Greg Nicotero να τσοντάρει στα εφέ και τον Harry Manfredini να συνθέτει την μουσική !

Το φιλμ αυτό περιλαμβάνει ένα αδιανόητα ικανό και έμπειρο crew . Γνήσια μαστόρια του τρόμου και του γκροτεσκικού έβαλαν την σφραγίδα τους ώστε το WISHMASTER να ξεχωρίζει από την πλειοψηφία των 90s ταινιών υπερφυσικού τρόμου.

Η παρουσία του Craven καθιστά ακόμη πιο ευδιάκριτες τις επιρροές που άντλησε ο Kurtzman από το A NIGHTMARE ON ELM STREET όμως ακόμη μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης για την ανίερη γέννηση του μοχθηρού και σαδιστικού Djinn αποτέλεσε μια άλλη εμβληματική μορφή του Horror σινεμά , πέραν του Freddy Krueger…

Ύστερα από την γκροτεσκική ‘ιστορική αναδρομή’ στην αρχαία Περσία η πλοκή μας μεταφέρει στο ‘σήμερα’ και συγκεκριμένα σε μια αποβάθρα της Νέας Υόρκης .

Ένας μεθυσμένος εργάτης προκαλεί ένα ατύχημα το οποίο έχει ως συνέπεια να πεθάνει ο Ted Raimi με τρόπο που παραπέμπει σε Splatter ‘Looney Tunes’…

Το φριχτό ατύχημα είχε επίσης ως αποτέλεσμα να σπάσει ένα σπάνιο και μεγάλης αξίας γλυπτό του Ahura Mazda , μιας θεότητας του Ιράν. Ψαχουλεύοντας τα συντρίμμια ένας άλλος εργάτης ανακαλύπτει ανάμεσα τους ένα κόκκινο ,στο χρώμα της φωτιάς , οπάλιο και αποφασίζει να το ‘σκοτώσει‘ σε ένα ενεχυροδανειστήριο. Τελικά το πετράδι καταλήγει σε έναν οίκο δημοπρασιών και στα χέρια της ηρωίδας μας , Alexandra Amberson , η οποία αναλαμβάνει να το εκτιμήσει και να ερευνήσει την προέλευση του.

Όμως η όλη διαδικασία καταλήγει να απελευθερώσει μέσα από το οπάλιο το καταραμένο Djinn . Το πλάσμα απαιτεί από την γυναίκα που το απελευθέρωσε να κάνει τρεις ευχές. Μόλις ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία θα μπορέσει να είναι ξανά ελεύθερο ώστε να σπείρει το χάος και την καταστροφή στην Γη , μαζί με το υπόλοιπο σινάφι του.

H Alexandra παρά την ταραχή που της προκαλεί η απόκοσμη μορφή του Djinn δεν μασάει και κάνει την πρώτη της ευχή , με την ελπίδα ότι θα είναι και η τελευταία της…

Από αυτό το σημείο και ύστερα το Djinn ξεκινά Stalking και ψυχολογικό πόλεμο απέναντι στην Alexandra , πιέζοντας την έτσι να κάνει και τις υπόλοιπες ευχές της.

Στο ενδιάμεσο το πλάσμα αποφασίζει να κάνει και μια βόλτα στην μεγάλη πόλη ώστε να εκπληρώσει και κάποιες ευχές των ‘εκκεντρικών’ κατοίκων της …

Μιας και το να κυκλοφορεί ένα Djinn με την τερατώδη φάτσα του εκτεθειμένη στο κοινό δεν είναι και η καλύτερη ‘κάλυψη‘ για τα δεδομένα των 90s το πλάσμα επιλέγει να πάρει ‘ανθρώπινη μορφή’ , διαλέγοντας το πρόσωπο / μάσκα του από ένα πτώμα το οποίο βρίσκει σε ένα νεκροτομείο.

Σε περίπτωση που είχατε πάντοτε την απορία τι σόι φάτσα θα ταίριαζε σε ένα αρχέγονο και απόλυτα σατανικό Τζίνι , η απάντηση είναι ξεκάθαρη :

Μα προφανώς και η φάτσα του Andrew Divoff !

Και ναι στην ταινία εμφανίζεται επίσης και ο τιτάνας Robert Englund σε ρόλο ξιπασμένου και φουλ μαλάκα συλλέκτη τέχνης.

Μάλιστα οι δυο τους στο φινάλε μας δίνουν ένα σπουδαίο ΜΑΚΕΛΕΙΟ φίσκα στον σωματικό τρόμο αλλά με ‘art‘ προεκτάσεις !

Ο μεγαλομανής χαρακτήρας του Englund ευχήθηκε η δεξίωση του να μείνει ‘αξέχαστη‘ στους προσκεκλημένους του και το Djinn την εκπλήρωσε δίχως τον παραμικρό δισταγμό. Ολόκληρη η σεκάνς είναι ένα υπέροχο ‘όργιο‘ από Body Horror και Gore.

Βέβαια ίσως αυτό να ήταν και το στάνταρ ‘παρτάκι’ μέσα στο σπίτι του Robert Englund πίσω στα 90s !

O Divoff χτίζει μια εξαιρετικά creepy και απειλητική παρουσία. Η φάτσα και η φωνή του προσδίδουν στο Djinn μια τρομερή παρουσία που την εξυψώνουν τα προσθετικά εφέ και η στολή. Όμως κάποιος άλλος …πιο πονηρεμένος από εμένα… θα μπορούσε άνετα να ισχυριστεί ότι ο Divoff αμακιγιάριστος και με την ‘ανθρώπινη‘ μορφή του παίζει να δείχνει ακόμη πιο τρομαχτικός !

Επίσης ο Divoff χτίζει αποτελεσματικά μια , σχεδόν σαδομαζοχιστική , σχέση με την συνάδελφο του Tammy Lauren. Το ενδιαφέρον στοιχείο της σχέσης είναι ότι το Djinn έχει ανάγκη από την Alexandra να πραγματοποιήσει τις ευχές της αλλά δεν μπορεί να την βλάψει άμεσα ώστε να την πιέσει. Κάπως έτσι καταλήγει να την εκβιάζει ψυχολογικά σπέρνοντας τον τρόμο , την φρίκη και τον θάνατο στα άτομα που απαρτίζουν τον κοινωνικό της κύκλο. Άτομα που σε αντίθεση με την Alexandra υποκύπτουν εύκολα στον πειρασμό ενός εύκολου κέρδους. Η απληστία που διαχρονικά συναντάται στα σωθικά των ανθρώπων , το όνειρο να μας έρθουν ουρανοκατέβατα όλα όσα επιθυμούμε , αποτελεί βασικό συστατικό της θεματολογίας του WISHMASTER. Και το Djinn σε αρκετές περιπτώσεις κυριολεκτικά ξεριζώνει την απληστία μέσα από τα θύματα του.

Καθώς το Djinn είναι μια μεταφυσική οντότητα η ηρωίδα εδώ απλά δεν μπορεί να το βλάψει με συμβατικά μέσα και αναγκάζεται να επιστρατεύσει την ψυχραιμία και την ευφυία της. Η Tammy Lauren έκανε άκρως στιβαρή δουλειά στο να αναδείξει τα προτερήματα του χαρακτήρα της. Η σύνδεση που δημιουργείται ανάμεσα σε εκείνη και το πλάσμα αλλά και η όλη υπόθεση με το οπάλιο ‘φυλακή‘ μας παραπέμπει φυσικά στο HELLRAISER και το περίφημο κουτί ‘πάζλ’ του Clive Barker…

Και όμως παρά τις ευδιάκριτες επιρροές από τα έργα των Barker και Craven ο σκηνοθέτης σε καμία περίπτωση δεν βολεύεται στην λογική ενός ‘Ripoff B-Movie’. Αντίθετα χτίζει αποτελεσματικά την δική του μυθολογία του τρόμου και του μεταφυσικού.

Εκτός των Englund και Ted Raimi το WISHMASTER μας δίνει μια ‘παρέλαση‘ από cameos ηθοποιών και τεχνικών που συνέβαλλαν τα μέγιστα ώστε ο σινεμάς τρόμου των 90s και 80s να μας παρουσιάσει κατά καιρούς σπουδαίες ταινίες.

Ο σουρωμένος λιμεναργάτης στην αρχή δεν είναι άλλος από τον Joseph Pilato…

Ανάμεσα στα διάφορα θύματα συναντάμε τον ίδιο τον σκηνοθέτη και τους Nicotero , τον ‘Jason Voorhess‘ Kane Hodder αλλά και τον ‘Candyman‘ Tony Todd να ενσαρκώνει έναν πορτιέρη με το όνομα ‘Johnny Valentine‘ και να κάνει το μοιραίο λάθος να αποπειραθεί να ρίξει ‘πόρτα‘ στο Djinn !

“Houdini did it in 2½ minutes.”

Ναι το Djinn διακρίνεται από ένα άκρως φλεγματικό χιούμορ που θα το εκτιμούσε μέχρι και ο James Bond του Sir Sean Connery !

Το WISHMASTER είναι ένα απρόσμενα έξυπνο και γαμάτο Horror φιλμ των 90s , μιας δεκαετίας που δεν τίμησε και τόσο πολύ το σινεμά τρόμου. Το φιλμ αυτό είναι ένα ανίερο μπαστάρδεμα σωματικού και κοσμικού τρόμου , Λοβκραφτιανών διδαχών , ψυχολογικού θρίλερ και το οποίο τραβάει γερές τζούρες μαύρης κωμωδίας και σουρεαλισμού.

Παράλληλα λειτουργεί ως ένας ‘ρομαντικός‘ / γκροτεσκικός φόρος τιμής σε σπουδαίες και Cult μορφές , ηθοποιούς του Horror σινεμά αλλά και στους μάστορες που κρύβονται πίσω από τις κάμερες και που φροντίζουν να δίνουν στον τρόμο τις μορφές που του αρμόζουν , με την δουλειά τους στα πρακτικά εφέ και το μακιγιάζ.

Διάολε ο Kurtzman εδώ έφερε μέχρι και τον ‘The Tall Man’ Angus Scrimm ώστε να αναλάβει ρόλο αφηγητή !

Βγαίνοντας στις αίθουσες , τον Σεπτέμβρη του 97, το WISHMASTER έβγαλε ένα μικρό κέρδος στο Box Office αλλά δυστυχώς η πλειοψηφία των κριτικών της εποχής ευχήθηκε αυτή η ταινία να μην είχε βγει ποτέ της…

Οι επικριτές εστίασαν στις ομοιότητες που έφερε με ταινίες όπως τα A NIGHTMARE ON ELM STREET και HELLRAISER ενώ κάποιοι βρήκαν ‘απαράδεκτα‘ τα εφέ ! Προσωπικά για μένα τα (πρακτικά) εφέ της ταινίας την κάνουν να ξεχωρίζει από τον ανταγωνισμό που είχε εκείνη την εποχή. Μια δεκαετία που σε μεγάλο βαθμό στιγματίστηκε από την χρήση του CGI. Το φιλμ του Kurtzman παρά την low budget παραγωγή του βάζει άνετα κάτω πολλές από τις εμπορικές Horror παραγωγές των 90s.

Μακάρι πάντως να μπορούσα να ισχυριστώ κάτι παρόμοιο και για τα τρία sequels που διαδέχτηκαν το αυθεντικό WISHMASTER.

Το Djinn απέκτησε τρεις διαδόχους όμως οι μετέπειτα ταινίες απλά πήραν την κληρονομιά και την αισθητική του και την πέταξαν στα σκουπίδια…

Με εξαίρεση το WISHMASTER #2 : Evil Never Dies, που διατήρησε κάποια πραγματάκια από το πρώτο φιλμ και τον Divoff σε ρόλο Villain αλλά παράλληλα εκτόξευσε κατακόρυφα την Campίλα, τα κεφάλαια #3 και #4 ήταν το λιγότερο αισχρά και ο σκηνοθέτης τους τα αποτύπωσε λες και ήταν ‘Dark και Teen Video Clip’ των 00s. Το πρώτο WISHMASTER ξεχώριζε , ανάμεσα σε όλα τα άλλα , για τους πρωτότυπους και αποκρουστικούς τρόπους με τους οποίους απεικόνιζε όλες τις ευχές που πήγαν λάθος. Οι επόμενες ταινίες απλά δεν είχαν την παραμικρή ιδέα πως να εκμεταλλευτούν τις δυνάμεις του Djinn . Σαν να μην έφτανε αυτό οι τελευταίες δυο ταινίες αποφάσισαν επίσης να αντλήσουν επιρροές από το HELLRAISER.

Το πρόβλημα είναι ότι επέλεξαν τις ΛΑΘΟΣ ‘Hellraiser’ ταινίες…

Οι εκάστοτε παραγωγοί του HELLRAISER από ένα σημείο και ύστερα απλά έπαιρναν τον Pinhead και τον τίτλο της ταινίας και νουβέλας του Clive Barker και τα έκαναν ‘κοπιπαστέ‘ μέσα σε σενάρια άκυρων ταινιών . Η ‘τακτική‘ αυτή συνέβαινε ώστε να διατηρήσουν τα δικαιώματα αλλά και για να μπορέσουν να πουλήσουν ταινίες που σε διαφορετική περίπτωση το κοινό , μάλλον, δεν θα πλήρωνε ούτε ένα δολάριο για να τις δει. Φυσικά αυτή η προσέγγιση γρήγορα κατέστησε το HELLRAISER από ‘s&m απόλαυση ‘ σε καθαρό ‘μαρτύριο‘ για θεατές και οπαδούς.

Και κάπως έτσι και στο WISHMASTER #3 : Beyond The Gates of Hell το Djinn ξαφνικά και από το πουθενά ‘εξελίσσεται‘ σε …’Δαίμονα‘ ή ‘ έκπτωτο άγγελο ‘ ή κάποια παρόμοια κλισέ μαλακία τεσπα και ετοιμάζεται να δώσει την τυπική μάχη Παράδεισος VS Κόλαση , καθώς καλείται να αντιμετωπίσει έναν …Αρχάγγελο του Θεού…

Όμως τα ‘Βιβλικά’ κεφάλαια του WISHMASTER και της μυθολογίας του θα τολμήσουμε να τα εξερευνήσουμε κάποια άλλη φορά.

Όσον αφορά το αυθεντικό WISHMASTER η δύναμη και η γοητεία αυτής της ταινίας διατηρούνται εξίσου αποτελεσματικά με το τέρας του :

‘You wish to know what I am? To you, I am this: the cry of the abandoned child. The whimper of the whipped beast. I am the face that stares back at you from the shadows of your mirror. The hollowness at the heart of all your hopes, Alexandra. I am despair.’

Ένα γνήσιο κακό που θα διαστρεβλώσει τις ευχές σου σε εφιάλτες και παράλληλα θα απολαμβάνει όλη την φρίκη και τον πόνο που προκαλεί με ένα τσιγάρο στο στόμα…